Yürek Çıkmazı

Final

Yorum yapanlarınız finalde oldukları yazmamı istedi bende öyle yapmaya karar verdim.

Öncelikle Rozerin ve Serhattan başlıyım.

Rozerin sonunda hamile kaldığını gittikleri minik hafta sonu kaçamağında öğreniyor ve Serhad'a söylüyor ve aşirete haber veriyorlar büyük bir çoşku ile karşılanıyor, Zerda hanım dahi Rozerine laf solmaz oluyor sırf stresiz bir hamilelik yaşasın ve sonu diğer torunu gibi olmasın diye.

Olayların olduğu günden bir kesit.

Rozerinin eli yavaşça karnına gitti oğlunu hissetmek son zamanlarda ona iyi gelen tek şey olabilirdi belkide, "Annecim seni o kadar merak ediyorum ki kaşını gözünü keşke hemen gelsen yanıma." Dediği an kadın karnında minik bir hareketlenme hissetti. "Sende mi anneyi merak ediyorsun oğluşum benim." Dedi elleri heyecandan karının her yerinde istemsizce oynuyordu. Rozerin karnını severken telefonunun mesaj sesi kulağına ilişti. "Babamı mesaj atmış annecim pek huyu değildir ama." Diyerek telefonunu eline aldı gördüğü mesaj ile yüzündeki gülümseme anında solarken kaşları istemsizce çatılmış tüyleri ürperimişti. Mesaj atan kişi Ferit Dağadelndi. 'Biliyorum benden nefret ediyorsun ve haklısın ama sana attığım konuma gel söz veriyorum bir daha seni asla rahatsız etmicem' sözleri okuduğu vakit aldığı nefes yavaşladı neden aylar sonra yazmıştı bu adam ?

'Beni bizi rahat bırak Ferit bir çocuğum olucak bırakta onu huzur ile büyüte bilitim' yazıp attı kadın elleri yeninden karnına gitti zaten olmadığı bir kalıbın içinde kalmak zordu birde üstüne Ferit sıkıntısı çıkarsa evliliği tehlikeye girerdi. Yeninden gelen bildirim sesi ile gözleri telefonuna kaydı 'Serhad burda olucak gerçekleri öğrenmek istiyorsan gelirsin !" Demesi ile kadın usulca oturduğu yerden kalktı belki normal bir zamanda gitmezdi ama içinden bir ses gitmesi gerektiğini söylüyordu ve o da içindeki sese uyum sağlamak istedi saçında ki beyaz şalı düzelti araba anahtarını ve telefonunu alıp konaktan çıktı konakta ki herkes dağ evindelerdi. Arabasına geçip konuma doğru yol aldı. Konuma geldiği zaman ıssız bir yere benziyordu yinede aşağı indi ve yanına bir adam geldiç "Sessizce benimle gelin." Diyen adama tamam diyen kadın önündeki adamı takip etti , bir depo gibi yere girdikleri vakit uzun bir koridordan geçtiler adam kapıyı açıp kadına yol verdi cam mekan vardı karşısında ise Eski Nişanlısı olan Ferit Dağdelen ve Serhad Şahmaran vardı. "Bu camdan sen onları göre bilirsin ama onlar seni göremez. Sen sadece burda bekle sesizce ben sonra seni almaya gelicem." Dedi adam Rozerin sadece başını salladı ve adam gitti.

Birbirine nefret ile bakan iki adama baktı kadın gözleri deli öfke öyle büyüktü ki her an burda bir cinayet işlenebilirdi. Bu durum ona öyle ağır geldi ki elleri istemezsiz karına gitti oğlundan destek almak istercesine.

"Mutlu musun Serhad Şahmaran ! Bana ait olan kadını aldın mutlu musun?" Dedi Ferit Dağdelen.

"Bana ait dediğin kadının karnında benim tohumum var !" Alaylı tınısı ile dikkat çeken ise Serhad Şahmaran'ın ta kendisiydi. "Benim aşkımdan eriyip bitiriyor ! Benim için kapandı işini bıraktı eve kapattı kendini tek amacı beni mutlu etmek." Her bir kelimesinde vurgu vardı Serhad Ağa'nın gözleri karşısındaki baş düşmanın üstündeydi. "Kendi canını dahi verir benim için oysa seni hiç affetmedi senin uğruna öldüğün kadın benim için ölüme hazır !" Dedi kahkahası gür şekilde yankılandı adamın.

"Peki gerçekleri öğrendi zaman senin yanında durur mu sanıyorsun Serhad." Dedi Ferit kendinden oldukça emindi bu gün her şey ortaya çıkacaktı. "Beni affetmedi gibi senide affetmez." Dedi Feritin duruşu dikti bakışlarında ise sinsi bir otorite vardı.

"Hangi Gerçeklerden bahsediyorsun sen Dağdelen ?" Sesinde gizli bir kuşku yatıyordu Serhadın. "Kötü oyuncusun. Ha birde insanlara çok güveniyorsun be ! Agir Özdağ güvenilicek adam değil be Serhad." Dedi alaylı tavrı ile Ferit Dağdelen.