"ဂျောင်ဝူး..ဂျောင်ဝူး..ဆင်းခဲ့တော့
နော်လိမ္မာပါတယ်"
"နေပါအုံး..ရူတိုရဲ့ငါပြန်ရင်ဒီဇီးသီး
တွေအများကြီးသယ်သွားချင်တယ်"
ဂျောင်ဝူးတို့ဂျပန်မှာရှိနေတာလေးရက်
လောက်ရှိပြီကျောင်းကတော့ရူတိုက
ခွင့်တိုင်ပေးပြီးရှီဟိုကတော့ရူတို
မွေးနေ့ပြီးထဲကပြန်သွားခဲ့သည်...
"အ.."
"သေချာဆင်းလေရင်ပူအောင်
လုပ်နေတာလူကို"
"ဟီးး..ဒီမှာကြည့်ငါအများကြီးခူး
ထားတာ"
"တစ်ခြားသူတွေကိုခိုင်းပါဆို
ကိုယ့်စကားကိုဘယ်တော့မှနား
မထောင်ဘူးပဲ"
"မင်းကလဲမတူဘူးဟကိုယ့်ဘာသာ
ခူးစားတာကပိုချိုတယ်လေ
ဒါနဲ့မနက်ဖြန်တကယ်ပြန်တော့မှာလား"
"ပြန်မှရမယ်လေကြာကြာနေရင်
ဘိုးဘိုးကြီးကမင်းကိုကိုယ့်စီတောင်
ပြန်ပေးမှာမဟုတ်တော့ဘူး
ဘယ်သူကသူ့မြစ်မှန်းတောင်မသိ
တော့ဘူးတကယ်"
"ရူတိုလေးကမနာလိုနေတာပဲ
မင်းပြောကြည့်ဒီအနောက်ဘက်မှာ
ရှိတဲ့ဇီးပင်တွေထဲကတစ်ပင်လောက်
ကိုငါကိုးရီးယားခိုးသယ်သွားရင်
ဘိုးဘိုးကြီးစိတ်ဆိုးလောက်လား"
"သေချာပေါက်မဆိုးဘူးပေါ့"
ဘယ်ချိန်ကရောက်နေမှန်းမသိတဲ့
ဘိုးဘိုးကြီးကဖြေလာခြင်းဖြစ်သည်
"ဘိုးဘိုး.."
"ဘိုးဘိုးကြီးသူ့ကိုကျွန်တော့်ထက်
ပိုပြီးအလိုမလိုက်ပါနဲ့"
"ဟားး..ဒါနဲ့ညကျပွဲရှိတာမို့
ပြင်ထားကြနော်"
"ဟုတ်"
မှာစရာရှိတာမှာပြီးဘိုးဘိုးကြီးကပြန်
ထွက်သွားတော့သည်
"ရူတို..ဘာပွဲလဲငါလဲမသိရပါလား"
"မင်းကိုတစ်ခြားသူတွေနဲ့မိတ်ဆက်
ပေးမဲ့ပွဲလေ"
"ဟမ်..ဘာလို့လဲ"
"ငါ့လက်တွဲဖော်အနေနဲ့"
"ဘာ!!..ငါအဖြေတောင်မပေးရသေး
ဘူးလေ"
"အင်း..သိပါတယ်
တကယ်လို့မင်းသဘောမကျရင်
လုံးဝသွားစရာမလိုပါဘူး"
YOU ARE READING
ကျောင်းတော်ရဲ့ရုပ်ဆိုးလေးကWatanabeမျိုးရိုးတဲ့
Fanficပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးနဲ့school life လေး ဒရမ်မာလဲပါချင်ပါမှာပေါ့ ဟဲဟဲ😂😁 ဖတ်ပေးကြပါအုံးနော် အမှားပါရင်နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးပါ🤎
