This I Promise You

34

Life

"Ràng wǒmen xiān kāishǐ xièzài jīnqiāngyú (Let's start unloading the tuna first)."

"Wǒmen zuótiān zhuāle hěnduō (We caught a lot yesterday)."

I woke up when I heard voices, and it was already morning.

I remembered that last night, after swimming by the ocean for about three hours, I found a fishing vessel. I then hid there and dozed off because of exhaustion.

I don't really know where I am, but I'm sure those fishermen are speaking Chinese, and the boat is already at the dock.

Bago pa may makakita sa akin, dali-dali na akong tumalon upang makababa ng bangka. Muntik pa akong mapasigaw sa sakit ng paa ko nang matapilok ako pagkatalon ko.

Tiniis ko ang sakit ng aking paa upang makalayo na kaagad sa daungan ng mga barko dahil nararamdaman kong nakasunod lang ang mga tauhan ni Blenda sa akin at maaari akong mahuli kong babagal-bagal ako ng kilos.

Nang lubusan na akong malakalayo sa pantalan, medyo binagalan ko na rin ang paglalakad ko dahil lalong naramdaman ang pagsakit ng aking paa. Napadaan ako sa bundok ng palayan at nakakita ng iilang magsasaka. Nilapitan ko sila upang makapagtanong na rin kung na saan ako.

"Dǎrǎo yīxià (Excuse me)..."

The farmers just all stared at me. I then realized that they may be Chinese but have a different dialect because, based on the scenery around me, I'm sure I'm in a rural area.

"Zhè shì shénme chéngshì (What city is this)?"

"Chéngshì (City)?" A much younger farmer talked to me.

I nodded.

"Yúnnán." Sagot niya.

This is my first time here, but I know Yunnan is a landlocked province in the southwest of the People's Republic of China, and they are known for their varied landscape, such as snow-capped mountains, rice terraces, lakes, and deep gorges.

Natitiyak kong walang makakakila sa akin sa lugar na ito maliban nalang kung turista, pero hindi pa rin ako puwedeng makampante tungkol sa kaligtasan ko.

Sa ngayon, kailangan ko munang maghanap ng matutuluyan at saka ko pag-iisipan ang susunod na gagawin...All I know is that I cannot stay for too long.

"Xièxiè (Thank you)."

Pagkatapos magpasalamat sa mga nakausap na magsasaka ay nagsimula na ulit akong maglakad.

I'm grateful that I could speak other languages because when I asked an elderly woman for food and shelter in exchange for helping them at their rice terraces, they agreed and helped me even if I was a stranger to them.

Mas mabuti daw na pagkain at matutuluyan ang hiningi kong bayad sa pagtatrabaho ko dahil wala din silang maibibigay na pera sa akin. Mayaman sa likas na yaman ang probinsiyang ito, pero alam mong sapat lang din ang kinikita ng mga magsasaka para tustusan ang kanilang pangangailangan sa pang-araw-araw.

Naglalako ako ng iba't ibang gulay sa paligid lang din kung saan ako nakikitira at lahat ng kinita ko ay inipon ko para magkaroon ako ng pamasahe papunta sa ibang lugar.

After twenty days, I decided to leave Yunnan on a ferry that would take me to Macau. I worked at a small hostel there as a janitress in exchange for a little bit of money and free accommodation.

Sa Macau ko rin nalaman na seven-eight weeks na akong buntis. Yes. I've already been pregnant since I left the Philippines, and I just found out about it after almost two months.