'Reviving Hearts'

Ne Saçmalıyorsun?

Bugün bölüm biraz geç geldi çünkü müsait olamadım.Bu yüzden bugünlük iki bölüm atacağım.Herkese iyi okumalar ve iyi bayramlar>3

İki genç çocuk karakoldan dışarıya adımladı.İkisi de sonunda bitti diye düşünüyordu.Sonunda bitti,sonunda mutlu olacak,mutlu olacağız.Havayı derince içlerine çektiler.İkisinin de hissettiği tek şey huzurdu.Küçük olan büyüğüne doğru döndü.Büyük olan da çocuğun kendisine baktığını hissedince küçüğüne döndü.

"Şimdi her şey bitti değil mi Minho?O artık özgür"

"Bitti sevgilim sonunda kurtuldu"

Jisung gülümsemesini tutamadan kollarını karşısında ki bedene sardı.Minho'da sevgilisinin ince belini kavradı ve sıkıca sarıldı.Mutlu hissediyordu.Sevgilisi yanındaydı,kardeşini kurtarmıştı.Ama önce gidip ona söylemelilerdi.Onun da mutlu olduğunu görmeden içi rahat etmeyecekti.Jisung sarılmayı bırakmadan hafifçe kafasını geriye çekti.Büyüğü de kafasını hafifçe eğip alınlarını yasladı.Jisung küçük bir öpücük bıraktı büyüğünün dudaklarına.Minho bu hareketle gülümseyip, bu defa o birleştirmişti dudaklarını.Birbirlerini yavaş,hissederek öpüyorlardı.Minho hafifçe geri çekilip sevgilisinin kızarmış dudaklarına baktı.

Yavaşca gözlerini sevgilisinin yüzünde gezdirdi.Son durağı sevgilisinin gözleri oldu."Hadi gidip çocuğumuza haber verelim"dedi

Jisung sevgilisinin dediklerine kahkaha atarak cevapladı"Jeongin ona çocuğumuz dediğini duyarsa senin üstüne atlar"

Minho hafifçe kıkırdayarak sevgilisinin elini tutup yürümeye başladı."Bir kere yaptı bir daha yapar o şeytan tilki"

Chan

Yavaşça kapıyı kapattı ve önünde ki bedeni takip etmeye başladı.Konuşcak bir şeyleri mi vardı artık.Ayrıca niye içeride değil yanlız konuşmak istemişti?Hyunjin'in gözlerinde ki ifadeyi görmüştü.Konuşmalarını istemediği belliydi.Ama onun aksine Seungmin konuşmak için çok kararlı gözüküyordu.

Chan ise konuşmak isteyip istemediğini bilmiyordu.Sadece söyleyeceklerini merak etmişti.Bahçe kapısına doğru adımlarını atmaya devam ederken tanıdık bedenle duraksadı.Minho yanında bir tane çocukla içeriye giriyordu.Chan'ı fark edince hemen yanına adımladılar.

"Ben çok teşekkür ederim Jeong'un yanında kaldığın için.Sana çok minnettarım Chan"

"Önemli değil ayrıca bu halde olmasının sebebi benim bu yüzden beklemeliyim"

"Böyle de sana çok borçlu hissediyorum.Senin için ne yapabilirim?"

Chan'ın gözleri istemsizce arkadaki çocuğa gitti.Onları dinliyordu sessizce.Chan derin bir nefes alarak geri önüne döndü.Anlatıcağına söz vermişti o zaman sorabilirdi değil mi?Ama bu onu niye ilgilendiriyordu?İstemsizce merak ediyordu küçüğünü hem yanında beklediği çocuğun kim olduğunu öğrenmek normaldi değil mi"Sözünü hatırlıyor musun Minho?"

Minho zaten bu soruyu bekliyordu.Karşısında ki adamın gözlerine baktı.Normal de anlatmaması lazımdı ama ona güveniyordu.Ayrıca karşısında ki adamın merak ettiğini de biliyordu.Onun bu halleri Minho'nun da ilgisini çekmişti.Neden diye düşündü.Neden çekiliyorsun Jeongin'e?

