𝖱𝗂𝗀𝗁𝗍 𝖯𝖾𝗋𝗌𝗈𝗇 𝖶𝗋𝗈𝗇𝗀 𝖳𝗂𝗆𝖾

Part 5 ( Z )

တိမ္စိုင္တိမ္ရိပ္မ်ား ခပ္ေရးေရးေျပးေနသည့္မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းထက္တြင္ ၾကယ္ေရာင္ကင္း၍ညိဳ႕မိႈင္းေနၿပီး မိုးရနံ႔တို႔ထံုသင္းေနသည့္ေလေအးတစ္ခ်ိဳ႕သည္ ပတ္ဝန္းက်င္သို႔လႊမ္းၿခံဳထားသည္။

ေအးစက္စက္ညေလေအးမ်ားတိုက္ခတ္ေနသည့္ ညဥ့္နက္ခ်ိန္ၿဖစ္ေသာ္လည္း မက္သရူး၏ဆံႏြယ္စေလးမ်ားက ေခြၽးေစးမ်ားေၾကာင့္ စိုစြတ္ေနၿပီး အသက္ရွဴရပ္မတတ္ ေျပးလႊားေနရျခင္းေၾကာင့္ ေမာဟိုက္ေနလြန္းေနၿပီျဖစ္သည္။

" အစ္ကိုကလဲကြာ !! "

ဝမ္းနည္းစိတ္ေၾကာင့္အသံလိႈင္းမ်ားပင္တုန္ရီေနၿပီျဖစ္သည္။
မက္သရူး၏ အနီးတဝိုက္သို႔ ညေလေအးတစ္ခ်ိဳ႕က တိုးေဝွ႔၍တိုက္ခတ္လာခဲ့ျပီး ဝါက်င္က်င္မီးတိုင္ေလးမ်ား၏ အလင္းေရာင္တစ္ခ်ိဳ႕ ထင္ဟပ္ေနသည့္ ေလွကားရင္းေလးထက္၌ မ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႕နွင့္အတူ မက္သရူးေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္မိသည္။

မက္သရူးအိပ္ယာမနိုးခင္ မနက္အာရုဏ္တက္ခ်ိန္ကတည္းက အိမ္မွထြက္သြားသည့္ဟန္ဘင္းသည္ ညဥ့္နက္ခ်ိန္ထိအိမ္ျပန္ေရာက္မလာခဲ့ေပ။ အေတြးတစ္ခ်ိဳ႕နွင့္အတူ မက္သရူး၏ရင္ထဲ၌ စိုးရိမ္စိတ္တစ္ခ်ိဳ႕ကဝင္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ေနရာအနွံ႔ရွာေဖြေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ဟန္ဘင္းသြားလာတတ္သည့္ေနရာမ်ားနွင့္လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား၏အိမ္ထိ မက္သရူးအေျပးအလႊားရွာေဖြခဲ့ေသာ္လည္း ဟန္ဘင္း၏အရိပ္ေယာင္ေလးကိုပင္ရွာမေတြ႕သည့္အခါ ရင္ထဲ၌ ရဲရဲေတာက္ေနသည့္ မီးခဲတစ္ခုကို ေပြ႕ပိုက္ထားရသလိုပင္ ပူေလာင္လြန္းေနၿပီျဖစ္သည္။

" မက္ခ်ဴးလား !? "

ခပ္က်ံဳ႕က်ံဳ႕စုထားသည့္ ဒူးနွစ္ဖက္ေပၚသို႔မ်က္နွာအပ္၍ ရိႈက္ငိုေနသည့္ေကာင္ေလးသည္ အမည္နာမအား ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္သူ၏အသံေၾကာင့္ ရိႈက္ငိုသံတစ္ခ်ိဳ႕တိုးတိတ္သြားခဲ့ၿပီး ကြယ္ဝွက္ထားသည့္မ်က္လႊာေလးမ်ားကို ဝင့္ကာေမာ့ၾကည့္လာသည္။

" ဟုတ္ေနတာပဲ မက္ခ်ဴး ! "

မ်က္ဝန္းထဲ၌တင္က်န္ေနဆဲျဖစ္သည့္ မ်က္ရည္စမ်ားေၾကာင့္ မက္သရူး၏အျမင္အာရံုမွာေဝဝါးလြန္းေနဆဲျဖစ္ၿပီး မီးအလင္းေရာင္ဟပ္ေနသည့္ထိုလူ၏မ်က္နွာေၾကာင့္ မက္သရူးစူးစိုက္စြာေငးၾကည့္ေနရသည္။