Metro Hattı

Bölüm 8: İlkler gecesi

Bölüm 8: İlkler Gecesi

°Cidden bu gece ilkler gecesiydi. İlk defa Kaan emir vermemiş, yanında kalmamı istemiş hatta birlikte yatmamızı dilemişti.°

"Yarım saat... Tam yarım saatin var Çağlar. Ondan sonra o dallamayı bırakıp buraya geri geliyorsun."

Telefonu kapattım ve cebime yerleştirdim.
"Kusura bakma"
Emir "Sorun değil" dedi. Ama halinden tadının kaçtığı belliydi. Yinede bozuntuya vermedi tekrar bana doğru yaklaştığında A planını biraz daha uygulamaya karar verdim.

"Emir dur lütfen.Ben sen hakkında bir şey duydum."
"Ne duydun güzelim?"

"Senin bir sevgilin olduğunu"
"Ne?"
"Evet..."

Tabiki blöf yapıyordum. Kimse bana öyle bir şey söyleyememişti. Zaten bu metroya bindiğimden beri Kaan,Ali,Can ve küçük kız dışında kimseyle konuşmamıştım.

"Hatta bana siyah saçlı, beyaz tenli ve kahverengi gözlü olduğunu söylediler."
"Kim söyledi?"
"Bunu söyleyemem. Ayrıca bu evet anlamına mı geliyor?"

"Hayır kim söylediyse yalan söylemiş. Benim bahsettiğin görüntü de biri ile hiç çıkmadım..."

Bu sefer zaten dibinde olması yetmiyormuş gibi biraz daha yanaştı. Ve elini saçlarımın üzerinde gezdirdi.

"Hem ben sarışın seviyorum."

Sesinden bile yavşak kişiliği net bir şekilde anlaşılan Emir bu sefer elini can sıkıcı bir şekilde yanağımı ve gözlerimi okşamaya başladı.

"Hele de beyaz tenli ve mavi gözlüyse."

Her dokunuşunda parmaklarını teker teker kırmak istiyordum ama sadece "Emir dur!" diye bağırabildim.

Benim ani tepkimle Emir bocaladı ve benden birkaç santimetre uzaklaştı.
"Sorun ne?"

"Ben...ben istemiyorum."
"Ama ben sandım ki...sende istiyorsun."
"Hayır...Yani Emir bak biz daha yeni tanıştık. Ve bu bana çok yanlış geliyor."

"Anlıyorum..." Emir bozulmuştu.

Ama ona nasıl "ben senin katil olduğundan şüpheleniyorum. Bu yüzden sana yakın davrandım. Şimdi de seninle böylesine yakınlaşmak aklıma garip bir şekilde Kaan'ı getirdi. Benden uzak durmanı istiyorum." diyecektim?

Ama tabiki karşımdaki kişi Emir olduğu için saniyesinde cıvık bir kıvam aldı.
"Yani şimdilik birbirimizi tanıyalım"
"Evet"

Oh kurtuldum...

"O zaman ilk ben soruyorum. Hangi rengi seversin?"
"Bilmem her gün değişiyor. Ama çoğunlukla mavi severim."

Emir dudaklarını büzüp "Yaaaa" dedi mutsuz bir tavırla.
Bu çocuksu hali istemsizce beni güldürmüştü."Ne oldu?"
"Ben yeşil rengi seviyorum."
"Yani?"
"Ben aynı rengi seviyoruzdur diye düşünmüştüm."

"Soru sorma sırası bende"
"Tamam hadi sor"
"En son hangi kitabı okudun?"
"Salih okula gidiyor"

Bu şekilde tam kırk beş dakika sohbet ettik. Ama Emir'in hiçbir tavrı katil olduğunu göstermiyordu.

"365 gün"
Şok içinde Emir'e baka kaldım.Ona en sevdiği filmi sormuştum ve onun verdiği cevap aynen böyleydi.

Aslında bu soruyu sorma amacım cinayet ile alakalı bir film mi seviyor diye düşündüğüm içindi. Ama yine Emir anlamak istediği noktaya çekmişti.

"Gerçekten harika bir filmdi sürekli açıp açıp izliyorum."

Eyvah bu yine niyeti bozdu.

Diye düşünürken yine sohbetimiz normal bir hal aldı. Yine en sevdiğimiz veya sevmediğimiz kitaplar,filmler,yemekler,tatlılar... hakkında konuştuk.