"Bir olmayı becerdik biz olamadık"
Cemre'den
Kenan amca yerimizi bulmuştu bizimkiler akıllılık edip Kenan amca'ya haber vermişti ve Kenan amca bizi bulmuştu Ege o an ne yapmmıştı bilmiyorum ama bir şekilde Kenan amcayı atlatıp buradan kaçamamız lazımdı.
Burada kalmamız bizim için olabilecek en kötü şeydi ben Berki görmeye henüz hazır değildim Kenan amca yavaş adımlarla yanımıza yaklaştı o her adım attığında geri gidiyordum.
Vefa ise benim elimi tutuyordu Kenan amca "Bakın ben size birşey yapmayacağım" dedi yerinde dururken "Kenan amca lütfen bizi bulduğunu kimseye söyleme" dedim "Cemre bak kızım" dedi sesi yumuşaktı.
"Bak böyle yaşanmaz" dedi Kenan amca vurgulayarak "Vefa sen babanı Cemre sen anneni hiç mi düşünmüyorsun?" Dedi "Ali Arap ve Zeyno ne hale geldi" dedi Vefaya bakarken daha sonra gözlerini bana çevirip "Berk ve diğerleri" dedi Kenan amca.
"Berk ne hale geldi Cemre hâlâ toparlayamadı" dedi gözlerim yere inerken gözlerimin dolduğunu hissettim. "Neden onlardan intikam almak istiyorsunuz bilmiyorum ama onlar bunu hak edecek birşey yapmadı" dedi.
Vefa hiç konuşmuyordu "Bize yapılanlardan sonra mı?" Dedim "Onlar aylardır hayatını çok güzel yaşıyor" dedim gözümden bir damla yaş akarken "Hayır Berk benim zorumla okula gidiyor" dedi "Annen kadın mahf oldu" dedi.
Berk ve Annem onları çok yaralamıştım anneme iki kere evlat acısı yaşatmıştım Berke hayatının en büyük acısını yaşatmıştım pişman mıydım bilmiyorum.
"Hadi gidelim" dedi Kenan amca "herkse perişan oldu" dedi "Kenan amca sen git ben biraz düşüneceğim" dedi "Ce-" "Kenan amca ben ile Vefa konuşacağız" dedim.
"Tamam bu gün bu gece düşünün ama sadece bugün Cemre bu işin sonunda oraya geleceksiniz !" Dedi başımı salladım Kenan amca gittiğinde Vefa'ya döndüm.
"Sen ne yapacaksın?" Diye sordum. "Gidecek misin?" gözümden akan yaşları silip Vefaya baktım "bir yıl önceyi özledim" dedi sesi titrerken. "Ben gitmek istiyorum Cemre" dedi sesini düz tutarken.
"İntikam" dedim "intikam almayacak mıyız?" Diye sordum "onlar benim katilimi bulmak için elinden geleni yaptı Cemre ben onlardan da dinlemek istiyorum" Dedi ben bu gün gidiyorum" dedi ve ayağa kalktı.
Ona izin vermeliydim oni seven arkadaşları vardı benim ise yoktu.
Ayağa kalkıp ona sarıldım "Özür dilerim Vefa" dedim fısıltı'yla Vefaya yüzümü elinin avucunun içine alıp "Senin bir suçun yok" dedi.
Daha sonra kapıdan çıktı.
Kendimi tekrardan koltuğun üzerine bıraktım derin bir nefes alarak ne yapmam gerektiğini düşündüm gözlerimi yere dikip sadece düşündüm.
Berki ona yaşattıklarımı onun bana yaşattıklarını hak ediyor muyduk birbirimizi o pişman olmuştu peki ya ben pişman olmuşmuydum hemen telefonumu alıp Berke gizli numaradan mesaj attım "1 saat sonra *** Depoda buluşalım" yazdım.
Hemen yukarıya gidip üzerimi değiştirdim Güvenin nereye sorularını ise takmadım şuan tek odağım Berk'ti ve ona kavuşacaktım artık Vefa gibi herşeyi bırakacaktım.
Sadece kendim ve Berk için savaşacaktım.
Vefa'dan
Gidiyordum aylardır görmediğim mahaleme cenazemin olduğu mahalle herkesin beni öldü bildiği maha2leme beni her gören dönüp bir daha bakıyordu.
