6.Bölüm

677 52 3
                                    

Rozerin eşyalarını toparladı ve valizini alıp aşağı indi avluda sadece annesi ve Berna vardı. Berna ya sıkıca sarıldı annesin yüzüne bakmadan tam evden çıkıcaktı ki işitği sözler ile kalbi delik deşik oldu. "Baban seni sevmedi zaman ona hep neden Rozayı seviyorsunda Rozerini sevmiyorsun derdim meğer adam geleceği görmüş ! Zerda hanım haklı ben kendi evladım olarak seni evde istemiyorum o seni gelini olarak neden istesesin konağında." Dedi Berna direk yadesine döndü.

"Yeter yade ! O senin kızın ya acı çektiğini hiç mi görmüyorsun sen nasıl annesin kızın bir haftada yaşadığını bir başkası yapsa intihar ederdi senin kızın savaştı hemde herkes ile kimseyede boyun eğmedi. Ama Sen hâlâ halma kızıyor canını yakıyorsun yapma!" Dedi tam Rozerin cevap vericekti ki cano Ağa geldi. "Sen sus Berna ! Annemin haklılık payı olmasa ben susuturdum." Dedi Berna direk itraz etti. Rozerinin gözlerinde ise sadece hayal kırıklığı vardı. "Baba yapma." Dedi Berna halasının acısını hisede biliyordu.

"Tamam Berna." Dedi anlık es verdi konuşmak hiç bu kadar zor olmamıştı onun için. "Kendini benim için daha fazla yorma halacım. Kalpleri kararmış insanlara ne desen boş ben onları Allah'a havale ediyorum." Dedi ve daha fazla söz etmeden kendini zar zor konaktan attı. ciwanın aracına bindiği an hıçkırıkları yüksledi. "Hala ne oldu kim ne dedi." Rozerin sadece sustu Ciwanda halasının konuşmıcağını anladı zaman arabayı çalıştırdı ve ikili Mardin yolunu tuttu. Mardin'e kadar Rozerinin ağzını bıçak açmadı Ciwan da zorlamadı konağın önüne geldikleri zaman. "Hala ne olursa olsun canını sıkan bir şey olursa beni ara ! Babam ve babannemin ne dediği inan umurumda değil sen benim için iksiniden çok daha fazla değerlisin" Dedi Ciwan Rozerinin yeniden gözleri dolmuştu yeğenlerinin kalbine dokunduğu kadar öz annesi ve ağabeyinin kalbine dokunamamıştı. Başını yeğenine çevirdi. "Seni çok seviyorum Ciwanım." Dedi Ciwan da halasının gözlerini görünce gözleri doldu. "Bende seni çok seviyorum halam." Dedi anlık sıkıntılı bir nefes koy verdi. "Söz ver bir şey olursa ilk beni arıcaksın." Dedi Rozerin başı ile onayladı yeğenini öptü ve arabadan indi konağın tahta kapısının hemen yanında olan ufak zile bastı.

Kapıyı ona açan evin hizmetlisi Çiçek Ablanın kızı nurdu. "Rozerin hanımım hoşgeldin." Dedi nur sıcaklık ile Rozerinde aynı sıcaklık ile cevap verdi "hoşbuldum nur nasılsın." Dedi sanki yol boyu ağlayan o değilmiş gibi yine acısını içine gömüştü "iyim hanımım hamdolsun sen nasılsın." Dedi Rozerin burukça gülümsedi. "İyim sağol ." Dedi ve o anda Sizarlar geldi. "Benim Baş Tacım !" Diye yüksek bir ses ile büyük adımlar ile yeğenine sarıldı Mehmet Ağa. "Dayım!" Diye aynı nida ile Rozerinde dayısına sarıldı annesinin aksine dayısı çok severdi onu. "Benim Güzel kızım." Diye bu sefer yengesi Ayşe hanım sarılmıştı. "Yengelerin en güzeli !" Diye sıcaklık ile sarıldı Rozerinde. Bu sefer ona sarılan büyük kuzeni Kartaladı. "Bacım hoş geldin evine !" Dedi Kartal evine lafına baskı yapmıştı. Daha sonra diğer kuzeni Ceren ile sarıldı. "İkiz !" Diye sevinç nidası yükseldi ceren ve Rozerin aynı yaştalardı. Daha sonra cerenin büyüğü Gamze ile sarıldı ve en son da Balkız ile.

"Gel kızım açsındır." Dedi Ayşe Yenge Rozerin büyük bir heves ile atladı. "Sarma var de Yengelerin sulatını !" Diye atladı söze ordan Gamze atladı. "Senin için sabahtan beri iki tencere sarma sardık !" Dedi sitem dolu ama dalga geçer bir eda ile. "Hadi yemeğe !" Dedi Ayşe hanım ve herkes sofraya geçti.

"Güzel kızım nasılsın." Dedi Mehmet Dayı Rozerinin kendi kızlarından farkı yoktu onun gözünde. "İyim Dayıcım sen nasılsın." Dedi Rozerin. "Eğer bu gün fenrelileri yenersek daha iyi olucam kızım." Dedi gülerek Mehmet Dayı kendisi koyu bir Beşiktaşlıydı öyle büyüktüki aşkı oğlunun adını Kartal koymuştu genç iken tüm maçlarına gider en önden izlerdi yaşlanınca ise evinden takip etmeye başladı ama hiç bir maçı asla kaçırmaz planlarını maçlara göre yapardı. "Senin Beşiktaş'a aşkın ile Ayşe yengem ile bile kapışamaz !" Dedi ama Mehmet dayı direk itraz etti. "Yok Ayşe Sultan ile kimse yarışmaz ! Ama ben onuda Beşiktaş'ım sayesinde tanıdım!" Dedi Mehmet Dayı ile Ayşe Yenge bir Beşiktaş maçı sayesinden tanışmıştı.

Yürek Çıkmazı Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin