'Reviving Hearts'

Veda

İyi okumalar...

Final 1.Kısım

Minho içeriye korkarak girdi.Kardeşinin uyumuş olmasını umut ediyordu.Jeongin'i kriz geçirirken yada kabuslarından korkarak uyanmasını görmek istemiyordu.O anlarda kendisini çok çaresiz ve berbat hissediyordu.Kardeşinin tüm bunları atlatmasını istiyordu ama zor olduğunu biliyordu.Çünkü bildiği kadar bilmediği olaylarda vardı ve o olaylarda kardeşi tek başınaydı.

Sessizce kardeşinin odasına ilerledi ama orada değildi.Hızlıca misafir odasına yöneldi ve kapıyı açtı.Kardeşi Chan'a sarılarak uyuyordu.Rahatlayarak odanın kapısını kapattı ve kardeşinin odasına döndü.Yerdeki camlara,çarşaflara basarak geçti,kitapları ittirerek odanın ortasına geldi ve durdu.Kendi çevresinde bir kere döndü,kırık aynayla karşı karşıya geldi.Kardeşinin tüm her şeyi bu kadardı işte.Sadece bir odası vardı...

O adamdan,kendinden tekrardan nefret etti.Kardeşi ona ait odasında bile kabuslarından, krizlerinden kaçamıyordu.Onu korumak için söz vermişken neden bu sözü tutamıyordu?Neden o sözü şimdi başka birisi tutuyordu?Ya bugün Chan gelmeseydi o zaman kardeşi nasıl olurdu?

Kafasını elleri arasına alarak yere,odanın tam ortasına oturdu.Yıllardır kardeşini koruyamamışken,sadece aylardır tanıdığı adam kardeşini nasıl koruyordu?Kardeşi kabuslarından ona sığınmayacaksa burada ne işi vardı?Soluna baktı.Çarşafı yerde olan boş bir yatak.Yıllar önce korkup,kaçmasaydı o yatakta şimdi kardeşi olur muydu?Karşısında ki kırık aynaya baktı.Bu ayna kardeşini anlatmıyor muydu?Kırık,paramparça kardeşi de böyle değil miydi?Sağa çevirdi kafasını.Saatlerdir sessizce onu takip eden sevgilisini gördü"Jisung neden verdiğim sözleri tutamıyorum?"

"Kabuslarını neden ben değil de Chan geçirebiliyor?"

Jisung iç çekerek sevgilisine ilerlerdi ve arkasından sarıldı"Böyle yapma Minho"

Kafasını sallayarak sevgilisine döndü"Ben onu bırakıp gittim,kaçtım.O yüzden mi?"

Jisung dolan gözlerini saklamak amacıyla kafasını eğdi.Sevgilisine nasıl haklısın diyebilirdi? "İkimiz de bıraktık onu"

Minho hissettiği acıyla gülümsedi"Kalbim acıyor Sung.Onu yanımızda bile koruyamazken,nasıl iyileştireceğiz?"

Gözlerini odada gezdirdi"Burası onun sığınağı değil miydi?Ama baksana darmadağınık"

Jisung gözlerinden akan yaşı saklamadan odada gözlerini gezdirdi.Sevgilisi yine haklıydı ve Jisung yine sustu"Biliyor musun küçükken bana söz vermişti"hüzünle gülümserken sordu.

"Beni hiç bırakmayacağını söylemişti.O sözünü tuttu Sung.Jeongin bize verdiği tüm sözleri tutarken biz niye hiçbirini tutamadık?"

Jisung kırık aynaya odaklandı.Sevgilisi ben değil biz demişti.'O da biliyor.Benim suçlu olduğumu o da biliyor'diye düşündü.

Minho nefes vererek konuştu"Neden susuyorsun Jisung?"

Jisung gözlerini kırık aynadan çekmeden konuştu"Çünkü haklısın.Biz suçluyuz."Sevgilisinin gözlerine bakarak devam etti"Sen korkak adamdın,kaçtın.Ben aptal adamdım,senin peşinden geldim."

O gece iki adamda pişmanlıklarını dile getirmişti.Minho korkarak kaçtığı için pişmandı.Jisung ise her şeyi bırakıp sevdiği adamın peşinden gittiği için...

*

Yatakta uyuyan bedene baktı.Günlerdir uyumadığını anlamıştı bu yüzden yanında uyumuş gibi yapmıştı.Jeongin yavaşça yerinde doğruldu ve cama baktı.Hava aydınlanmaya başlamıştı.Hızlıca kapıyı açtı ve gözlerini gezdirdi.Kimsenin olmadığını görünce de koşar adımlarla evden dışarıya attı kendini.