Reborn As A Vampire Goddess: Love of a thousand years

Chapter 2

Storm Pov
    Nanggigigil kong tiningnan ang walang mga hiyang hudyo na bigla nalang pabagsak na binuksan ang pinto ng kwartong kinaroroonan ko.

"Who on earth are you pep..." Hindi ko natapos ang gusto kong sabihin ng mabilis na tinakpan ni Diana ang aking bibig.

"Princess, shh, they are the King and Queen, and your brother and sister," she whispered softly to me.

Agaran din itong lumuhod sa harapan ng apat na bwisita.

"Greetings to the king and queen of the center, Greetings to the prince and princess of the center," Diana almost pressed her face against the floor, which sent a shiver down my spine, not in a good way but in a bad way..

Nilagpasan lamang nila si Diana at bahagya pa itong sinipa ni Hurricane, my sister-to-be. Malamig ko lamang silang tiningnan sa kanilang mga mata. Walang mababakas na pag-aalala sa mga mukha ng mga hudyo. Nakatingin lamang ang mga ito na para bang isang walang kwentang bagay ang kanilang tinitingnan.

"Huh, mabuti naman at nagising ka pang bwisit ka... akala ko natuloyan ka na," nakangising mapang-uyam ang walangyang prinsesa sa aking harapan. Hindi ko pinansin ang kanyang walang kwentang pasaring at tumalikod lamang sa kanila upang humiga at matulog muli. Masakit pa ang aking buong katawan at hindi pa ako handang lumaban ngayon.

However, I was caught off guard when someone yanked my hair from behind.

"Fuck!" Malakas kong mura.

"Hayop, bastos din 'tong walang kwentang babae na 'to eeh, nawalan lang ng alaala natuto ng maging bastos," wika ni Hurricane.

Napapikit na lamang ako dahil sa sakit ng pagkakahawak nito sa aking buhok. Sobrang hina pa ng katawang kinalalagyan ko.

"Enough, Hurri, let's go," malamig na wika ng hari. Iyon lamang at tumalikod na ito. What an assh*les. Naabutan ko pa ang matalim na titig ng reyna at ng magaling kong kapatid sa akin.

Dali-dali naman akong nilapitan ni Diana. "Princess, are... are you okay?" Nanginginig pa ang kamay nito habang inaayos ang pagkakahiga ko.
"I'm really sorry princess, wala man lang akong magawa para ipagtanggol ka," umiiyak nitong wika.

"Enough, from now on, don't even cry in front of me again, unless I am dead. By the way, call me Storm..Understand?" She was taken aback by my words, even her tears seemed to hang in the air. After a while, she nodded.

"If that's your order, princess, I will gladly comply. But please, don't say negative things about yourself, I cannot accept it. I will do everything to ensure your safety, and that's a promise." With those words, memories of my past situation flooded back. Damn, I almost forgot about it! I muttered a curse under my breath.

A mischievous grin suddenly appeared on my face. Sorry, but not sorry, I will never trust anyone again except myself. Before closing my eyes, I heard the door open and close, indicating that she had left.

*******

Napasigaw ako dahil sa pakiramdam na nahuhulog sa isang walang hanggang butas na hindi batid kung saan patutungo. Nagulat na lang ako nang huminto ako sa pagkahulog. I was now standing in the dark alley, looking at the guard in front of me.

Lima sila at kasalukuyang nagtatawanan habang walang awang pinagsisipa ang katawan ng isang babae. Puno na ng dugo ang damit nito, puno rin ng sugat ang kaniyang katawan. I was completely taken aback when the girl suddenly raised her head and looked straight into my eyes. Her face, it was me... no, I mean it's her, the girl that I was now. Princess Sky. Nakikita ko kung paano siya bugbugin ng walang awa ng mga hudyong nakatalaga sa seldang iyon. Habang sa gilid, naroroon ang dalawang nilalang na nakangisi habang nakatingin sa gawi ko.

"Enough for now, baka wala na tayong laruan bukas," walanghiyang pagkakasabi ng animal na Rain.

Gustong-gusto ko nang lapitan sila at pagpugutan ng ulo. How the hell did they do that to their sister. Fuck! I don't know how many cuss words I said and how long I was standing in that dark room.

Later on, I saw Diana rushing through the cell at malakas na tinatawag ang pangalan ng babaeng walang malay. Halos gibain na nito ang kulungan sa pagkalampag.

"Hoy, babae, tatahimik ka o patatahimikin kita?" galit na asik nito. Nanginig naman bigla si Diana. "Princess, babalik ako, pangako, babalik ako," umiiyak nitong wika.

Maya-maya, nagbago ang paligid. Nakita ko si Diana habang nakaluhod sa harap ni Hurricane, nakaharap sa kanya ang mga paa nito.

"Hindi ba't gusto mong palayain ang walang kwenta mong amo sa seldang iyon? Ngayon gawin mo na ang aking nais, halikan mo ang aking mga paa, ayy, my bad! sapatos pala, baka magkagerms pa kung paa ko mismo ang dumapo jan sa madumi mong bunganga," nanlaki bigla ang aking mga mata. Nakatingin lamang ang hari at reyna, ganun din si Rain na may malaking ngisi at mukhang aliw na aliw habang nakatingin sa nangyayari.

Lalo lamang lumaki ang galit na nararamdaman ko sa aking dibdib. "Wag, wag mong gawin 'yan!" Kahit anong gawin kong sigaw ay hindi parin nila ako naririnig. Nakita ko na lamang na nakasalampak na sa sahig si Diana habang hawak ang kanyang mukha. Malakas kasi itong sinipa ni Hurricane. Fuck! These people... Nanggagalaiti ako sa aking mga nakita.

Agad na bumalik si Diana sa pagkakaluhod at umiiyak na muling nagmamakaawa.

"Princess, can I bring her out, please, please," umiiyak pa rin nitong pagmamakaawa. Napapikit ako nang isang malakas na suntok ang tumama sa mukha nito, muntik na itong mawalan ng malay. Hindi ko alam kung ilang mura na ba ang aking nagawa.

"Go, bago pa magbago ang isip ko at patayin kayong pareho," malamig na utos ni Rain kay Diana.

Kita ko ang saya sa mukha nito, kahit namimilipit sa sakit ay tumakbo pa rin ito ng mabilis patungo sa kung saan. Ilang oras na itong naglalakad habang nakasunod lamang ako. Palagay ko ay underground dungeon ang lugar kung saan nakakulong si Princess Sky. Nakasalubong pa nito si Mr. Collin na kagagaling lang kung saan. Agad na nagmakaawa si Diana na tulungan ito.

****
I gasped for breath, that's how I felt when I woke up. What was that? I believe it's what really happened before Princess Sky passed away. What is she thinking? Why did she only show me that specific event? What does she want me to do? Does she want me to seek revenge? Or does she want me to trust Diana by revealing the sacrifices Diana made for her? These questions keep swirling in my mind.

I checked myself, surprised to find that I didn't feel any pain in my body, even though Mr. Collin said it would take several weeks for me to fully recover.

As the memories flooded back, a sudden realization hit me. Oh, God! What does this mean? The uncertainty fills me with a sense of urgency and I quickly rise to my feet.

Mabilis akong tumayo ng may maalala, Oh, God!