Oylarınızı ve satır arası yorumlarınızı eksik etmeyin. İyi okumalar... ♡
🖇
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🤍
Karan Alp'i yakmamın üzerinden üç gün geçmişti. Beceriksizliğim yüzünden adamın 40 takla atarak yaptığı cânım baklavalarını haşlamıştım resmen. Yaktığım gibi söndürmesini de bilirdim de işte... hayat şartları...
Yanık olayından sonra herkes gayet normal bir şekilde, çaylarını içmişlerdi. Halis Amca höpürdete höpürdete içmişti çayını. Bakın özellikle belirtmek istedim. Karan Alp ise dalgınca oturmuştu yanımda. Ben de çayı içememiştim.
Ben de çay olmak ve Karan Alp'e dökülmek istemiştim de işte... hayat şartları...
İç sesime göz devirdim. Özel günündeydi herhalde.
Bugün Gaye ablanın düğünü vardı. Ve şuan onun için hazırlanıyordum. Üzerimde siyah, saten, askılı ve sol bacağında yırtmacı olan bir elbise vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kızıl saçlarımı düzleştirmiş ve salık bırakmıştım. Dumanlı bir makyaj yapmış ve yastaymış gibi durmamak için yanaklarıma çok hafif, pembe bir allık sürerek yüzüme renk katmıştım. Dudaklarımda ise vazgeçilmez kırmızı rujum vardı.
Ayakkabı olarak ise kısa, kalın, siyah bir topuklu ayakkabı giymiştim.
Son olarak siyah askılı bir çanta çıkardım dolabımdan. Ve içine; cüzdan, ruj ve telefon gibi eşyalarımı koydum. Ardından onu omzuma taktım ve odamın kapalı kapısını açarak babama seslendim.
"Oktay Bey, ben hazırım."
Ona seslenişimden saniyeler sonra, babam elinde kravatı ve kızarmış yüzüyle çıktı odasından.
"Gülüm tak şu urganı boynuma. Sabahtır uğraşıyorum, bir türlü beceremedim." kıkırdayarak yanına adımladım ve elindeki kravatı elime aldım.
