Part-15

246 31 3
                                    

ကျောင်းခရီးကဂျယ်ဂျူကျွန်းမို့
ဂျောင်ဝူးတို့အရမ်းကိုတက်ကြွနေမိ
သည်...

"ရှီဟို!!..."

"မင်းလာပြီလားငါကအိပ်များ
ပျော်နေသလားထင်နေတာ"

"ဟဲ...မဟုတ်ပါဘူးရူတိုကြောင့်လေ
သွားရမဲ့အရေးကိုမွမွတောင်း
နေလို့"

ရှီဟိုမျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားသည်
အရေးထဲကပ်ကြွားနေသေးတာ
မနေ့တစ်နေ့ကကျပြတ်ပါပြီမုန်း
ပါပြီအော်ငိုနေပြီးခုကျတော့လဲ
သူမဟုတ်သလိုပဲတတ်လဲတတ်
နိုင်တဲ့အတွဲတွေ...

ရှီဟိုမျက်နှာကိုကြည့်ပြီးဂျောင်ဝူး
ကြိတ်ရယ်နေမိသည်သူ့သူငယ်ချင်း
လေးကအရမ်းစလို့ကောင်းတာပဲ...

"ရူတိုကကောတစ်ခါထဲမပါဘူးလား"

"ပါတယ်လေ"

"မင်းအိတ်ကဒါပဲလားနှစ်ညအိပ်
ခရီးကို‌"

"အာ...အဲ့ဒါရူတိုသယ်ခဲ့မှာလေ
ငါကဒါပဲယူခဲ့တာ"

ရှီဟိုမေးမိတာနောင်တရသွားသည်
အတွဲတွေကြားထဲတကယ်မနေချင်
တော့ပါသူ့ကိုအတွဲရှာရင်ရှာပေး
မရှာပေးရင်လဲဒီအတွဲကိုပြတ်ခိုင်း
လိုက်ပါတော့!!....

"ဂျောင်ဝူး...အချစ်ဒီကားနဲ့လိုက်မှာ
သေချာရဲ့လား"

"သေချာပါတယ်ဆိုကျောင်းခရီးက
ကျောင်းကားနဲ့သွားမှပျော်ဖို့ကောင်း
တာ"

"ကိုယ်ကမင်းအဆင်မပြေမှာစိုးလို့ပါ"

"ငါအဆင်ပြေတယ်မင်းလဲပါတာပဲကို"

"အင်း...မင်းလမ်းမှာစားဖို့မုန့်ဝယ်လာ
ပေမဲ့အချစ်ဘာထပ်စားချင်သေးလဲ"

"ရပြီ...ရပြီမင်းဝယ်လာတွေကို
အတော်များနေပြီ"

"ရှီဟိုအတွက်ကောဝယ်ခဲ့တယ်ရော့"

အစောကတော့အတွဲတွေကိုအမြင်
ကပ်ပေမဲ့မုန့်ထုတ်ကြီးကိုတော့
အမြန်လှမ်းယူလိုက်သည်...
ရှီဟိုအတွက်တော့ဘဝမှာအရေး
ကြီးဆုံးကမိဘပြီးရင်အစားစာ
ပဲဖြစ်သည်...

"ပေးပေး...ကျေးဇူးပဲ..."

"ကလေးတွေခုံနေရာယူကြတော့
နော်"

ဆရာမစကားအဆုံးသက်ဆိုင်ရာကား
ပေါ်ကျောင်းသားအသီးသီးတက်
ကြတော့သည်...

ကျောင်းတော်ရဲ့ရုပ်ဆိုးလေးကWatanabeမျိုးရိုးတဲ့Where stories live. Discover now