EV ARKADAŞI

EV ARKADAŞI •ÖZEL BÖLÜM •

Selaamss!

Bu bölüm, Atila ve Buse'ye özel yazılmış bir bölümdür. Onların ilişkisini ve nasıl tanıştıklarını merak eden kişiler umarım az da olsa merakını giderir. Eğer buna benzer bölümler okumak istiyorsanız yorumlarda nasıl bir şey okumak istediğinizi belirtebilirsiniz. Sizin için yazmaya çalışırım🤍

Bir diğer meseleye gelecek olursak, Târumar'ın final olmasına çok az kaldı. Finalin sağlam ve diğer bölümlerle bağlantılı olması için ona ayrı bir özen göstermek istiyorum. Ev Arkadaşı'nı yazarken ona vakit ayıramadım. Târumar okuyucuları, Ev Arkadaşı'nın yazılmasını haftalardır beklediği için sizden anlayış bekliyorum. Bir ufak final meselemiz var. Sonrasında sizinle daha sık ve daha uzun görüşeceğiz.

Oy vermeyi, beni güzel yorumlarınıza boğmayı ve kendinizi sevmeyi asla unutmayın. Hepinize keyifliydi okumalar diliyorum!

Üniversitenin ilk günüydü. İlk günün şerefine, kampüs dolu dolu ve cıvıl cıvıldı. Bu doluluk günden güne azalacak olsa da herkes neşeyle birlikte arkadaşlarıyla konuşuyor, araya giren yaz tatilinin acısını çıkarmak istercesine sürekli olarak kahkaha atıyorlardı.

Pusat, ilk defa karşılaştığı bu ortam karşısında ne yapacağını bilmiyordu. Kendisini arkadaş canlısı olarak niteleyebilirdi ama sınıfta gördüğü ilk görüntü onu pek tatmin etmemiş, kafasına uygun birini henüz bulamamıştı.

Sınıfındaki herkes, üniversiteye yeni başlamıştı ve Pusat onları fazla uçarı bulmuştu. Arkadaş edinmesi gerekiyordu ama bunun için acele etmeyecekti.

Son dersi bitmiş, eline aldığı kitabı okumaya çalışıyordu. Aslında biraz acıkmıştı da. Teyzesinin ona verdiği eve gitmeden önce, yol üstünde gördüğü lahmacuncuya uğrayıp karnını doyurmak aklının bir köşesindeydi.

Pusat, lahmacunu çok severdi. En sevdiği yemekler kategorisinde başı çekiyordu. Biraz daha acıkmayı beklemeli ve her zamankinden bir fazla lahmacun yemeliydi. Sonra aklı, bir tane daha yese miydim fikrinde kalıyor ve Pusat'ı rahatsız ediyordu.

"Bu ne amına koyayım?" diye yanından homurdanarak geçen bedene kaydı Pusat'ın bakışları. Koskoca bankta tek başına oturuyordu ama yanına, kendi yaşlarında birisi daha gelmişti. "Üniversite değil, lise beş resmen!"

Kıvırcık saçlarını dağınık bırakan çocuk, Pusat'ı o an fark ederken birkaç saniye durdu. Elinde tuttuğu kitaba bakılırsa onu rahatsız etmiş olmalıydı.

"Kusura bakma birader, görmedim bir an seni!"

Ayaklanan kıvırcık çocuğa bakmaya devam eden Pusat, başını iki yana salladı. "Oturabilirsin, sorun yok."

O an, kendisine doğru bir el uzatıldı. "Fatih ben."

Pusat, kendisine gelen tanışma teklifini geriye çevirmeden uzatılan eli tuttu ve usulca sıktı. "Memnun oldum, Pusat ben de."

"İlk senen mi?" diye çekinmeden girdi Fatih konuya. "Yalnız oturuyorsun."

"Evet." Pusat tebessüm ederken başını kaldırdı ve Fatih'e doğru döndü. "Senin?"

"Benim de ilk senem." dedi Fatih yüzünü buruşturarak. "Bu gidişle ilk ve son olacak sanırım."

"Üniversiteyle iyi tanışmadın galiba." Pusat, sohbet açmak istercesine konuşurken Fatih hiç çekinmeden başını onaylar anlamda salladı. Deli-dolu biriydi. Pusat, şimdiden bunu anlamıştı.