SENİ GÖNLÜME ALAMAM BxB

VII.Bölüm - DAYANAMIYORUM...

İyi Okumalarrr.😚💗

Medya:Ege.Küçük hali

Kitabın gidişatı hakkında düşüncelerinizi belirtirseniz çok sevinirim...Daha erken olabilir belki  ama lütfen  fikirlerinizi ve düşüncelerinizi yazın...Çünkü merak ediyorum.. Oy vermeyi de unutmayın lütfen.20-30 arası okunuyor ama 4 oy alıyor...Yıldıza küçük bir dokunuş yaparsanız çok sevinirim...🤍

Sınav haftam bu hafta o yüzden aktif olamayacağım.Sınavı olan herkese de başarılar dilerim.Umarım güzel geçer.☺️

🫶🏻🫶🏻🫶🏻

Deniz'den devam...

Gözlerimdeki ki acı ve içeriden gelen sesler ile uyanmıştım.Gözlerimi açmaya çalışmış ama açamamıştım.Çünkü çok fazla acıyordu.Sanki binlerce iğne batıyormuşcasına bir acı ve ağrı vardı gözlerimde.

Zorla gözlerimi açtım.Işığın gözlerime her değişi daha da acı veriyordu.Bir gözüm hala biraz aralıklı duruyor tam açılmıyordu.

Yerimde dönmeye çalışmamla büyük bir acı saplanmış ve elimde olmadan kısık sesli bir  çığlık atmıştım.Yerimde doğrulmaya çalışıyordum fakat o kadar çok acı ve ağrı bedenime saplanıyordu ki,değil doğrulmak yana kayamıyordum.

Çığlıklar ve kısık inlemeler eşliğinde,zorlu olsada doğrulabilmiştim.Kalçamın üstünde normal bir şekilde oturuyordum fakat kalçam çok fazla sızlıyordu.Dün çok zorlanmıştı...

Aklıma,yine gece ki görüntülerin gelmesiyle gözlerim dolmuştu.Burada esir kaldığım senelerin verdiği yorgunluk,kalçamdaki ağrı,vücudumdaki morlukların,ezilmelerin ağrısı,kirlenmiş hissi...
Hepsinin ağırlığı ile dolan gözlerim artık dayanamamış ve bir anda boşalmıştı.

Göz yaşlarım sicim gibi akıyor,durmuyordu.Göz yaşlarıma hıçkırıklarım karışmış daha fazla ağalamaya başlamıştım.Sesim çok fazla çıkmasın diye ağzımı kapatmış,sessiz çığlıklar atıyordum.
Artık çok yorulmuştum....

Gözlerim daha çok yanmaya başlamıştı.Bedenimdeki  tüm ağrı daha da şiddetlenmişti.

Biraz sonra ağlamamı zorla da olsa durdurmuştum.

Kapının birden açılması ile irkilmiş ve ani hareketle köşeye sinmiştim.Bu ani hareketimle,ağrı daha da arsızlaşmıştı.

"Kalk lan hadi! Zıkkımlan bir şeyler gideceğiz!"

Canım bunların hiçbir şeyini yemek istemiyordu.Midem kaldırmıyordu.Bu zamana kadar ayakta kalabilmek için bir kaç parça bir şey yiyordum ama artık istemiyordum...

Ayakta kalmak istemiyordum! Babamı bulmak için hep ayakta kalmıştım ama artık istemiyordum! Dayanamıyordum! Babamın hasretine,bu itlerin tecavüzlerine,her gün yediğim dayağa,eziyete dayanamıyordum!

En çok da Türk askerlerinin şehit oluşuna dayanamıyordum! Her gün biri şehit oluyordu.Her gün bir çocuk babasız kalıyor.Her gün bir eş eksik kalıyor.Her gün bir anne baba evlat kaybediyordu!

Yeter artık! Göz göre göre bunlara katlanamıyordum! Artık gücüm yoktu! Artık ben yoktum! Özgürlüğüm,hayatım,isteklerim,
duygularım... Hiçbir şeyim yoktu...

Ben bitmiştim.Ben tükenmiştim.Ben artık yok oluyordum...

Bu zamana kadar hep intiharın ucundan dönmüştüm.

Babam için,Ali için,Ege için... Ama artık olmuyordu.Dayanamıyordum...

...

Bir mağaraya gelmiştik.Sabah bir şey yememiştim.Birde onun için tonlarca dayak yemiştim.Kalçamdaki ağrı,vücudumdaki ağrılar o kadar çok yük olmuştu ki bana...
Sürüne sürüne gitmiştim resmen.