Çocuk yaşta terör örgütü tarafından esir alınıp dağa çıkarılan bir genç ve vatanı,bayrağı,üniforması için canını verecek olan bir askerin aşkları ile imtihanı....
"Bana öyle güzel bakma.Yüreğime dokunma.Seni gönlüme alamam ben...."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sıralamayı tekrar 1.'ye alalım hadi! 2.gün bir girdim yine düşmüşüz...Tekrar başa alalım haydi! 💋
...
Yazardan Bora...
...
"Allahım lütfen..."
Bora ve Çağrı askeriyeye gelmiş ve nizamiyede bekliyorlardı.Bora'nın gözlerinde kırgın bir hüzün alaydaki askerleri izliyordu.
Askerlerin arasında görmeyi umduğu gözleri arıyordu.Gözleri keşişsin istiyordu.
Onları daldıkları görüntüden nizamiyede ki nöbetçi asker uyandırmıştı.
"Buyrun birine mi baktınız?"
"Biz Bartu komutana bakmıştık."
Nöbetçi asker ilk başta onları bir süzdü.
"Neyi oluyorsunuz?"
Hah ne diyeceklerdi şimdi?
"Arkadaşımız.Biz bir kaç gündür haber alamıyoruz kendisinden o yüzden buraya gelmiştik."
Asker,Çağrı'nın dedikleri ile huzursuzca yerinde kıpırdandı ve gözlerini kaçırdı. Bunu fark eden Bora,içindeki harlanan hissle daha kötü olmuştu.
"Bir şey mi oldu?!"
"Şey..."
"Ney?! Bir şey oldu değil mi?!"
"Sakin olun öncelikle.Ben bir şey bilmiyorum sadece operasyona çıktıkları bilgisini biliyorum.Size albayın odasına kadar eşlik edeyim ben."
Hissediyordu işte Bora,bir şey olmuştu ona.
Albayın odasına girdiklerinde ki sessizlik kendisini öylece korumaya devam ediyordu.Bora ise sessizce köşesine sinmiş ve albayın ağzından çıkacak kelimleri bekliyordu.