Kimse yaşadığıma inanmıyordu belkide inanmak isetemiyorlardı bunca zaman onları kandırdığıma evimin önüne gelmiştim en son bu evden çıkmadan önce umutlarım vardı o zaman hayata âşıktım.
Hayatım bir hiç uğruna mahf olmuştu evimin önüne geldiğimde derin bir nefes aldım mahalleye baktığım da hiç birşey değişmemişti futbol oynadığımız kavga ettiğimiz, yeri geldiğinde plan yaptığımız o mahale gözümden akan yaşları silip bir adım attım.
Birden bire kapıdan Kader abla çıkmıştı "Vefa?" Demişti hortlak görmüş gibi hoş onlar için hortlak sayılırdım "Vefa sen yaşıyor musun? Nasıl ya biz seni gömdük" dedi elleri ile sayatken "Ay ben hayal mi görüyorum" dedi.
"Hayır Kader Abla ben yaşıyorum" dedim onu sakinleştirmeye çalışırken arkadan Bilal abi geldi "La Vefa sen nasıl" dedi "Ay Bilal biz aynı anda mı delirdik" dedi elini ağzına götürüken.
"Yav Kader bir saçmalama" dedi Bilal abi kapıdan çıkan Babam "Vefa" dedi yanıma gelirken "Geldin oğlum ben biliyordum geri geleceğini söyledim bana inanmadılar gelecek dedim benim oğlum ölmedi dedim inanmadılar bana" dedi ona bir adım daha yaklaştıktan sonra izin istermiş gibi "Babam" dedim.
Ve sonra sarıldım ona aylardır istediğim şeyi özlediğim anı dahi en son doğum günümde sarılmıştık.
Berk'ten
Gelen mesaj ile yine ne oyun dönüyor bilmiyordum ama merakta etmiyor değildim mesajın kimden geldiğini az buçuk bilmemde emin değildim eğer o ise henüz hazır değildim.
Depoya geldiğimde kimse yoktu biraz daha kaldıktan sonra sıkılıp tam gidecektim ki. Kapı sesi geldi kapıya yöneldiğim de görmekten en çok korktuğum hazır olmadığım kişiyi gördüm 'Cemreyi'.
Baştan aşağıya siyah giyinmişti onu gördüğüm de bir adım geri giderken derin bir nefes almaya çalışıyordum hayatım da ilk defa kendimi bu kadar gerilmiş korkmuş ve yorulmuş hissediyordum.
Sesimi düz tutmaya çalışarak "Bu sefer ne ile dalga geçeceksin?" Dedim Cemre ise gözünden yaşlar akıyordu oda özlemiş miydi beni ?
"Yapma Berk" dedi sesi titrerken "Ben yapmak istemedim" dedi "Sus Cemre" dedim güçlü görünmeye çalışarak ama değildim çok yorulmuştum.
"Yapma Berk" dedi derin nefes alıp verirken sakinleşmeye çalışıyordu "Ben seni çok seviyorum herşeyden çok hani sen bana demiştin ya ilk ve son aşkımsın diye benim içimde öyle" dedi.
Göz yaşlarını silerken "Ben senden başka kimseyi sevmedim bu oyunu oynarken Annem bile aklıma gelmedi sadece sen sana bu acıyı nasıl yaşatırım diye düşündüm Berk" dedi.
"Peki biz zaten Annen dahil herkes seni dü bilecek Alj hapise girecek demedik mi ? Cemre" dedim yine en akıllı sorularımı sorarken "Sen o zaman anneni gözden çıkarmadın mı? Şimdi neyin şovu bu?" Dedim.
"Sen hep kendi pencerenden bakıyorsun Cemre" dedim ve konuşmasına izin vermeden çekip gittim.
Çok yorulmuşum artık herşeyin herkesin üstüme gelmesinden Cemre için o kadar yaptığımdan sonra artık herşey bitmişti.
Ben eski ben değildim.
15. Bölüm sonu...
Keyifli okumalar...
♡♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bilir O Beni//Tozluyaka BerCem
Action"O gün ki gördüm seni yaktın ah yaktın beni"❤️🩹🦋
