𝖱𝗂𝗀𝗁𝗍 𝖯𝖾𝗋𝗌𝗈𝗇 𝖶𝗋𝗈𝗇𝗀 𝖳𝗂𝗆𝖾

Part 9 ( Z )

အကယ္၍ အဆံုးစြန္ထိ
ကိုယ္တို႔ေဝးသြားရမယ္ဆိုရင္ေတာင္
အတူရိွခဲ့ဖူးတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွေမ့မပစ္လိုက္ပါနဲ႔ မက္သရူး။

..........

အဝတ္ႀကိဳးတန္းမ်ားေပၚ၌ ညီညာစြာျဖန္႔က်က္၍ လွန္းထားသည့္ ျဖဴလႊလႊအိပ္ယာခင္းစမ်ားသည္ ခပ္ေနြးေနြးတိုက္ခတ္ေနသည့္ေန့လည္ခင္း၏ ေလညင္းမ်ားၾကားထဲ၌ လြန္႔လူးစြာရိုက္ခတ္ေနၾကသည္။

ေရႊအိုေရာင္ေနေရာင္ျခည္တစ္ခ်ိဳ႕ျဖန္႔က်က္ထားသည့္ ေကာင္းကင္ရိပ္ေအာက္တြင္ ဝင့္ႂကြား၍ ေရာင္ေသြးစံုကာ ပြင့္လန္းေနၾကသည့္ ပန္းေရာင္စံု၏ပြင့္ဖတ္ကေလးမ်ားကလဲ လွပစြာ ယိမ္းႏြဲ႔လို႔ေနခဲ့သည္။

တိတ္ဆိတ္လြန္း၍ ေလတိုးသံကိုပင္ ပီပီျပင္ျပင္နားစြံ႔ႏိုင္သည့္ နယ္ၿမိဳ႔ေလးတစ္ခု၏ ေန့လည္ခင္းအခ်ိန္တြင္ ၿခံဝန္းက်ယ္တစ္ခု၏တစ္ေနရာ၌ အဝတ္ႀကိဳးတန္းမ်ားၾကားတကုပ္ကုပ္ႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လည္းရိွသလို ခပ္လွမ္းလွမ္းရိွသစ္ပင္ရိပ္ေအာက္၌ ပင္စည္ရင္းကို ေက်ာမွီကာ မ်က္ဝန္းမ်ားအား ဖိမိွတ္ထားသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လဲရိွသည္။

အုပ္ဆိုင္းေနသည့္ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္၌ မွီတြယ္ေနခဲ့သည့္ မက္သရူးသည္ ဖိမိွတ္ထားသည့္ မ်က္လႊာမ်ားကို ဖြင့္ဟ၍ ငဲ့ၾကည့္မိသည့္အခါ မက္သရူး၏ မ်က္ဝန္းပံုရိပ္မ်ားထဲသို႔ ဟန္ဘင္း၏ အၿပံဳးရိပ္မ်ားက ထင္ဟပ္လာသည္။

တိုးေဝ႔ွေနသည့္ေလညင္းမ်ားၾကား ေရာယွက္ေနသည့္ သင္းပ်ံ့ပ်ံ့ဆပ္ျပာရနံ႔ေလးမ်ားကို ခပ္ျပင္းျပင္းရႉရိႈက္၍ ၿပံဳးရယ္ေနသည့္ ဟန္ဘင္း၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးထက္မွ အၿပံဳးရိပ္တစ္ခ်ိူ႔သည္ ခပ္ေနြးေနြးေနေရာင္ျခည္ေအာက္တြင္ ေအးခ်မ္းလြန္းစြာျဖစ္တည္ေနခဲ့သည္။

beep... beep...!!

ဆက္တိုက္ဝင္လာသည့္ msg notiမ်ား​ႏွင့္အတူ တုန္ခါ၍လင္းလာသည့္ ဖုန္းscreenေၾကာင့္ အခ်ိန္အေတာ္အတန္ၾကာဟန္ဘင္းရိွရာဘက္သို႔ေငးၾကည့္ေနခဲ့မိသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားကို အၾကည့္လႊဲ၍ ဖုန္းရိွရာဘက္သို႔ မက္သရူးငဲ့ၾကည့္လိုက္သည္။