Kendi halinde ailesi bildiği insanlarla arası biraz limoni
Peki gerçek ailesi onu bulursa ?
Dilasa tek kişilik yalnız hayatına devam mı edecek yoksa Soyer olmayı kabul mu edecek hep beraber öğrenelim
not:hemen alışan samimi olan bir başrol yok habe...
Eve dönerken her zaman ki gibi yavaş adımlarla ilerliyordum. Hadi ama müziğim tam bittiği anda kapıda olmam lazım hepimiz böyleyiz biliyorum.
Sen iyi degilsin.
Tek olmadığımı biliyorum.
Kendi kendime girdiğim saçma muhabbetten hızlıca sıyrılarak elimdeki anahtarı kapı deliğine sokmaya çalıştım. Evet çalıştım çünkü muhteşem apartmanımızın her zamanki gibi aydınlatma sistemi benim kendi ışığımdan fazlası değildi. Telefonumu açarak flashımı açtım ve daha fazla oyalanmadan içeri girdim.
Annemler evde değildi muhtemelen amcamlara gitmişlerdi. Baba tarafını seven insanların varlığına asla inanmıyorum.Aslında annem de çok hoşlanmazdı ama Tekirdağ'a taşındığımızdan beri komşu olmuştuk ve yengemle epey samimi olmuşlardı.Bu hiçbir yerde bulamayacağınız bilgileri verirken bir yandan kendime atıştırmalık bir şeyler hazırlıyordum.
Hızlıca bir şeyler yedikten sonra kendimi yatağa attım. Yks maratonum bitmişti ve uykusuz gecelerimin intikamını almak istiyordum. Yani bedenim istiyordu ama zihnim bana hâlâ "ders çalışmalısın" komutunu vermekten geri durmuyordu.
Kafamdaki kargaşaya son verip köşeye fırlattığım telefonumu aldım ve odama geçip yatağımın üstündeki prensesli ince pikeyi kaldırarak içine girdim
18 yaşındasın ve prensesli pike?
Evet canim başka soru?
Yatakta telefonumla biraz sosyal medyada dolaştım sonrasında kendimi derin bir uykuya bıraktım.
💕
Salondan gelen seslerle uyandım. Hızlıca içeri giderken annemin söyledikleri olduğum yerde tüm vücudumun buz kestiğini hissettirdi.
"Saçmalama Ferit, Dilâsa'nın haberi olmayacak diyorum ya o bizim kızımız kim alabilir?"
Neler oluyordu bu aşağılık evde?
"Benim de kızım değil mi Feride? Sence ben ister miyim? Ama yarın öbür gün kapımıza geldiklerinde bizim yerimize onlardan duysa sence ne olur? Bunları düşünmeden hareket edemezsin"
Evet yine bir haltlar oluyor ama beni ürküten kısım benimle alakası olmasıydı.Daha fazla burda dikilmenin anlamsız olacağını anladığımda kendimi belli edecek şekilde öksürerek içeri adımladım.
"Neyi baba?" diyerek direkt sordum. Uzatmanın anlamı yoktu. Sesimle beraber annem hızlıca yerinden kalktı ve yanıma doğru adımladı" Bir şey yok annecim, her zamanki gibi babamla ufak bir tartışma sen odana git hadi" diyerek resmen kibarca kovdu.
Anneme aldırış etmeden babama döndüm ve ondan cevap beklediğimi açıkça belli ettim. Bu tavrım babam tarafından gayet net anlaşıldığı için kaşlarıyla koltuğa oturmamı söyledi. Evet kaşlarıyla. Hızlıca bu isteğini yerinde getirmek için bej,buz mavisi karışımı olan koltuk takımına doğru ilerledim ve rahat olmak için bağdaş kurdum.
"Kızım sen bizim kızımızsın biliyorsun değil mi?" diyerek saçma bir soru yöneltti. "Sadece ben değil herkes biliyor bunu baba. Artık açıkça konuşabilir miyiz?" Gerçekten içimi saran saçma bir endişe korku arası bir şey vardı ve bu ellerimin titremesine sebep oluyordu.
"Bizim kızımız olmayabilirmişsin" Ne? Oha bu kadar da açık ol demedim baba. Tamam bazen sizi sinirlendim ama evlatlıktan da reddetmezsin yani yuh ya. Arkadaşlar babam drama queen.
