SENİ GÖNLÜME ALAMAM BxB

XX. Bölüm - NAAŞ...

Uzun bir aradan sonra merhabaaa!

Bu bölüm yazarken o kadar zorlandım ki...Ben aslında bu kitabı yazarken zorlanıyorum. Yani zorlanmaktan kastım dayanamıyorum,duygusallık ama bu bölüm gerçekten en beteriydi.Gözümde yaş kalmadı sanırım.Bu bölümü yazmak için evde tek kalmayı bekledim çünkü evde birisi olsaydı böyle rahat ve içli ağlayamazdım.Gerçekten bu bölümü yazarken nefret ettim yazmak istemedim ama günlük olağan şeyler bunlar ve ben değerleri biraz daha anlaşılsın diye yazdım.

Gerçekten nefret ediyorum bir askerin canına sebep olan ve bir eve ateş düşüren herkesten nefret ediyorum!Askerler çocukluğumdan beri benim çok büyük zaafım ve kırmızı çizgimdir.

İyi Okumalar... 💗( ne kadar iyi olabilirse o kadar)

....

Yazardan Bartu-Bora...

...

Bora, gözlerini açtığı hastane odasını bir müddet izledi.Ayılmanın birkaç dakika sonrasına aklına gelen kişi ile yataktan fırlamıştı.Hızla odadan çıkarak koridorda kaybolmuşcasına koşuşturuyordu.

Koridor başındaki sekreti görmesi ile hızlıca yanına varmıştı.

"Pordan ben Bartu Toprak'ın odasını soracaktım."

"Hemen bakıyorum."

"Lütfen.."

Birkaç dakikanın ardından Bora yerini öğrenip hızla Bartu'nun bulunduğu koridora adımlamıştı.Kapının önündeki askerler azalmış duruyordu.Biraz daha yaklaşırken odadan çıkan bedenlere baktı.Görebiliyorlar mıydı?Kendisi de günler sonra onu görebilecek miydi yani?

Bora düşündüğü şeyin heyecanı ile hızla bayılmadan önce konuştuğu askerin yanına gelmişti.Batı, önünde durup nefeslenen çocuğa bakıyordu.Çocuk kafasını kaldırmış ve yüzündeki gülümseme ile derin bir nefes alarak konuşmuştu;

"Bende Bartu'yu görebilir miyim?"

Batı bir şey demden çocuğun suratına öylece bakmıştı.Bora,Batı'nın sessizliği karşısında dumura uğramış ve gülümsemesi yavaş yavaş solmuştu.Batı,karşısında ki çocuğun yavaş yavaş düşen suratını izledi.

"Görebilirsin." Bora düşürdüğü başını kaldırmış ve büyük bir tebessümle Batı'ya bakmıştı.

"Teşekkür ederrim!"

"Sen Bartu'nun neyi oluyorsun? Daha önce seni görmedim.Bartu'da bahsetmedi."

Bora bir müddet Batı'nın suratına baktı.Şimdi ne diyecekti? Arkadaş değillerdi.Akrabası değildi.Sevgilisiyim denmezdi ki sevgili de değillerdi.Bartu'nun hoşlandığı çocuğum,onun ağzına sıçan,hislerini küçümseyen biriyim,ilgisine şımarıklık eden kendisinin farkında olmayan ama onu aşağılayan sonra onun yokluğunda da,o ölümle savaşırken kıymetini bilen bir ucubeyim de diyemezdi..

"Ee şey,ben - ben onun arkadaşıyım."

Batı yavaşça kafasını sallamıştı.

"Bizim çocuklar çıktıktan sonra girersin sen de."

"Tamam.."

Bora içindeki heyecan ile duvara sinmiş ve içerideki grubun çıkmasını bekliyordu.Beklediği 5 dakikanın ardından içerideki grubun çıkması ile Bora yerinde dikleşmiş ve biraz uzağındaki Batı'ya bakmıştı.

"Sadece 10 dakika." Batı'nın dediklerine onay verdikten sonra içindeki heyecan ve kendisini yeni gösteren korku ve burukluk ile odaya girdi.

Günler sonra gördüğü beden ile yavaşça gözleri dolmuştu.Burnunu çekerek Yatakta öylece sessizce yatan bedene ilerledi.Yatağın kenarındaki koltuğa oturarak,titreyen elleri ile üstünde iğnelerin ve renkli bantların olduğu elini tuttu. avuçları içindeki soğuk eli yavaşça okşadı ve gözünden düşen gözyaşı ile yüzüne çevirdi bakışlarını.