lahavlle

Hisler

"Kim tekrar intihar etti?"

Bu cümlem üzerinden asırlar geçmiş gibi baranda çınar da sessizdi

"Bana cevap verecek misiniz?"
Sabırsızca onlara bakıyordum
Kerem miydi intihar eden?

Çınar ne diyeceğini bilemiyor gibi bakıyordu
Endişe tüm bedenimi esir alırken "ö-öldü mü?" diye fısıldadım
Ondan her ne kadar nefret etsem de intihar etmiş olması beni sarsardı
Hiç bir zaman ölmesini istememiştim

"Kimse ölmedi" Baranın buz gibi sesiyle ona baktım
Yavaşça rahat bir nefes aldım
"Ben bir an öldü sandım"

Çınar kaşlarını çattı "kim?"

"Kerem"

Çınar iyice kaşlarını çattı "İyide-"
Lafının tamamlayamadan Baran "bu kadar yeter" deyip çınarın lafını kesti
Çınarı susturmuştu
iyi de neden?

Çınara uyarı dolu bir bakış attığında bunu benim gördüğümden bir haberdi
O an anladım ki intihar eden kerem değildi

Dudaklarım aralandı
Benden önce çınar konuşup "sezen mutfakta tek mi?" diye sordu

Ona bakmadan başımı salladım
Gözlerimi barandan çekemiyordum
Onun gözleri ise bana hiç değmiyordu
İnanmadığımın farkındaydı

Neden kimin intihar ettiğini söylemek istemiyordu?
Bu kişiyle bir alakası vardı değil mi?
Belki de 1 haftalık yokluğunun sebebi bu kişiydi
Bana söz verip anlatmadığı şeylerle bir bağlantısı var mıydı?

Kafam allak bullak olmuşken çınar "gidip sezene bakalım" dedi ve beni odadan çıkardı
Küçük çocuğu geçiştirir gibi yapmıştı bunu
Yine de uzatmayıp ona uydum
Çünkü ortada beni ilgilendiren bir şey yoktu
Fakat bir yanım baranın yokluğuyla deli gibi ilgileniyordu

Son kez barana baktığımda yatağın üstüne oturduğunu gördüm
Şimdi tıpkı koltukta uzandığı haline benziyordu
Dağılmış

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

"Salatayı elif yaptı"

Koca çınar koca bir kaşık ağzına götürdü
Sanırım çok acıkmıştı
Zaten dışarıdan iştahlı biri olduğu çok belliydi
"Ellerine sağlık" dedi

Baran odasından çıkmamış aç olmadığını söylemişti
Yanına gitmek istedim fakat buna cesaret edemedim
İçimden bir ses şuan gitmemem gerektiğini söylüyordu

Başımı sallarken evren telefonuna bakıyordu
Gözüm karşımda oturan sezene kaydığında yanımda oturan çocuğa dik dik bakıyordu
Evrenin arada telefona bakıp gülmesi onu sinirlendiriyordu

kıskanıyor gibi bir hali vardı
Evren telefona bakıp tekrar güldüğünde gözüm ekrana kaydı
Aslında istesem ona belli ederek de bakardım
Bu aramızda sorun olmazdı
Fakat şuan kızgın olduğum için alelen bakmadım

Gördüğüm şeyle göz devirdim
Maç tekrarı izliyordu
Onu güldüren şey ise rakip takımdan birinin sakatlanmasıydı
Koyu Galatasaraylı olduğu turuncu saçlarından bile belliydi

Sezenle göz göze geldiğimizde hemen gözlerini kaçırdı
Ama ben o bana bakana kadar yüzüne bakmaya devam ettim
Sonunda pes edip başını kaldırdı ve ben eş zamanlı olarak dudaklarımı kimsenin görmeyeceği bir şekilde hareket ettirdim
"Maç izliyor"

Bu yaptığımı bir tek o görmüştü
Çatık kaşları düzelmiş, yüzünde tatlı bir gülümseme oluşmuştu
onu mutlu etmiştim
Bende gülümsedim