Bilir O Beni//Tozluyaka BerCem

10.Bölüm: Vicdanı Azabı 🍂

"Güzel şeyler zaman alır dedik
Zaman güzel şeyleri aldı"♡

-Cemre'den-
Herşey çok güzel geçmişti,Berk ile kahvaltı etmiştik biraz daha zaman geçirdikten sonra ayrılmıştık,eve geldiğimde bahçe duvarında oturan Hazalı gördüm.

Yine ne oyun oynuyordu ki?

Yanına ilerlediğim de "Hazal?" Dedim sorgulayıcı bir şekilde Hazal baktığı duvardan omuzu üzerinden bana dönmüştü beni görünce hafif  tebessüm etmişti.

Ardından yanıma gelerek aramızda 2-3 adımlık mesafe bıraktı tam konuşacaktı ki "Yine ne oldu?" Dedim düz ve soğuk bir sesle Hazal hafif bir gülümseme ile "Birşey olmadı,Sadece özür dilemeye geldim Cemre" dedi.

Sesi samimi geliyordu "Nereden esti?" Dedim bende istiyordum barışmayı özlemiştim onları Ege ve Çağrı ile konuşuyorduk ama birşeyler eksikti.

Eskisi gibi değildik.

"Özledim" dedi samimi bir şekilde konuşmuştu ama artık Hazala nasıl güvenecektim Berki affetmiştim peki Hazal?

Hazalla aramızda kalan 2-3 adımlık mesafeyi kapatarak Hazala sarıldım. O an içimden geleni yaptım. Buna ihtiyacım vardı Hazal ise ilk önce şaşırmış daha sonra karşılık vermişti.

***

Gece bir takım sesler ile uyanmıştım. İlk uyandığımda birşey anlamamıştım ki karşımda beyaz giyinmiş Vefa'yı görene kadar korkudan geri geri giderken duvara çarptım sırtım duvara deyerken.

Titreyen sesimle "Vefa" dedim elim ayağım titriyordu gözlerimden yaşlar akıyor du dudaklarımı o kadar kısa zamanda o kadar sert ısırmıştım ki kanamaya başlamıştı.

"SEN ÖLDÜRDÜN BENİ !" Diye bağırdı Cemre korkarak titrerken Annemin duymasını umdum. "Berki affettin ama benim bir suçum yokken neden yaptın? Neden nefret ettin benden?" Diye sordu "Hayır Vefa bak ben senin ölmeni istemedim gerçekten" dedim.

Ağlama hızlanmıştı Vefa üzerime geliyordu "HAYIR!" Diye bağırdım.

Gözlerimi açtığımda yatağımdaydım soğuk soğuk terlemiştim 'Kabus' görmüş olmalıydım elimi kalbimin üzerine götürerek fısıldadım "senin hiç bir suçun yok" dedim.

'Aynı Vefa Gibi'

Derin bir nefes alarak aşağıya mutfağa su içmeye gittim buz dolabını açtığımda dolabın boş olduğunu ve Vefa'nın başı kesilmiş buz dolabındaydı uyanıktım ben kabus değildi "Hayır hayır gerçek değilsin sen" dedim "HAYIR HAYIR" Kendimi bahçeye attım.

Annem sesleri duymuş bana doğru geliyordu "Gerçek değilsin sen" Diye bağırıp kendimi suya attım Vefa sudan korkardı gelemezdi buraya kardeşimi öldüren şu bu Havuz beni kurtaracaktı.

"Cemre" annemin sesini duydum kendim suyun dibinden kurtarıcaktım ki ayağımı birden birşey tutup geri çekti Annem yukarıda feryat figan ağlıyordu.

Vefa sudan korkardı insanlar korktuklarını yaparmış Vefa korktuğu suya girdi kendi için ben 'arkadaşım' için korktuğum şeyi yaptım 'katil' oldum.

Kendimi kurtarıp sudan çıktım kendimi çimlerin üzerine attım nefes nefese kalarak.

***

Annem bana ilaçlarımı vermiş iyi olduğumdan emin olduktan sonra odadan çıkmıştı Annem fazla sorduğu için Merti gördüğümü söylemiştim.

Yatağın yanıma oturup dizlerimi kendime çekip çocuk gibi ağlamıştım.

10.Bölüm sonu.

Keyifli okumalar...❤️

♡