YALNIZ

**

Oğuuz Oğuuuz yine aynı kabus .Artık bitti zannediyordum ,artık gormeyecektim bu kabusu .Ama yine kendimi kan ter içinde nefes nefese buluyorum. Unutmak istiyorum unutmak ne kadar zor olabilir ki...

Yine sıkıcı bir okul günü. Formamı giydim zaten düz olan saçlarımı tarayıp açık bıraktım ve hazırım.

"Rüya ilaçlarını almayı unutma ."

Annemin sesi ile komidinin üzerindeki ilaclarıma yoneldim.O günden sonra beni yalnız bırakmayan deli ilaclarım..

Ilaclarimi alıp kahvaltı için mutfağa yoneldim.Suratıma bakmayan bir baba ile daha fazla aynı masada oturmamak için kısa bir kahvaltı yaptım . Kulağımda kulaklıklarımla duvar kenarı en arka sıradaki yerimi aldım. Hiçbir zaman arkadaşım olmamıştı -Yaprak dışında -sınıftakilerle mecbur kalmadıkca irtibata geçmem .Ben böyle düşünce denizine dalmışken yeni edebiyat hocamız sınıfa geldi ve herkes ayağa kalktı.

"Oturun"

Hocanın otoriter sesi ile herkes eski yerini aldı.

"Arkadaşlar merhaba ben deniz Tahsin Derin şimdi hemen dersimize geciyoruz."

Sınıftan itiraz nidaları yükselirken hocanın sert sesi hakimiyeti bir kez daha üzerine aldı

"Şimdi sizden kendinizi tanıtan kısa bir yazı yazmanızı istiyorum .Böylelikle şu saçma tanışma faslını da geçmiş oluruz. "

"Rüya Suskun
Acaba hangi soyisim birini bu kadar iyi anlatıyor .
Ben kim miyim ? Sınıfın suskun kızı ,görünmez kızı .Duvar kenarı en arka sırada oturup etrafını boş bazen hüzünlü gözlerle etrafını izleyen soğuk, umursamaz profili çizen ama belki herseyi çoğu insandan daha fazla kafaya takan sınıf arkadaşlarının deyimi ile asosyal kızım ben.Duygularımı her zaman doruklarda yaşarım hüznü, mutluluğu,aşkı,özlemi
Özlemiii......"

Yazıyı yazarken kelimelerle birlikte göz yaşlarım da döküldü kağıda.Belki kelimelrden daha iyi anlatıyorlardı beni.Kağıdı hocaya verdiğim gibi sınıfı terk ettim .Yoruldum artık!Herşeyden nefret ediyorum.Ondan da nefret ediyorum. Beni bu hayatta ,bu acımasız hayatta yalnız bıraktığı için ondan nefret ediyorum. Özlemek istemiyorum artık.Ona aşık olduğum için bana düşman bir baba istemiyorum artık ,babamı her zaman haklı bulan bir anne istemiyorum ,bana acıyan bir abi hiç istemiyorum.

İlaclarımı alıp yatağıma girdim . Hiçbir zaman yatağa yatıp günü gözden geçirme gibi bir saçmalık yapmadım . Çünkü benim için her gün aynı her gün sıkıcı.Her gün daha fazla özlem var.

"Seni özledim "

Göz yaşlarım benden bağımsız olarak yol aldı.

"Sus beni daha fazla kahretme !Özlesen bırakmazdın!"

Bir motor sesi geldi .

"Gidiyorum " dedi .

"Oğuz! Gitme bende seni özledim. "

Yine bir motor sesi ve yine yalnızlık ...

Gözlerimi açtığımda nefes nefese kalmıştım. Bu çok gercekçiydi.Onu ne kadar çok özledigimi şimdi daha iyi anlıyorum. Bu saatten sonra uyku bana haram.Biraz kafamı dağıtmaya ihtiyacım var. Üzerime hırkamı alıp kimseye görünmeden kendimi dışarı attım.Nereye gittigimi bilmeden harekete geçtim .Beynim ayaklarıma komut veremiyor sanki.Hiç birşey düşünemiyorum. Herşey gibi herkes gibi düşünceler de beni yalnız bıraktı .Umutlarım ,hayaller , geleceğim gibi...

Yine bir motor sesi geldi. Hayır bu kadar delirmiş olamam ."Hayıır"diye kuvvetli bir çığlık attım. Ayaklarımın artık gücü kalmadı cansız bir beden gibi kendimi yerde buldum. Ruhum bedenimden ayrılmış gibi.

Bir eli omzumda hissettim.

"İyi misin"

Bu ses onun sesi degil. Ama hayır ben delirmedim buna inanmamalıyım

"Sen gerçek değilsin inanmamalıyım"

Daha yüzüne bakmadan ellerine baktım.

"Giiit.Çabuk git"

Artık göz yaşlarım sağanak yağmur gibiydi. Elinde bir kask var.

"Sana yardımcı olmama izin ver .Seni motorumla evine birakayım."

Bu cümle beni yerle bir etti.Gerisi karanlık...