"Evlatlıktan mı reddediyorsun şimdi?" diyerek alayla sordum. Annem ve babamla kendimi bildim bileli çok anlaşamazdık ama son 1 senedir çok değişmişlerdi.Ben onların istediği amiyane tabirle vur ensesine al lokmasını denilen bir kız çocuğu değildim ama onlar bunu bana zorla dayatıyorlardı. Kendi istedikleri için her şeyi yapabilecek insanlardı onlar. Ama sonradan değiştiler fakat bu değişim 17 yılımı geri vermediği gibi onlar yüzünden kaybettiğim dostlarımı, çevremi, enerjimi, mutluğumu geri vermedi. 1 yıl önce İstanbul'dan buraya taşınmıştık sonrasında bana karşı tavırları değişti ama bu bende onlara karşı hissettiklerimi değiştirmedi.
Yani bugüne kadar ailem sayesinde değil hep ailem yüzündendi.
"Saçmalama Dilâsa ne yaptık sana?" diye saçma bir soru sorarken annem hızlıca ayağa kalktı ama sanırım saçmalayanın kendisi olduğunu fark ettiğinden dolayı yerine geri oturdu.
"Doğum sırasında karışmışsın yüksek ihtimalle yarın dna testi için İstanbul'a gidiyoruz." diyerek aklımdaki bütün soru işaretlerine cevap veren babamın ilk defa beni merakta bırakmasını istedim.
Neler oluyor yahu?
Olayaa gel Dilâsa olayaaa
"Ne dediğinin farkında mısın baba? Daha doğrusu bunu nasıl böyle rahat söyleyebilirsin onu anlamıyorum. Sizin kızınız olmama ihtimalim mi seni benden soğuttu? Daha kesin olmayan küçük bir ihtimal mi?"
Hırsla arkamı dönüp solandan ayrılırken annemin "Kızım baban öyle demek istemedi" klasikleri kulağıma alışıldık bir şarkı gibi geliyordu bu yüzden onları dinlemeden hızlıca odama geçtim ve kapımı kitlendim. Şuan onlarla gerçekten muhattap olmak istemiyordum.
Sırtımı beyaz desenleri olan mavi kapıya yaslarken kapımın iç tarafını kafama göre boyadığım için babamdan yediğim azar aklıma gelince hafif bir tebessüm belirdi yanağımda ama bu ufacık ifade bile sol tarafımda bir çöküntüye neden oldu. Arkadaşlarım okul zamanlarında gamzelerime belediye çukuru diyorlardı bunu düşünmek tebessümümü tam bir gülümsemeye çevirecekken aklıma az önce yaşadıklarım gelince yavaşça yere çöktüm.
Her şeye rağmen aile değil miydik biz? Ben böyle kolay vazgeçilebilecek kadar değersiz biri miydim onlar için? Tabii ki de öyleydim. Ama bunu bir kez daha hissetmek sanırım duyduklarımdan daha çok etkilemişti beni. Onların sandığının aksine çok duygusal biriydim tabii ki bunu bilmiyorlardı diğer özelliklerimi bilmedikleri gibi. Ağzımdan bir anda çıkan hıçkırık sayesinde ağladığımın farkına vardım ve hızlıca silkelenip kendime geldim. Masaya çık tepin istersen?
Aslında içimden gelen tam olarak buydu ama ben aynanın karşısına geçip gözyaşlarımı cildime iyice dağıttım ve kızaran gözlerime bakıp biraz daha ağladım sonra yine baktım yine ağladım derken yorgunlukla kendimi yatağıma attım ve gözlerimi yumdum.
ÖNCELİKLE BÖLÜMÜ NASIL BULDUNUZ İLK KURGUM DA🥺 BİRAZ HEYECANLIYIM. BU AİLE KURGULARINA BAYILIYORUM O YÜZDENN DEDİM Kİ AMAAN KAHPE HAYATA FISTIK İNAT YAZ GİTSİN MİRAY VE YAZİYORUM
YORUMLARINIZ BENİM İÇİN ÇOK KİYMETLİ HEPİNİZİ ÇOK ÖPÜYORUM KENDİNİZE CİCİ BAKIN 💕💕💕💕💕💕💕💕💗
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
