Onu öldürmek isteyen bir adamdan kaçarken kaza geçiren Gece, gözlerini açtığında hafızasını kaybettiğini farkeder. Kendini bir anda sindirilmiş bir kaosun ortasında bulduğunda ise zihninde yavaş yavaş canlanan anılar ona kendini koruması gerektiğini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gece lütfen devam eder misin?"
Gerçekten şaka yapıyor olmalı... Neredeyse 1 saattir saçma sapan spor yaptırıyor ve hâlâ devam etmemi istiyor olamaz.
"Kuzey sen manyak mısın? Sadece soruyorum" ormanın ortasında, yere uzanmış ve çektiğim mekikler yüzünden nefes nefese kalmış bir halde sorumu sorarken, Kuzey kaşlarını çatarak "Sebep?" diye soruma soruyla cevap vermişti.
"Saat gecenin 3ü ve ben burda 1 saattir saçma sapan sporlarla uğraşıyorum. Hani ilk önce dövüşmeyi falan öğretecektin? 20 dakikadır mekik çektiriyorsun bana" Kuzey artık 1 saattir nazlanmalarımdan bıkmış olmalı ki, sabit durması için tuttuğu bacaklarımı bırakarak ayağa kalktı.
"Öncelikle vücudunu dövüşmeye uygun şekilde hazırlamamız gerek, buna genelde ısınma zamanları diyoruz. Vücudunun direncini artırdıktan sonra kendini savunmayı öğreteceğim, şimdi lütfen daha fazla mız mızlanmayı bırak ve ayağa kalk"
Pekala, biraz haklı olabilir. Ama gerçekten yorgunum ve üşüyorum, yani ne yapa bilirim? Havanın ne kadar soğuk olduğundan haberi var mı aceba bu çok bilmişin. Yattığım yerden yavaşça kalkarken uyuşan bacaklarıma direnmeye çalışıyordum. Ben bu işkencenin bittiğini düşünürken Kuzey bir elinde ok bir elinde yay bana bakıyordu. Ağlamaklı olan ifademi görünce hafif bir kahkaha atarak "Merak etme sadece 3 atış istiyorum senden ama öyle 3 tane ok attım deyip gitmek yok. Hedef tahtasında 10 numaraya yakın 3 atış yapa bilirsen eğer seni salıcam"
Bu yorgun halimle değil 10 numaraya, hedef tahtasının kenarına bile denk getirsem sevinçten oturup ağlarım. Hemen eve döne bilmek için hızlıca Kuzey'in elindeki ok ve yayı alarak ilk atışı yaptım ama hedef tahtasına ulaşamadan yere düştü. Hemen ok çantasından ikinci oku alıp tekrar fırlattım ama yine yere düşünce Kuzey sesli bir şekilde nefesini üfleyerek konuştu. "Çabalamıyorsun... Sadece hemen atayım da eve gideyim derdindesin"
Duyduklarım yüzünden içime dolan sinirle elimdeki yayı yere fırlatıp Kuzey'e doğru döndüm. "Kuzey 1 saattir spor yapıyorum ve ter içindeyim, hava buz gibi, saat gecenin bilmem kaçı olmuş. Sence de üzerime biraz fazla gelmiyor musun?"
"Sana yardım etmemi sen istedin Gece. Bana kendimi savunmayı öğret dedin bende bunu yapıyorum, evet seni biraz fazla zorluyorum ama emin ol bunun için bana teşekkür edeceksin. Son bir atış daha yap sonra da eve git"
Haklıydı... Neden onun üzerine gidiyordum ki bunu ondan ben istemiştim böyle yapmaya hakkım yoktu. Kuzey bu saatte, bu soğukta bana yardım etmeye çalışırken ben saçma sapan tavırlar sergiliyordum. Derin bir nefes alarak kendimle yüzleşmemi bitirince okumu ve yayımı yerden alarak son atışımı yapmaya hazırlandım.
