"အားး!.."
"အချစ်!!!..."
"ဂျောင်ဝူး!!..."
ရူတိုအလင်းထက်မြန်တဲ့နှုန်းနဲ့ပြေးသွား
မိသည်သူ့ရင်ထဲဘာမှမရှိတော့သလိုခံ
စားရတယ်သူ့နှလုံးသားစုတ်ဖြဲခံလိုက်
ရသလိုပင်...
"ဂျောင်ဝူး!!..အချစ်..."
ရူတိုလိုက်ခုန်ချမိမလိုမှာပင်ရှီဟိုက
ဖမ်းတားထားသည်...
"ဟေ့ကောင်စိတ်ထိန်းဦး"
"လွှတ်ငါ့ကို..."
ရူတိုမျက်ရည်တွေတသွင်သွင်ကျပြီး
အော်ငိုနေတော့သည်...
ကျောင်သားတွေအားလုံးလဲရုတ်တရက်
သတိဝင်လာပြီးဆရာတွေပြေးခေါ်သူက
ပြေးခေါ်တွန်းချတဲ့သူကိုဖမ်းချုပ်ထားတဲ့
သူနဲ့ရူတိုကိုဝိုင်းဆွဲပေးတဲ့သူနဲ့ရှုပ်ရှပ်ခပ်
ကုန်ကြသည်...
"ရူတို!!!..."
ချောက်ကမ်းပါးအောက်ကကြားရတဲ့
အသံကြောင့်အာလုံးခနငြိမ်သွားကြသည်
"ဂျောင်ဝူး!!..."
ရူတိုအပြေးသွားကြည့်လိုက်သည်...
ချောက်ကမ်းပါအောက်ကတောင်စွယ်
တစ်ခုထွက်နေသည်အနည်းငယ်ကျယ်ပြန့်
တာမို့ကံကောင်းစွာအောက်ထိပြုတ်
မကျသွားခဲ့ပေ...
"ဂျောင်ဝူးကိုယ်ဆင်းခဲ့မယ်.."
"မဆင်းခဲ့နဲ့!!..."
ဆင်းဖို့လုပ်နေတဲ့ရူတိုကိုဂျောင်ဝူးအမြန်
တားလိုက်ရသည်...
"ဒါပေမဲ့.."
"ဒီအမြင့်ကမြင့်တယ်ငါတောင်
ခြေထောက်ထိထားတယ်မင်းမဆင်း
ခဲ့နဲ့နော်"
"ဘာ!!...အဆင်ပြေရဲ့လားကိုယ်ဆင်း
ခဲ့မယ်"
"ရတယ်အဆင်ပြေတာမို့မဆင်းခဲ့နဲ့
ငါ့ကိုအပေါ်သာတက်ရအောင်လုပ်ပေး"
ဂျောင်ဝူးစကားကြောင့်ရူတိုမျက်ရည်
တွေသုတ်ပြီးခေါင်းညိမ့်ပြလာသည်
"အင်း...ကိုယ်အခုချက်ချင်းလုပ်ပေး
မယ်"
ဆရာများပါရောက်လာပြီး
ခရီးအတွက်ဆောင်ထားတဲ့ကြိုးများ
ပါလာခဲ့လို့ကျေးဇူးတင်ရမည်...
YOU ARE READING
ကျောင်းတော်ရဲ့ရုပ်ဆိုးလေးကWatanabeမျိုးရိုးတဲ့
Fanfictionပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးနဲ့school life လေး ဒရမ်မာလဲပါချင်ပါမှာပေါ့ ဟဲဟဲ😂😁 ဖတ်ပေးကြပါအုံးနော် အမှားပါရင်နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးပါ🤎
