The First Hungergames

Hoofdstuk 10

Gapend kom ik de eetkamer binnen. Iedereen die er zit staart me aan. "Goeiemorgen, schone slaapster." zegt Whitney opgewekt. Vandaag is haar kleur blijkbaar oranje. De kleur van haar jurk lijkt op die van versgeplukte appelsienen en past bij haar bijhorende schoenen. Ik glimlach terug naar haar.

Julia is er ook bij. Ze staat op en omhelst me, net zoals ik toen haar ontmoette, en opnieuw ruikt ze naar thee. "Kamillethee?" vraag ik. Ze knikt, "Ook een tas?" "Nee bedankt, ik houd het liever bij sinaasappelsap." antwoord ik vriendelijk. Liam proest het uit en kijkt breed glimlachend van Whitney naar mij. Ik draai met mijn ogen en ga zitten.

"Waar zijn Luke en Dylan?" vraag ik verwonderd. "Ze zijn druk bezig met de kleren voor het interview", antwoordt Julia. Ik knik en vul mijn glas met sinaasappelsap. Na een minuutje is mijn bord gevuld met vannalles en nog wat. Ik wil nog genieten van een uitgebreid ontbijt voor ik de arena binnen ga.

Julia schraapt haar keel en wendt zich tot Liam en mij,"Hoe zit het met de trainingen?" Verwachtingsvol kijkt ze ons aan. Liam en ik kijken elkaar aan,"Wel we hebben besloten om samen als een team alles te proberen. Gisteren zijn we begonnen met de overlevingstechnieken." Julia knikt instemend. "Ja, vandaag willen we graag een paar wapens uitproberen en kijken wat ons ligt", zegt Liam.

"Is er iets wat jullie al kunnen? Ik bedoel: kan één van jullie al overweg met een wapen?" vraagt Julia. "Eh.. Ja. Ikke. Vroeger woonde ik in District 7, het District van de houthakkerij. Ik kan wel aardig overweg met een bijl en messen werpen kan ik ook." zeg ik voorzichtig, bang voor hun reactie. Ik ben tenslotte een teder meisje waar je dat niet direct van verwacht. Julia's ogen glinsteren en Liam kijkt me vol ongeloof aan. Ik hef mijn schouders op.

"Ja! Dat is het! Probeer bij de volgende trainingen niet op te vallen en oefen zeker niet met messen werpen of een bijl gooien." ze kijkt op haar horloge. "Ik moet er even tussendoor, sorry. Maar alvast succes met de training over een uurtje!"

Als Julia uit het zicht is verdwenen en Whitney besluit de stylisten Luke en Dylan te helpen, zitten Liam en ik alleen aan tafel. "Wauw, dat had ik echt niet verwacht van jou." Ik begin te blozen, "Tja, toen ik klein was leerde mijn vader me messen werpen en bomen ontschorsen enzo.." Ik slik bij de gedachte van mijn vader. "Hij is vast heel trots op je." Liam glimlacht.

"Tjah, eh ja.. Was eigenlijk." Koude rillingen kruipen over mijn rug en geven me een krop in de keel. Ik bijt op mijn lip om mijn tranen te bedwingen. Liam pakt mijn hand vast en wrijft met zijn duim over de rug van mijn hand. "Sorry, ik had er niet over-" begint hij, maar ik onderbreek hem: "Nee, het is niets. Jij kon dat niet weten."

Ik forceer een glimlach en kijk in zijn hemelsblauwe ogen -iets typerend van District 4. "Kom Bella, we gaan ons klaarmaken voor de training. Dan kun je me leren messen werpen ofzo." Ik glimlach, "Okay! Wie het eerst klaar is en aan de lift staat!"

We springen van tafel en spurten naar onze kamers. "Oh en Liam?" Hij steekt zijn hoofd door het deurgat van zijn kamer,"Ja?" "Heb je nog nachtmerries gehad vannacht?" Vraag ik grinnikend. "Nee. Bedankt Bella, het heeft echt geholpen." Zegt hij, ik zie aan zijn blik dat hij het meent.

"Oh, en bedankt voor je shampoo." Ik frons mijn wenkbrauwen. Snel loop ik naar de douche, en ja hoor, hij heeft mijn shampoo afgepakt. "Li-am!" Roep ik.

Ik bons op zijn deur, maar er komt geen antwoord. "Please, geef mijn shampoo terug." Uitgeput van het kloppen, ga ik met mijn rug tegen zijn deur zitten. Nu pas hoor ik hem neuriën. Wat? Hij zingt in de douche? Ik grinnik.

Het geluid van naaldhakken overstemt het gezang van Liam. Whitney! Ik sta op en trek mijn pyjama recht. "Eh, Whitney?" Ze draait zich in mijn richting. "Heb je toevallig nog wat shampoo? De mijne is.. eh.. op"

"Ja, natuurlijk!" Ze knikt naar een meisje die in de zitkamer staat. Het meisje heeft een lange vlecht in haar vuurrode haar. Ze draagt spierwitte kleren.

Whitney komt naast me staan en kijkt het meisje na. "Zij is een Avox, een hulpje in het Capitool", zegt ze,"Als je iets nodig hebt, mag je het altijd aan een van hen vragen."

Even later komt ze terug met plateau waar een doorzichtig flesje met shampoo op staat. Ik glimlach. "Bedankt!" Vlug haast ik me naar de douche en was mijn haar.

Net als gisteren draag ik het marineblauwe broekpak. Mijn haar doe ik in een snelle vlecht. Als ik in de hal kom zie ik Liam tegen de muur leunen. "Klaar?" Vraagt hij. "Ja. En m'n haar voelt zacht en ruikt lekker." Hij gniffelt.

We stappen de lift in en als we uit de luft stappen, blijkt dat we de eerste zijn. "Dus.. waar beginnen we?" Ik kijk opzij naar Liam en hij antwoordt, "Leer me maar eens messen werpen, ik wil weten hoe goed je bent. En nu we toch alleen zijn, hebben we geen last van pottenkijkers en blijft je talent tussen ons." Ik knik instemend. "Goed idee!"

We staan voor een simulater, dat is een speciale soort box en als je erin gaat staan verschijnen er digatele mannetjes die je moet proberen te raken. Bij het wapenrek kan je kiezen tussen een bijl, pijl en boog, messen, een zwaard, een drietand, samoerai mesjes, een speer...

Ik neem het setje van 5 messen en steek ze één voor één zorgvuldig in mijn speciale riem.

Een belsignaal doet teken dat de simulatie begint. Ik adem diep in en uit. Er verschijnen 2 poppen links van me. Ik draai me om en werp ze in hun richting. De tijd om te kijken of het raak is of niet heb ik niet want de volgende bewegende mannetjes zijn daar al. Ze lopen mijn richting, ik wacht tot ze passeren en steek ze door hun middel. De rest volgt allemaal snel op elkaar.

Uitgeput komt ik uit de box en bekijk mijn score op het schermpje. "Niet slecht Bella." zegt Liam. Ik glimlach en duw hem in zijn maag. "Kun jij dan beter?" zeg ik uitgeput.

"Watch and learn." Liam neemt een speer van het rek en gaat naar binnen. Natuurlijk kan hij overweg met een speer! Daar vissen ze mee in District 4. Had ik daar maar eerder aan gedacht!

Ik kijk vol verwacht. Als hij klaar is, kijk ik hem verwonderd aan. "Wow, je bent echt goed, waarom heb je dat niet gezegd?"

Hij glimlacht. "Suprise!" zegt hij enthousiast. "Haha. Kom, dan rusten we even uit."

---------------------
Hope you guys like it!
Myrthe xx