13

174 16 31
                                    

Güven, ne kadar kolay kırılabilen şeydi o öyle. Kazanılması ne kadar zorsa kaybedilmesi bi o kadar kolaydı.

O gün ardaya gerçekten kırılmıştım. Ama hala seviyordum. Kalp bu söz geçirilmiyordu.

Onun dediği yere gitmek için hazırlandım.

Üstüme hırkamı giydiğimde hazırdım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Üstüme hırkamı giydiğimde hazırdım. Telefonumu, kartımı ve evin anahtarlarını cebime atıp evden çıktım. Annemle babam işteydi. Arınlarla olan günden sonra eve geldiğimde babam karşıma geçip benden özür dilemşti. Annemle barışmışlardı ama ben babama hala soğuk yapıyordum.

Bir daha aynı hatayı yapmaması için böyle davranıyordum.

Attığı konuma doğru yürüdüm. Saçlarımı toplamış üstüne siyah şapka geçirmiştim. Kapşonumu da kafama taktım. Bez olan siyah maskelerdende taktığımda artık tanınmaz haldeydim.

Konumun olduğu yere yaklaştığım da kapşonumu daha çok önüme çektim.

Ardadan bahsediyorduk, güven olmazdı yani.

Çimenlik bir alana geldiğimde etrafa baktım. Gül yaprakları yerlere saçılmış, çimlerin üstünde örtü vardı.

Örtünün üstünde siyah bezle gözleri kapatılmış arda vardı. Yavaş adımlarla ona yaklaştım.

"Geldin mi?" Diye sordu. Sesimi tanıma ihtimali olduğu için boğazımı temizledim.

"Hıhım" dedim. Ağır ağır kafasını salladı.

Yavaşça yanına oturduğum da ikimiz de sustuk. Benim olduğum tarafa dönüp bir anda sarılmasıyla kalakaldım. Karşılık verip vermeme arasında kaldığım da konuştu.

"Gerçekten çok içten söylüyorum çok özür dilerim. Çok pişmanım. Kendimden nefret ediyorum hatta sırf bu yüzden. Bak ben seni gerçekten üzmek istemiyorum. Eğer mesajları görseydim koşarak gelirdim yanına. Ne olursa olsun. Lütfen affet beni."

Sözleriyle düşündüm. Çok içten konuşuyordu. Ona inanmak istiyordum.

Şuan kalbim maratona koşmuş gibi atıyordu. Sevdiğim çocukla, aylardır hayalini kurduğum şekildeydik.

Bana sarılıyordu!

Kısık sesle konuştum. Sesimi tanımasını istemiyordum.

"Tamam seni affedebilirim ama sana olan kırgınlığım kolay kolay geçmeyecek"

Genişçe gülümsedi.

"Çok teşekkür ederim çilek kızım. Seni asla hayal kırıklığına uğratmayacağım. İyiki bana yazmışsın. İyi ki beni sevmişsin. Ben senin sayende sevgiyi öğrendim. Senden hoşlanıyorum çilek kız"

-----

Ayhh bunlar kalbime indirecek valla.

Bölüm nasıldııı.

Karakterler hakkında düşünceleriniz.

Ardayo affetmekle iyi mi yaptık sizce

Beni takip etmeyi, satır arası yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın.

Satır arası yorum yapmayanı eşekler tepsin!

Kendinize iyi bakın.

Seviliyorsunuuuuz<33

Instagram hesabım: cactuselio

Şekersiz | Yarı Texting Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin