Metro Hattı

Bölüm 3: Cinayet 2

Bölüm 3: Cinayet 2

°Fazla isyankarsın Çağlar°

"Ne demek sen benim kölemsin?" Kaan'ın göğsüne sertçe vurdum."Asıl köle sensin!"Bir kez daha vurdum ama sanki Kaan hissetmiyormuş gibi tepki vermiyordu.Sadece"Kes şunu!"diye mırıldandı."Sen içindeki karanlığa köle olmuşsun! Gözünün önünü göremiyorsun!" Bu sefer daha güçlü vurdum.Ama Kaan sadece kaşlarını çatıp baktı."Farkında mısın gencecik bir kız öldü! Anne babasından, arkadaşlarından koparıldı! Bir daha kimse onu gülerken görmeyecek! bir daha kimse onu yaşarken göremeyecek! Aşık olamayacak,nişanlanamayacak,evlenemeyecek o birine seni seviyorum diyemeyecek! Çocuğunu okula götüremeyecek,ona günün nasıl geçti diye soramayacak! Çünkü o anne olamayacak! İstediği üniversiteye gidemeyecek, istediği işi yapamayacak! Çünkü o öldü!"

Sonunda göz yaşlarıma engel olamadım.Yüzümü kapatıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Arkamdan biri ellini omzuma koydu.Hemen yüzümü açtım.Ali'ydi elin sahibi...

Kaan'a dönüp "Onunla ben ilgilenirim"dedi sonrada beni oradan biraz uzaklaştırdı.Ben "Bir bebek bakıcısına ihtiyacım yok!"diye feryat etsem de dinlemedi beni. Kaan'ın duyamayacağı bir mesafeye gelince durdu.

"Sen iyi misin?"
Başımı başka tarafa çevirdim.Çünkü kaçtığımda Ali'nin bana engel olduğunu unutamıyordum.Binevi yaptığım kin gütmekti.Ama olsun.Ali bunu fazlasıyla hak ediyordu.
"Şey ben...hem kendi adıma hemde Kaan'ın adına senden özür dilerim...Böyle olsun istemezdim."dedi mahcup bir şekilde.Pişman olduğu belliydi.Onu belki affedebilirdim ama Kaan'ı...Asla...Ali sanki zihnimi okumuş gibi Kaan'a baktı.
"Kaan benim Teyzemin oğlu yani kuzenim.Biliyor musun ben ailemin tek çocuğuyum.Ama ben hiç kardeş istemedim anne babamdan.Çünkü bana abilik yapan Kaan vardı...Beni koruyup kollayan yeri geldi mi seven,yeri geldi mi söven Kaan...Şimdi büyüdük ama ben onun gözünde hâlâ peşinde dolanan küçük bir çocuğum.Kaan bela ile yaşar.Bir olay olsa mutlaka oradadır.Ya bir taraftır.Yada bir tarafı destekleyen kişidir.Onun bugüne kadar hiç yanıldığını görmedim.Hep doğru tarafta oldu.Şimdi de ortada büyük bir olay var ve Kaan yine orada.Benim bulaşmamı istemiyor.Çabucak çözülsün istiyor.Bunları sana anlattım çünkü Kaan göründüğü gibi biri değildir.Ona inanmalısın.Sadece biraz sabret.Olur mu?"
Başka çarem yoktu."Peki"diye mırıldandım.Ali neşeyle elini uzattı."Bu arada ben Ali"
Uzattığı eli nazikçe sıktım"Aslı"

Tam önüme döneceken Kaan ile gözlerimiz buluştu.Öfkeyle bir bana bir de Ali'ye bakıyordu.Hemen bakışlarımı kaçırdım.
Ali"Sen iyi misin?"diye sordu.
"Şey...Kaan bizi yiyecekmiş gibi bakıyor."
"Ciddi misin?"Ali direk arkadasın da ki Kaan'a baktı.
Dişlerimin arasından"Bakma!"diye tısladım ona.
"Ah. Tamam..Bence birazdan buraya gelecek"
"Ne?"
"Kaan hiç dost canlısı bakmıyor.Birazdan gelir..."
"Ve ceset sayısı üçe çıkar"diye tamamladım Ali'nin cümlesini."Ne yapacağız?"
Ali sırıtarak "O gelmeden biz gidelim."dedi.Başımı salladım.Sonrada koşar adım diğer ikisinin yanına gittim.Kaan'ın oturduğu koltuktan uzak bir köşeye gidip oturdum.

Bunlar nasıl benim başıma gelmişti anlamıyordum.Tamam zaten hep lanetliydim.Gittiğim yeri de lanetliyordum ama bu üç genç adamın ne suçu vardı? Resmen bütün şanslarını ellerinden almıştım.Onlarıda belaya bulaştırmıştım.Gerçi Ali doğru söylüyorsa Kaan'da benim gibi belayı üzerine çekiyor olmalıydı.

Gelen bildirim ile cebimdeki telefonum titredi.Hemen telefonu elime alıp mesajları okumaya başladım.

Kızlar isimli Whatsapp grubundan mesaj var

Yazıyordu telefonun ekranında.Şuan kızları o kadar çok özlemiştim ki sırıtarak mesajları okumaya başladım.

•Gözde: Off sıkıntıdan öleceğim.Şu ders bitmedi gitti.
•Gözde: Şükret Aslı.Senin bizim gibi beynin yanmıyor. 
•Seren: Valla ya! Bende iki saattir biyoloji dinliyorum.Canımdan bezdim.Yakında         bütün maddeleri birleştirip labaratuvarı patlatacağım o olacak.