Mafya Jungkook

veda

Açıkçası kitabımın bu kadar olunacağını tahmin etmemiştim. İlk başta öylesine yazdım yani bir oy hedefim ve okunma hedefim yoktu. Fakat görüyorum ki okunma çok fazla olmasına rağmen oy çok az. Sizden ricam kitabı okurken oylayada bilir misiniz? <333333

Bugün tam 18 yaşıma girmiştim. Bu iyi tarafı ama kötü tarafı ise yıllarca kaldığım canım dan çok sevdiğim arkadaşlarımı bırakıp gidecek olmaktı. 5 yıldır bu yurtta kalıyordum kimi zaman kötü şeyler  olsa da buraya çok alışmışken şimdi bırakıp gitmek çok tuhaftı.

Artık kendi ayaklarım üstünde duracaktım. 3 yıldır çalıştığım bir kafe var. Sanırım üniversite bitene kadar orada çalışacaktım. Elimde olan büyük miktarda parayla ( çoğu bağışlardan bir kısmı ise çalıştığın kafeden geliyordu.)  Kendime bir ev tutmayı düşünüyordum ki zaten bu para bir ev alıp içini döşemeye yetecektir.

En büyük hayalim psikoloğ olmak. Bunun için çok çalışıyorum, umarım emeklerimin karşılığını alırım.

Son kez evim bildiğim  yurt da baktım ve bir daha dönmemek üzere 
Oradan çıktım.

Ailem bundan 5 yıl önce bir trafik kazasında öldüler.
Onlardan bana bir miktar para ve üçümüz'ün olduğu bir fotoğraf vardı.
Beni yurda biraktilari zaman bu fotoğraf üzerimde ki hırkanın içindeydi. Ne zaman oraya koyduğumu hatırlamıyorum.

Yurtda ki çoğu kişi anne ve babasını sevmiyor. Onları buraya bıraktığı için ama ben onlara kızgın değilim sonuçta bu dünya da insanın başına ne geleceği belli değil belki buna mecburdular. Eğer şuan yaşıyor olsalardı onları hep arardım ve aramaktan hiçbir zaman vazgeçmezdim.

Bu düşüncelerden sıyrılıp yeni evime doğru yola koyuldum, ama herseferinde sanki arkamdan  biri beni takip ediyormuş hissine kapılıyordum. Bu his eve gidene kadar devam etti ne zaman arkama baksam kimseyi göremiyorumdum.

Yinede kendimi rahatlatmayı başardım. Eve gelmiştim bir koltuk dışında hiçbir eşya yoktu. Zaten hava kararıyordu bende kapıyı kilitleyip koltuğa yattım.

Fakat içimde hala bir huzursuzluk vardı. ayağa kalktım ve cama doğru ilerledim sokak lambasının altında siyah giyinmiş biri vardı ve doğruca benim olduğum pencereye bakıyordu.

Hemen perdeyi çektim kendime bir bardak su doldurdum ve bu olayı kafaya takmayarak kendimi uykuya bıraktım.

1 hafta sonra

1 haftadır hiçbir şey olmamıştı galiba ben çok büyütmüşüm bu olayı. Hayatım güzel gidiyordu evden okula okuldan işe ve yine eve. Tüm günüm böyle geçiyordu.

Bu arada evin tüm eksiklerinide tamamlamıştım. Artık resmen yeni bir hayata adım atıyordum.

Bugün hafta sonu olduğu için saat 7 ye kadar çalışacaktım. Hemen hazırlanıp işe doğru yola çıktım.

Nedenini bilmiyorum ama yine izlenme hissi gelmişti. Hemen arkamı döndüm ama kimse yoktu bende daha hızlı adımlarla yoluma devam ettim.

Kafeye geldiğimde hemen işe koyuldum bugün kafe biraz fazla yoğundu. Akşama kadar hiç durmadan çalışmıştım. Çok yoruldum hemen eve gidip uymak istiyordum. İş arkadaşlarıma iyi gecelere dileyip eve doğru yola koyuldum.

Eve gideceğim sokağın başında çok kötü bir trafik kazası olmuştu. Bir teyze gördüm ve yanına gittim

Y/N: afedersiniz acaba ne oldu burada.

Teyze: bir tırlar araba birbirine çarpmış. Sonra da arkadan gelen tir duramamış oda tam tırla arabanın ortasına çarpmış. Çok fazla yaralı var kızım, galiba bir çocuk da öldü.

Y/N: çok kötü olmuş yaa. Umarım hepsi kurtulur

Teyze: umarım kızım umarım

Daha fazla olay yerinde kalmak istemiyordum çünkü bu tür şeyleri kaldıramıyordum. Eve gidecektim ama eve giden tek güvenli yol bu yoldu ama oda kapanmıştı mecbur ara sokaktan gidecektim her ne kadar istemesem de.

Ara sokağa girdim fakat şimdiden kormaya başlamıştım. Biraz daha gidince ayak sesi duydum ama bu kesinlikle tek bir kişinin ayak sesi değildi. Daha hızlı yürümeye başladım.

Onlar da bana ayak uydurup daha hızlı yürüyorlar di. Korkudan kalbim yerinden çıkacaktı hiçbir şekilde arkama bakamıyordum.

Bu sefer koşmaya başladım ama aniden önüme 4 tane maskeli adam çıktı. Hemen arkamı dönüp kosacaktim ki bu sefer de maskeli 3 kişi önümü kapatmıştı. Her iki taraftan da geliyorlardı.

Hiçbir şekilde ses çıkaramıyorum.
İçlerinden biri "sonunda elimize düştün" dedi.bir arkama bir önüme bakıp kqcacek yer arıyordum ama yoktu.

En sonunda dilim çözülmüştü "Ne istiyorsunuz" dedim sonra konuşan o kişi "seni." Dedi.

Bu kelime ile tüylerim diken diken  olmuştu. Anı bir şekilde 3 kişinin olduğu tarafa doğru koştum yanlarından geçebilirdim belki, ama tam geçecekken biri beni saçımdan tuttu.

"Lütfen bırakın beni" dedim. Ama dinlemediler. biri ellerimi arkadan bağliyordu çırpınıyordum ama işe yaramiyordu. Hıçkırarak ağlıyordum
Fakat hiçbiri ne birsey diyor nede bir şey yapıyorlar di.
İki kişi kollarımdan tuttu çok sıkı tutmuşlar dı hiçbir şekilde kurtulamıyordum.

Sonra elinde bez olan biri karşıma geçti ve "artık kurtuluşun yok" dedi. Sonra bezi azima tuttu ben kafamı sağa sola çeviriyorum ama olmuyordu. yavaş yavaş halsizlesmeye başlamıştım artık hiçbir şekilde karşılık veremiyordum.

Sonrası ise karanlık.