YALNIZ

1.Bölüm

Merhaba arkadaşlar :) Medyadaki Rüya . Keyifli okumalar ...

Gözlerimi açtığımda odamdaydım .Kabus ve yine kabus .Okul için hazırlanıp adımlarımı mutfağa yönlendirdim.Aslında canım hiçbirsey istemiyor, canım sadece ağlamak istiyor. Kahvaltıya oturduğumda bütün gözler üzerimdeydi.Kötü birşey olduğunu anlamam uzun sürmedi. Ama ne olmuştu .Ya da sevgili babamın herzamankinden daha ters bakmasını sağlayacak ne yaptım mı demeliyim.

"Dün gece o kılıkla nereye gitmek vardı aklında? "

Babamın bu sakin ses tonu birazdan çıkacak fırtınanın habercisiydi.Ama bir dakika dün gece rüya degil miydi yani. Iyi ama o adam benim evimi nereden biliyor ?

"Cevap ver ! "

Babamın sert sesi ile kendime geldim.

" Biraz hava almak için dışarı çıkmıştım."

" Hava almak için dışarı çıkmış . Evden ne kadar uzak olduğundan haberin var mı senin.Biz seni sürtük gibi dışardan mı toplayacağız lan!"

Ama bu çok fazlaydı. Ben sadece hava almak için dışarı çıkmıştım.Bunun için sürtük mü oldum yani!Yanaklarıma süzülmek isteyen göz yaşlarıma izin vermedim. Bu adamın yanında asla aglamamalıyım.Onun sözlerinin beni bu kadar etkilediğini görüp gurur duymamalı.

"Abartma istersen baba ."

"Ne abartma oğlum yalan mı ?"

"Üstüne gitme zor günler geçiriyor. "

" Başlarım böyle işe piçin biri için aylardır aynı muhabbet!"

Babamla abim arasında geçen diyaloğa karışmak istemezdim ama babamın son cümlesine karşı kelimeler izinsiz döküldü dudaklarımdan.

"Onun hakkında doğru konuş!"

Deyip masayı terk ettim. Biliyorum çünkü eğer biraz daha o masada kalırsam tutamayacağım kendimi. Herşeyi bir bir anlatacağımı biliyorum.

Aglamak yok diye kendime tekrar ve tekrar hatırlatıp okula girdim. Sıkıcı derslerin ardından öğle arası oldu. Ama bu süre zarfında benim kafam sadece eve dün gece nasıl geldiğimde kaldı.Merdivenlerden inerken telefonum çaldı. Abim arıyor .

"Alo"

"Okulun önündeyim gel abi kardeş bir yemek yiyelim prenses. "

Evet abim - her ne kadar istemesem de - bana prenses diye hitap eder.

" Tamam geliyorum"

Okulun önünde abim arabasına yaslanmış beni bekliyordu.Abim gerçekten çok yakışıklıydı.

"Hoşgeldin abi ."

" Hoş buldum prensesim ."

Arabaya bindiğimizde abim her zaman gittiğimiz restrona sürdü. Dün gece eve nasıl geldiğimi düşünürken restronanın önünde olduğumuzun bile farkına varamışım.

"Daldın yine ne düşünüyorsun bakalım? "

"Dün gece eve nasıl geldim abi? "

Bana cevap verecek tek kişinin abim olduğunu çok iyi biliyorum. Ama abim bana acıdığı için destek oluyor. Asıl beni rahatsız eden bu insanların bana acıması .

"Seni dün gece arkadaşım Bulut görmüş . Aslında kardeşim olduğunu bilmiyor.Beni aradı yardım istedi .Bende bir gittim sen . Çok korktuk bir daha olmasın tamam mı prensesim ?"