Muhteris | Chanmin

|1.4|

Şapşal bir bebek günlerdir bölüm beklediği için geldim selamm

•

Kan.

Ellerimdeki kan çıkmıyor.

Depodan çıktığımızda ellerimi görüp verdiğim zararı hatırlamak zevk verdiği için onları yıkamamıştım ama şimdi ne kadar silersem sileyim geçmiyordu. Hâlâ eve dönüş yolundaydık ve hava çoktan kararmıştı.

Paketten birkaç ıslak mendil daha çekip silmeye devam ettim. Araba sarsılarak durduğunda silmeye devam ettim. Mendil ellerimden çekildiğinde kafamı kucağımdan kaldırarak şoför koltuğuna döndüm. "Bıraksana, daha çıkmadı."

Paketten başka mendil çıkarmak için uzandım ama paketi de aldı. "Ellerin gayet temiz. Daha fazla silmene gerek yok." Dediğinde avuçlarımı açık halde ona uzattım. "Ama bak. Her yerde kan var."

Gülümsedi. Neye güldüğünü bilmesem de saflığı içimi ısıttı.

"O zaman.." diyerek paketten mendil çıkardı ve ellerime uzandı. "..belki ben silince geçer." Ellerimi dikkatlice temizledi.

Ve gerçekten o silince geçti.

Bir süre daha devam etti silmeye. "Daha iyi mi?" Diye sorduğunda kafamı salladım sadece.

"Bu halin çok sevimli ama hırçın olanı tercih ederim."

Kaşlarım çatıldı. "Bu halim?" Dedim sorarcasına.

Elini saçlarıma uzatarak okşadı. "Uysal ve masum. Gardın düşmüş gibi."

Diğer elinin arasında olan ellerimi çektim "Çok alışmasan iyi edersin." Saçlarımdaki elini de vurarak düşürdüm. "Sadece biraz yorgunum ve çok kan gördüm."

Gülerek önüne döndü ve arabayı tekrar çalıştırdı. "İşte benim omegam."

Benim hakkımda iyelik eki içeren bir cümle kurduğu için onu boğmak istiyordum ama aynı zamandan gerçekten gardımı düşürmüş gibiydim, çok zayıf hissediyordum.

Bir insana zarar vermek tahmin ettiğimden de zormuş.

•

Çok pişmanım.

O herifi biraz daha doğramadığım için çok pişmanım.

Eve geldiğimizde karşılaştığım manzara ona karşı sönmeyen öfkemi katlayarak arttırmıştı.

"El kadar çocuğa nasıl sahip çıkamazsınız?" Sinirle ellerimi saçlarımdan geçirdim.

Omega ellerini önünde bağlayarak kafasını eğdi. "Ne olduğunu bile anlayamadan bir anda kaçtı. Çok üzgünüm."

Burun kemerimi sıktım, derin bir nefes aldım. Sakinleşmezsem zarar verecektim. "Bana her şeyi baştan anlat."

"Uyandığında gayet iyiydi. Konuştuk hattâ oyun oynadık. Sonra sizin istediğiniz gibi doktor geldi eve. Ne olduysa o zaman oldu. Doktoru görünce çok korktu bir anda merdivenlerden inerek kaçtı. Bahçe kapısı açıktı, oradan çıkmış olabilir diye düşünüyorum."

"Düşünüyorsun.." kafamı salladım. "..kardeşim bulunana kadar seni görmek istemiyorum."

Hâlâ salonda dikilen doktora döndüm. "Siz de gidebilirsiniz." Diyerek dışarı çıktım.