EV ARKADAŞI

EV ARKADAŞI •BİLEKLİK•

Selaamss!

Sizi fazla bekletmeden yeni bölümü saldım hemen. Nasılım ama? Harika değil miyim zhajnakanakana

Bu arada Pusat'ın, Dolunay'ı suçlayacağını düşünmeniz beni bir tık üzdü. Benim oğlum ne zaman öyle şeyler yaptı hahshahajaja

Satır arası yorumlar bırakarak oy vermeyi unutmayın. Hepinize keyifli okumalar diliyorum!

"Siz de gördünüz, bir anda saçımı çekti!" Azra, yolunmuş saçlarını tuta tuta etrafına toplanan insanlara yakınırken üstümde gezinen kınayıcı bakışlara aldırmamaya çalıştım. Ne düşündüklerini umrumda bile değildi. İlk başlatan oydu. Ben sadece ona karşılık vermiştim.

"Yakışıyor mu kızım sana? Kocaman insanlar olmuşsunuz. Çocuk gibi saç başa kavga etmeye utanmıyor musunuz?"

"Utanmıyorum." derken elimde duran saç tutamlarını Azra'nın önüne doğru attım. "Polisi mi çağırıyorsunuz, ne yapıyorsunuz... Gelsinler ve gerekiyorsa kameraya baksınlar. Arkadan gelip saçımı çeken oydu. Ben sadece kendimi korudum."

Pusat, hemen yanımda dururken olanları algılamaya çalışan bir hâli var gibiydi. O da haklıydı. Yatağında en son benimle uyumuştu. Şimdiyse beni sokaktan, bir kavganın ortasından almaya çalışıyordu.

"Arayalım mı polisi?" Teyze, bana inanmayan bir ifadeyle eğilip hâlâ aglamakta olan Azra'ya baktı. Azra burnunu çekerken "Olayı büyütmeye gerek yok." diye mırıldandı. "Ailemin kulağına giderse endişelenirler."

Sunduğu yalan bana komik geldiğinde acınası halime aldırmadan burnumdan alaylı bir nefes verip güldüm. Bakışlarımı tuvaletini çoktan yapıp yanıma gelmiş ve olaylara yabancı gözlerle bakan Romeo'ya çevirirken gözlerimi birkaç saniyeliğine kapattım.

Pusat, "Seni niye kavganın ortasında bulduğumu anlatabilir misin?" derken ellerini koluma sarıp beni usulca köşeye doğru çekti. Anlayışlı sesi karşısında şu ana kadar tuttuğum gözyaşları gözlerime yerleşirken ağlamamak için kendimi sıktım.

Haksız gibi karşısında ağlamak istemiyordum. Şu ana kadar ağlamadan durduysam şimdi de öyle durmalıydım.

"Kahvaltı için bir şeyler alacaktım. Hem de Romeo'nun çok tuvaleti gelmişti, onu gezdirmeye çıkmıştım." Dudaklarım titremeye başladığında Pusat içine derin bir nefes çekti ve "Ağlama." dedi. "Zaten yeterince onlara karşı doluyum. Gözünden akan tek damla yaşına yemin ederim bu sefer canlarını yakarım."

"Yemin ederim ben kavga etmedim." Dudaklarım öne doğru büzülüp yaşlar usulca yanaklarımdan döküldü. "Aniden arkadan gelip saçımı çekti. Yemin ederim, ilk o yaptı. Ona öyle karşılık vermeyecektim ama tutamadım kendimi. Hem bilirsin sen. Ben kavga edemem ki... İnanmıyorsan polis çağıralım bak, ilk başlatan oydu-"

"Sevgilim," Pusat, uyarırcasına konuşurken elini kaldırıp yanaklarıma yasladı ve yaşları hızlıca sildi. "Sana neden inanmayayım? Ağlama lütfen."

"Saç diplerim acıyor." Çocuk gibi başımı göğsüne gömerken anında bana sarıldı. "Tamam..." diye mırıldanırken saç diplerime dudaklarını bastırdı. "Öpüyorum seni, geçecek birazdan."