Şeytanla Anlaşma

🌫️Güvenme🌫️

...Her yer kapkaranlıktı...
Nerdeydimdim ben?

...Parkta mı?..

Evet parktaydım.Bir salıncakta yavaş, yavaş sallanıyordum, yalnız,tek başıma.Genellikle çocukların olması gereken yerde tek bir çocuk bile yoktu.Etraf sessizdi, ne bir insan,ne bir hayvan,ne de bir hareket.Hiç ,hiç bir şey yoktu yalnızca ebedi sessizlik. O kulakları sağır eden sessizlik.Yavaş yavaş salıncakta sallanırken aniden durdum etrafıma bakındım.Sanki birini bekliyordum.Derken karanlıktan  siyah,gülümseyen bir figür elinde iki  dondurmayla bana yaklaştığını gördüm, en sonunda yanıma gelip elindeki bir dondurmayı bana verdi ve bende şaşkınlıkla o dondurmayı aldım, ben alırken o da yanındaki diğer salıncağa oturup kendi dondurmasını yemeye başladı bir yandan da sürekli bana bakıp gülümsüyordu en sonunda bana bakıp
-" Dondurman eriyecek yemiyormusun?"
dedi.
Afallamıştım doğrusu konuşmasını beklemiyordum.Biraz şaşkın bir tavırla,
-"Yabancıların verdiği şeyleri yemiyorum" dedim.
O aniden kahkaha atarak,

-"HaHaHHa Ne?! Yabancı mı?
Yapma ama Türkiye. Ben senin dostunum.
Unuttun mu?"

Daha da afallamıştım dost mu?
Dostum muydu?
Peki öyleyse ben niye hatırlamıyordum. Derken o yine konuştu,
-"Ben senin en iyi dostunum. Hatta buraya ben istedim diye birlikte geldik.Ben dondurma almak için gittim.Hatırlamıyormusun?"

Hatırlamıyormuydum?
Dostumuydu? Zihnimi kurcalıyordum.Bu durumla ilgili çözüm için bir ipucu arıyordum ama bulamıyordum,hiç bir şey yoktu zihnim bulanıktı ,derken o yine konuştu,
-"Biz kaç yıldır dostuz Türkiye.En zor yıllarında her zaman ben vardım. Herkes seni terk ederken yanında ben kaldım.Beni unutamazsın, beni hatırlıyorsun.Ben senin en iyi dostunum.Bana güven."

İkilemde kalmıştım.Ona güvenmeli miydim? Bilmiyordum ama bir sebepten sözleri çok samimi geliyordu bir sebepten kendimi ona yakın hissediyordum gerçekten dostum gibiydi sanırım ona güveniyordum.
-"Eee yemeyecekmisin?"
Şaşkınlıkla,
-"Ha?"
-"Dondurmanı.Domdurman eriyecek, hadi yesene.Hem senin en sevdiğin çeşitleri aldım. Çikolata parçacıklı,karamelli ve kavunlu.Hadi denesene"
dedi.
Güzel görünüyordu ve gerçekten benim en sevdiklerimdi sanırım gerçekten benim dostumdu deyip tadına bakacakken aniden bir ses duydum ve kafamı kaldırıp etrafa baktım ama etrafta kimse yoktu işin sıradışı tarafı sanki bu sesi sadece ben duyuyordum yanımdaki "dostum" ise hiç bir şekilde tepki vermemiş öylece gülümseyerek yemem için bana bakıyordu, derken ben konuştum,
-"Bir şey duydun mu?" dedim.
O gülümseyerek,
-"Hayır, hiç bir şey duymadım.Hadi sen dondurmanı yesene" dedi.
Sanırım bende yanlış duymuştum deyip tam yiyecekken ,

"YEME!"

Tamam şimdi kesinlikle net duymuştum ve bu ses bana çok tanıdık geliyordu sanki uzun zamandır tanıdığım birisinin sesi gibiydi ama bir türlü hatırlıyamıyordum sanki zihnimde bir sis bulutu o kişiyi kapatıyordu ve ben onu bir türlü göremiyordum, diye düşünürken o benim ani duraklamamı görmüş olacak ki,
-"Eee hadi yesene.Neden duraksadın?"
dedi.
Ben onu dinlerken.Onun sözlerinin bitimiyle sesler tekrar yükseldi.