Mutlu bir Doki Doki (Hugola )

SELAM

Merhaba ben Yuri bu da bir günlük olması gereken ama aslında gerçekleri yazmak için kullandığım bir kitap .Ben 23 yaşındayım bu yaşıma kadar yaşadığım,gittiğim her yerde sanki biri beni izliyor biri beni videoya alıyor gibi hissediyordum . Son zamanlarda bunu aileme söylemeye başladım fakat ailem beni bir rahatsızlığım olabilir diye doktara götürdü. Doktor aile şizofren dedi .Ben şizofren değilim sadece gerçekleri görüyorum. Onlar beni anlamıyor gerçi şu an bunu okuyan sen de beni anlamıyorsun ama anlaman için elimden geleni yapacağım. Her gün günlük gibi neler yaşadığımı yazacağım .

10 Mart 2034

Merhaba bu gün her sabah olduğu gibi saat 7.00 da kalktım normal bir insan olmak isterdim ama kalktığım gibi pencerenin önünde birinin beni kameraya çektiğini gördüm .(Bu her sabah oluyor artık alıştım ) sonra elimi yüzümü yıkayıp annemin hazırlamış olduğu kahvaltıya oturdum.

Yuri :Anne bir insan bizi sürekli izliyor hatta kameraya çekiyorsa ne yapmalıyız .dedim anneme.Annem yine bana üzgün üzgün baktı .

Annem :Eğer bu seni rahatsız ediyorsa bu konuyu o kişi ile konuşmalısın canım .

Dedi sanki bunu hiç denememişim gibi .Onunla her konuşmaya çalıştığımda ortadan kayboluyor .Neyse üstümü değiştirip okula gitmek için her zaman kullandığım yoldan gittim . O adam yine beni takip edip beni kameraya aldı . Bazen bu hoşuma gitmiyorsa değil sanki ben özel bitiymişim gibi beni durmadan kameraya alan biri var .Bu durum bazende çok rahatsız edici hayatımda hiç özelim yok gibi hissediyorum .Bir yandan da annemlerin dediği gibi şizofren olmaktan korkuyorum .Eğer gerçekten şizofrensem neden başka şeyler de görmüyorum da sadece beni kaydeden bu herifi görüyorum .Okula vardım sıkıcı bir sekiz saat sonrası şaşırtıcı bir şekilde beni kaydeden adam ortalarda yoktu .Beni kaydetmekten vaz geçti sandım önce ama sonradan beni daha gizli bir şekilde kaydettiğini gördüm onun varlığını anladığımı biliyor gibiydi .Annem beni arabasıyla aldı ve annem beni ne zaman arabasıyla alsa tahmin ettiğiniz gibi doktora gidiyoruz. Anneme ne kadar yalvarsam ne kadar gitmek istemediğimi söylesemde cevabı hep aynıydı "Gidiyoruz" .Geldik işte işkence merkezi .Buradaki herkes sanki çok mutluymuş gibi gülümsüyor ne kadar da yapmacık .Neyse doktorum Selin hanım ile tanışın kendisinden nefret ediyorum. Başlayalım bakalım yine ne zırvalayacak .

Selin hanım :Hoş geldin canım nasılsın ?Geçenki görüşmemizde ilaç tedavisine başlamıştın .İlaçlarını Alıyorsun değil mi ?

Aslında şöyle evet ilaç tedavisine başladın fakat daha önce gittiğim bütün doktorlar bana ilaç ilaç ilaç diye diye bir hal oldular bir kere ilaç aldım .Aldığımdan bir saat sonra uyudum ve tam 15 saat sonra kalktım .Bu ilaçlar onları görmemem için değil bu ilaçlar uyumam için .Bu yüzden her gün ilaç içiyor gibi yapıp hepsini çöpe atıyorum .Şu anan kadar kimse anlamadığı için sıkıntı yok .

Yuri :Evet her gün içiyorum asla aksatmamaya dikkat ediyorum .

Selin hanım :Ah bu mükemmel canım bu sayede o gördüğün şey her neyse onları daha az görüyorsun değil mi ?

Yuri :eee aslında evet azaldılar hatta bazı günler hiç görmüyorum .

Yalan yalan yalan yalan söylemekten bıktım görüyorum şu an şu odanın içinde de izlemiyorum. Selin hanımın sağında duruyor ama ben bunu ona söylüyemiyorum .

Selin hanım :Bu senin için gerçekten çok iyi bir gelişme canım ama sana bir şey sormak istiyorum bu kişiler yada her neyse sen onlarla yani hiç konuşmayı denedin mi ?

Yani Şimdi bu soru neden ben ona öyle bir şey demedim sadece görüyorum dedim .Ayrıca bunu niye sağ tarafa bakarak söyledi yani kameraya bakarak .

Umarım beğenmişsinizdi bu benim daha ilk yazdığım hikaye olduğu için pek olmamış olabilir .