[ Zawgyi ]
"တကယ္ပဲ ကြၽန္ေတာ္သြားၾကည့္လို႔မရဘူးလား?"
မနက္ျဖန္ည၌က်င္းပမည့္ လက္ထပ္ပြဲအတြက္အားလံုးစီစဥ္္ထားၿပီးျဖစ္သည္။ ႏြမ္းစိတ္တိုင္းက် စံအိမ္၏ေနာက္ဘက္ရွိ ပင္လယ္ေသာင္စပ္တြင္ ျပင္ထားၿပီး အားလံုးကိုလည္း ဒါလင္ကသာ ဦးေဆာင္ကာ အစစအရာရာ ျပင္ဆင္ေပးခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္လည္း ႏြမ္းမွာ ထိုျပင္ဆင္ထားေသာ လက္ထပ္ပြဲကို ျပဴတင္းေပါက္မွသာ မသဲမကြဲျမင္ရၿပီး အနားထိသြားၾကည့္ခြင့္ကိုေတာ့ ဒါလင္ကပိတ္ပင္ထားသည္။
"မနက္ျဖန္က်ရင္ သိရမွာပဲ ။ ခဏေလာက္သည္းခံလိုက္ေလ"
"ေရခ်ယ္တို႔ေတာင္ ေရာက္နွင့္ၿပီးတာကို ။ ကြၽန္ေတာ္ကဘာလို႔မသြားရတာလဲ?"
"Wedding Party မွျမင္ရေတာ့ပိုၿပီး ရင္ခုန္စရာေကာင္းတာေပါ့ႏြမ္းရဲ႕ ။ ဒီတိုင္းႀကီးသိၿပီးသား ျမင္ၿပီးသားဆိုရင္ ရင္ခုန္စရာဘယ္ေကာင္းေတာ့မလဲ?"
ဒါလင္ေျပာတာကလည္း မမွား။ ျပင္ဆင္ေနသည့္ အခ်ိန္ကတည္းက သြားၾကည့္ထားလ်ွင္ တကယ္တမ္း လက္ထပ္ပြဲက်င္းပသည့္အခါ၌ အခမ္းအနားအျပင္အဆင္က ရိုးသြားလိမ့္မည္။ ဒါကိုလည္း ႏြမ္းနားလည္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း လူ႔သဘာဝပီပီ မၾကည့္ခိုင္းသည္အရာကိုမွ ၾကည့္ခ်င္စိတ္ကလည္း ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဒါလင္ကိုအပူကပ္ကာေတာင္းဆိုၾကည့္ေသာ္လည္း ဒါလင္က ခပ္ေရးေရးသာၿပံဳးရင္း ေခါင္းခါသည္။
"သိခ်င္စိတ္က တကယ္ၿကီးျဖစ္ေနတယ္"
"ကိုယ္တို႔အိပ္ခန္းထဲကေနၾကည့္ရင္လဲ ျမင္ရပါတယ္"
"အဲ့တာက အေဝးကေနဆိုေတာ့ေသခ်ာမျမင္ရဘူး ။ ဒါလင္ေျပာတာကိုသိပါတယ္ ဒါေပမဲ့လဲ ီခ်င္စိတ္က ႀကီးစိုးေနတယ္"
မ်က္ခံုးေလးပင့္ကာ ဆိုလိုက္ေတာ့ ဒါလင္က ခပ္ဟဟရယ္ကာ ႏြမ္း၏ နဖူးေလးကို လက္ဆစ္ျဖင့္ခပ္ဖြဖြေတာက္သည္။
"နည္းနည္းေလးပဲသည္းခံလိုက္ ။ မနက္ျဖန္ညေရာက္ရင္ အားလံုးအဆင္ေျပၿပီ"
"ဒါလင္ပင္ပန္းရၿပီ"
"သိတယ္ေပါ့"
"တေလ်ာက္လံုး အလုပ္ေတြခ်ည္းလုပ္ေနရတယ္ေလ ။ ကြၽန္ေတာ္ေနမေကာင္းျဖစ္တာေရာ အေမြကိစၥေရာ အခုလက္ထပ္ဖို႔အထိပါဆိုေတာ့ ။ ေနာက္ၿပီးအားလံုးကလဲ ဒါလင္တစ္ေယာက္တည္းခ်ည္းပဲလုပ္ေနရတာ ဆိုေတာ့ အားနာတယ္"
