Jongwoo အိမ်ထဲကနေ အိမ်အပြင်မထွက်တာ နှစ်ရက်၊ Jay လည်း သူ့ဆီကို မလာပါ၊ အဲ့ဒီနေ့က အဖြစ်အပျက်ကိုပဲ သူပြန်အမှတ်ရနေမိသည်၊ သူဘာလို့ မငြင်းဆန်ခဲ့မိတာလဲ၊ သူဘာကြောင့် လက်ခံလိုက်မိလဲဆိုတာကို သူမသိပါ၊ သူ့မှာ ငြင်းဆန်ဖို့ ရုန်းကန်ဖို့ရာ အခွင့်အရေး ရှိပါလျှက်နဲ့လေ၊ သူ့စိတ်တွေ တကယ်ကိုထွေပြားနေပါသည် သူဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ
သူဘာကိုမှမစဉ်းစားတတ်တော့၊ မစဉ်းစားချင်တော့ပါ သူစိတ်တွေရှုတ်လာရသည် သူ့ကိုယ်သူ မေးခွန်းတွေ ပြန်မေးနေရသည်၊ ရှုတ်ထွေးလာသော စိတ်တို့ရဲ့ ဦးတည်ချက်ဟာ ဖန်ပန်းအိုးလေး ဖြစ်မယ်ထင်၏။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ တစ်စစီကွဲကြေလို့ နေလေသည်၊ စွဲလမ်းနေခြင်း အမှုတစ်ခုက ဖန်ကွဲစများပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်ခြင်းပင်၊
နာကျင်နေရတယ်ပေမယ့် သူနှစ်သက်နေမိသည်၊ ခြေလှမ်း တစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်တိုင်း ခြေဖဝါးထဲကို စူးနစ်ဝင်လာတဲ့ ဖန်စကလေးတွေ၊ နာကျင်မှုက ဆစ်ကနဲ၊ ဒါက စိတ်ရှုတ်ထွေးလာရင် သူလုပ်လေ့ရှိတဲ့ အပြုအမူ၊ စိတ်ဖိစီးမှုတွေကိုဖြေဖျောက် လေ့ရှိတဲ့ နည်းလမ်း၊ နာကျင်နေပေမယ့် အဆုံးထိ ဆက်လျှောက်ချင်နေမိသည်၊
" အိမ်ထဲမှာ Jongwoo Hyung ရှိလားဗျ "
" Hyung က အဲ့လိုမျိုးနေနေတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ နှလုံးသားလေး နာကျင်ရတယ်ဗျ "
" ကျွန်တော်နဲ့တစ်သက်လုံး မတွေ့တော့ဘူးလား "
" ကျွန်တော် America ကို ပြန်လိုက်ရမလား "
" Hyung က ဂရုမစိုက်တော့ ကျွန်တော် တကယ် စိတ်မကောင်းဘူး "
အိမ်အောက်ကနေ လှမ်းအော်နေတဲ့ Jay ရဲ့ အသံကို သူကြားနေရ၏။ သူမျက်ရည်တွေကြားက ပြုံးနေမိပါ သေးသည်၊ ဒီကောင်လေးက ဘာကြောင့် ချစ်ဖို့ကောင်းနေရတာလဲ
နာကျင်နေရင်းတောင် ပြုံးနေမိတဲ့ ဒီခံစားချက်၊ သူစိတ်တွေကို လွှတ်ချလိုက်သင့်လား မသင့်ဘူးလား ဆိုတာ သူမတွေးတတ်တော့ပါ၊
YOU ARE READING
MIDNIGHT
Fanfictionအချစ်က လူတွေကို ပျော်ရွှင်စေနိုင်တယ်ဆိုရင် တဆက်တည်းမှာပဲ လူတွေကို စိတ်ပင်ပန်းမှု၊ ဝမ်းနည်းမှု၊ အထီးကျန်မှုတွေကိုလည်း ပေးစွမ်းနိုင်ပါသေးတယ်၊ - midnight thought
