"Dersim başlamak üzere, görüşürüz!" Çağla'ya seslenirken yere oturmuş olan grubun yanından aceleyle geçtim ve kendi amfime doğru adımladım. O sırada gözüme çarpan panodaki duyurulara bakarken duraksamama engel olamadım. Ev arkadaşı arayan bir sürü i...
Satır arası bıraktığınız yorumlar ve bölüm içerisinde verdiğiniz oylar bölümün gelme hızını kısaltır, uzunluğunu arttırır. Bu yüzden oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ses çıkmayan ortamda onlar beni, ben onları izlerken kendimi fazlasıyla gerilmiş hissediyordum. İçimdeki duygu, çoktan köşeye sinmiş içli içli ağlarken içime düşen garip hisle birlikte kıvranıyordum. Bilmeden, Pusat'ı tanımadan onun evinde kalmam fazlasıyla tesadüfi ve çelişkili durumken sabah kuzenime onu sorduğum anlar doluştu aklıma.
Bana bir yabancıyı tanıtıyormuş gibi davranırken bir gece boyunca onunla aynı evde kalmış olmamı atlamıştı.
"Kadere bak, kimler kimlerle beraber? Kadere bak!" Fatih, suskun ortamı bir siyasi konuşma yapar gibi bölerken birbirimize attığımız cins bakışların arasına girdi ve komik bir şaka yapmış gibi kahkaha attı. 5 kişilik grubun içinde sadece o gülerken bakışlarımı zorlanarak ondan çekip önüme çevirdim ve düşünmeye çalıştım.
"Neden odandan çıkıp bizimle tanışmadın?" diyen Pusat, düşünmeye çalıştığım sessiz ortamı bölerken Atila ve Buse bizim konuşmamızı bölmek istemezmiş gibi Fatih'e eşlik ettiler ve konunun ne olduğunu bilmediğim bir muhabbete daldılar. "Çağla yüzünden zoraki bir şekilde kaldığım evde fazlasıyla yabancıydım. Normal değil mi odamdan çıkmamam? Tanımadığım bir yabancı bana zarar verebilirdi..."
O yabancının Pusat olmasına hâlâ alışamamışken bu dönen kurgu ve olay bana çok değişik geliyordu. "Sana zarar vermezdik Dolunay, çıkıp sadece bir selam verebilirdin ve beni tanıyıp korkmadan uyuyabilirdin!" Sanki onu daha öncesinde tanıyormuşum gibi davranan ve sinirlenen bedene şaşkınlıkla bakarken bana çıkışıp kızmasına anlam verememiştim. "Pusat, ne değişecekti? Sana selam vermem, seni daha yakından tanımam anlamına gelmez. Yıllarca tanıdığımız insanları bile bazen tanıyamıyoruz. Gerçekten bu durumda tek takıldığın şey odadan çıkıp sana selam vermemem mi?"
Benim de çıkışmam üzerine Pusat'ın dudakları düz bir çizgi halini alırken önüme dönüp Çağla'ya yeniden lanetler yağdırdım. Beni bu hâle düşürdüğü için ondan nefret ediyordum!
"Ayrıca biz dedin, başka bir ev arkadaşın daha mı var?" Aklıma takılan noktayla yeniden ona dönerken ne ara kapattığını anlamadığım gözlerini aralayıp bana döndü ve eski hâline nazaran sakinleşmiş bakışlarıyla bana baktı. "Evet, küçük bir köpeğim var. Onunla da mı tanışmadın?" Sona doğru imalı bir tona bürünen sesine aldırmazken üzerimdeki negatif havayı atıp ışıldadığına emin olduğum gözlerimi ona çevirdim. "Saçmalama, o küçük tüy yumağıyla tanıştım!"
Bu konu, Pusat'ın ilgisini çekmişken ikimizin de dağılan morali toparlanmış ve eski haline dönmüştü. "Seni çok sevmiştir, eminim! O, herkesi seviyor." Fazla heyecanlı çıkan sesi beni gülümsetirken köpeğine verdiği değer gözlerinden okunuyor, aydınlanan yüzünden belli oluyordu. Sahibi olarak onu çok seviyor ve değer veriyor olmalıydı. "İsmi ne?" Ortak konumuzun oluşmasıyla ona bakarken telefonunu çıkartıp galerisine girdi ve albümlerinden birini açıp bana uzattı.
