𝖱𝗂𝗀𝗁𝗍 𝖯𝖾𝗋𝗌𝗈𝗇 𝖶𝗋𝗈𝗇𝗀 𝖳𝗂𝗆𝖾

Part_2 ( Z )

ယေန႔ညတြင္လည္းတိမ္စိုင္ညိဳတို႔က ေကာင္းကင္ထက္တြင္ညိဳ႕မိႈင္းေနျပန္သည္။ တိုက္ခတ္ေနသည့္ေလထုက ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေအးစက္စြာလႊမ္းၿခံဳေနၿပီး ေကာင္းကင္ထက္သို႔မက္သရူး၏ရီေဝေဝမ်က္ဝန္းေလးမ်ားက ေဆြးေျမ့စြာေငးေမာၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းတိုးဖြဖြခ်သည္။

ဘက္ထရီကုန္သြားသည့္ဖုန္းေလးက အိတ္ကပ္ထဲ၌notiသံမ်ားတိတ္ဆိတ္ေနျပန္ေတာ့လည္း မက္သရူး၏ရင္ထဲ၌တစ္ခုခုလိုအပ္ေနသေယာင္။ ဘက္ထရီသာက်န္ေသးလ်ွင္ မက္သရူး၏ဟန္းဖုန္းေလးဆီမွ ဟန္ဘင္းဘက္က စိုးရိမ္စိတ္မ်ားျဖင့္ပို႔လာမည့္ msg notiသံေလးေတြ ညံေနေလာက္မည္ထင္သည္။

" မအိပ္ပဲနဲ႔ေစာင့္ေနေလာက္မယ္ထင္တယ္..။ "

ဒီေန႔မွ ဆိုက္ေရာက္လာမည့္ဘတ္စ္ကားကလည္း မက္သရူးစိတ္ထဲ၌လိုအပ္သည္ထက္ပို၍ၾကန္႔ၾကာေနျပန္သည္။ အခ်ိန္တိက်စြာဆိုက္ေရာက္လာတတ္ေသာ္လည္း အိမ္ျပန္ဖို႔ရန္ေလာေနသူတစ္ဦး၏စိတ္ထဲ၌ ဘတ္စ္ကားမီးေရာင္ေလးေပၚလာမည့္ ျမင္ကြင္းပံုရိပ္ကိုသာ တသသေမ်ွာ္ေနမိေတာ့သည္။

ေနာက္ဆံုးဆိုက္ေရာက္လာမည့္ဘတ္စ္ကားကိုသာေစာင့္ရင္း အဝါေရာင္ထီးရိုးရွည္ေလးကို ခပ္က်စ္က်စ္ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့မက္သရူးက တိုက္ခတ္ေနသည့္ညေလေအးထဲ၌ မိုးရနံ႔တစ္ခ်ိဴ႕ကပါ ကပ္ပါလာျခင္းေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္မွာပို၍အေလာတႀကီးျဖစ္ေနေတာ့သည္။

" ဒီေန႔ၾကမွ ဘာလို႔ၾကာရတာလဲကြာ ။ "

ျဖတ္သြားျဖတ္လာလူမ်ားပင္နည္းပါးေနၿပီျဖစ္သည့္ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္၌ တစ္ေယာက္တည္းရပ္ေနၿပီး ခပ္တိုးတိုးစကားမ်ားညည္းတြား၍မက္သရူးက အလိုမက်ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

ေငးၾကည့္ေနရက္နွင့္ပင္ေကာင္းကင္ေပၚမွၿပိဳက်လာသည့္တိမ္စိုင္မ်ားသည္ မိုးေရစက္မ်ားအျဖစ္ေျမျပင္ေပၚသို႔အရိွန္ဟုန္ျပင္းစြာသက္ဆင္းလာခဲ့ၿပီး မီးေရာင္တစ္ခ်ိဳ႕ဟပ္ေနသည့္မ်က္ဝန္းညိဳေလးထဲ၌ မိုးဖြဲမ်ားက လွပစြာပံုရိပ္ထင္ဟပ္လာေတာ့သည္။

ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္၏တံစက္ၿမိတ္ေပၚမွ အရိွန္ျဖင့္က်လာသည့္မိုးေရစက္မ်ားက မက္သရူး၏ဖိနပ္ထိပ္ေပၚသို႔လြင့္စင္ေနၿပီး မိုးဖြဲမ်ားနွင့္အတူေလေအးတစ္ခ်ိဳ႕ကပါပို၍ျပင္းျပင္းထန္ထန္ရစ္ဝဲလာသည္။