"Jeongin ile konuşacağım önce belki o sana anlatmak ister"

"Tamamdır siz gidin ben gelirim 10 dakikaya,yukarıda arkadaşımla birlikte"

Onu onaylayıp merdivene döndüler.Chan'da onlar kaybolana kadar beklemişti.Bu sırada Seungmin onu izliyordu.Her şeyi dinlemişti ve birazda garipsemişti aslında.Çünkü Chan'ı hiç böyle görmemişti.Ayrıca 10 dakika demişti değil mi nerden biliyordu ki konuşmalarının kısa olacağını.

Chan bakışlarını merdivenden çekti ve karşısında onu bekleyen çocuğun yanına adımladı.Karşısında ki duvara yaslandı ve kafasını hadi anlat dercesine salladı.

Seungmin bu hareketle iç çekti,konuşmak istemediğini bu kadar belli etmese olmazdı zaten. "Chan neden böyle yapıyorsun?"

Chan kaşlarını çattı bu soruyla.Normal davranıyordu ona."Ne yapıyorum Seungmin"

"Hiç kendinde değil gibisin şu yaptıklarına bak Chan.Daha öncede böyle olaylar olmuştu ama hiç bu kadar birisi için çabalamadın neden?"

"Bu seni ilgilendirmez Seungmin.Bu benim hayatım bunu unutma"

"Chan yapma böyle.Ben seninle eskisi gibi olmak istiyorum belki de hiç evlenmemeliydim"

"Sen ne dediğin farkında mısın?"dedi sinirle."Ne eskisi gibi olması sen ne saçmalıyorsun Seungmin!?"

Seungmin karşısında ki bedenin bu kadar sinirlenmesini beklemiyordu.Hatta ona anlayış göstereceğini düşünmüştü ama şuan yanıldığını anlıyordu"Chan bi sakin ol"

"Ne sakini amına koyayım.Ne eskisi gibi,sen evlisin şuan.Ne Hyunjin ne de ben senin oyuncağın değiliz Seungmin kendine çeki düzen ver artık!Aramızda bir şeyler oldu evet ama bitti.Şimdi hayatında sadece Hyunjin var ve onu mutsuz etme çünkü bunu hak etmiyor.Bir daha da karşıma çıkıp böyle saçma şeyler söyleme anladın mı beni?"

Chan öfkeyle arkasına döndü ve ilerlemeye başladı.Ne sikim saçmalıyordu bu çocuk.Şaka yapıyor olmalıydı yoksa başka bir açıklaması olamazdı bunun.

"Yukarıda ki çocukla niye ilgileniyorsun bu kadar?"gelen soruyla Chan yerinde durdu.Ona hesap mı soruyordu şuan?

"Ona gülüşünü gördüm Chan.Bana bile hiçbir zaman öyle gülmedin sen.Bizi orada bırakıp sırf o aç diye kalkıp mutlu bir şekilde yemek almaya gittin Chan.Neden?"

Chan öfkeyle arkasına döndü ve bir adım attı karşısında ki bedene"Sen bana hesap mı soruyorsun şuan?Sen kimsin ki Seungmin?Senin benim hayatımda bir yerin bile yokken gelip hesap sorma hakkını nerde buluyorsun sen!Ayrıca Jeongin hakkında bir daha konuştuğunu duymayacağım anladın mı beni!!Bu kadar merak ediyorsan söyleyeyim onunla ilgileniyorum,beni kendine çekiyor."

Adımlarını merdivene doğru attı Chan.Gerçekten fazla sinirlenmişti biraz daha orda kalırsa kötü şeyler olabilirdi bunu biliyordu.Koridora gelince kendini tuvalete attı.Sakinleşmeden giremezdi odaya hem daha Jeongin ile konuşacaktı.Onunla sakin konuşmalıydı çünkü onu korkutmak istemiyordu.Elini yüzünü yıkadı ve biraz nefeslendi.Sonra koridora çıktı ve odaya doğru hızlı bir şekilde adımlarını atmaya başladı.

Genç çocuk odaya girdiğinde şaşırmıştı çünkü ağlayan Jeongin ve ona sarılan Hyunjin'i kesinlikle beklemiyordu.

Neler dönüyor burada lan Hyunjin fjjsfjjsgdwskgv