EFSUNKAR

KUTLAMA

"Yaren seni de piste alalım artık hadi."

Ayşenur’un söylediğine gülerek cevap vermekle yetindi Yaren. Fazla alkol almıştı ve kafası hafif dumanlıydı. Tamam hafif değil baya dumanlıydı. Şu an ayağa kalksaydı yere yığılabilirdi.

Çekilen final bölümünün ardından birkaç kişi toplanarak bir bara gelmişti ve herkes deli gibi eğleniyordu. Tüm sezonun yorgunluğunu üzerinden atmaya çalışıyor gibiydi herkes.

Masada onunla birlikte oturanlara göz gezdirdi Yaren. Herkesi tek tek incelerken gözü bir kişide haddinden fazla durdu. Erhan..

Ne garip adamdı, yanındayken kendinizi hem dünyanın en rahat insanı gibi hem de dünyanın en gergin insanı gibi hissediyordunuz.
Adamı incelerken geçirdikleri 10 ayı düşündü Yaren. Ne çok şey yaşamışlardı birlikte, ikisinin de hataları vardı elbette ama mutlulardı, çok mutlulardı.

Bir an başını telefonundan kaldırdı ve izlendiğini fark etmişçesine etrafına göz attı Erhan. En son gözleri Yarende takılı kaldığında Yaren elini çenesine koyup yarım bir gülüş attı çaprazındaki adama ve diğer elini hafifçe salladı. Aralarında baya bir kişi vardı. Erhan karşısındaki kadına içtenlikle gülümsedi ve ayağa kalkıp yanına oturdu.

"Sen neden oturuyorsun?"

"Sen yalnız kalma diye."

Kadının verdiği cevaba kahkaha attığında bir kez daha gülüşünün ne kadar güzel olduğunu düşündü Yaren.

"Sarhoş mu oldun sen?"

"Belki biraz, azıcık."

Gülümseyip arkasına yaslandığında Erhan’ın gözlerinin birkaç saniyeliğine de olsa göğüs dekoltesinde gezindiğini fark etti Yaren. Bakışlarını hemen çekmiş ve başını kendini engellemek istercesine iki yana sallamıştı. Yarenin gözlem yeteneğinin gelişmiş olduğunu bilmediğinden rahattı sanırım bu kadar.

“Ee Erhan, keyif aldın mı geceden?” diyerek biraz öne eğildi ve göğüs dekoltesini daha belirgin hale getirdi Yaren.
Birazcık oynamaktan zarar gelmez diye düşünmüştü. Normalde asla böyle bir şey yapmazdı ama sanırım damarlarımda dolaşan alkol kadına bu cesareti vermişti.

Erhanın gözleri anında dekoltesine kayarken dudaklarını ısırdı ve sertçe yutkundu. Zor da olsa gözleri Yaren’in gözlerine ulaştı ve gergin yüz ifadesiyle cevap verdi. “Aldım tabi, güzel bir organizasyondu. Her şey...” Gözleri yeniden dekoltesine kaydı. “Mükemmeldi.”

Yüzündeki sırıtışla arkasına yaslandı kadın. Erhan amacını anlamış olacak ki onun da yüzünde muzip bir ifade belirmişti. Erhan masada yarım duran bardağını aldı ve tek bir dikişte kalanını bitirdi. Dudağını yaladı ve oturdukları koltukta Yaren’e biraz daha yaklaştı. Başı dönmeye başlamıştı Yaren’in. Adamın Kokusu burnuma geldikçe karnından kasıklarına doğru bir alev topu fırlıyordu sanki.

İstemsizce yutkundu ve gözlerinin tam içine baktı. Bakışları davetkârdı. Bir günaha çağırıyordu Erhanın. Bunu görmezden gelemezdi Yaren çünkü onun da bakışlarının onunkilerden aşağı kalır yanı olmadığına emindi.

“Yaren...” Kelimeleri kafasında zor toparlıyor gibiydi.

“Efendim.”

“Çok mu sarhoşsun? Yarın uyandığında pişman olur musun?”

Erhanın gözlerinden sözlerine geçmişti davetkârlık. Açık sözlülüğü karşısında istemsizce gerilmişti Yaren.

Ani gelen bir baş dönmesi ve cesaretle yerde gezinen bakışlarını adama çevirdi. “Olmam.”