DİLÂSA

alışkanlıklar

selam yogun istek üzerine (0) bir bölüm atayım dedim.

Bu eve geleli 3 haftayı geçmişti,abi takımı başıma gelen olaydan kendilerini suçlamayı kesmiş olacaklar ki benimle olan ilgi alakalarını en aza indirgemişlerdi.Arda ile aramız iyiydi beraber film izliyor, boyama,maske yapıyorduk.Açıkçası kaliteli zaman geçiriyorduk.Bundan zevk almadığım söylenemezdi açıkçası.Babam ve Aslı'yla da samimiyetimiz gitgide artıyordu.

Tunç ise eve bir kez gelmişti,kapıyı ben açmıştım hatta.

''Geldiiim.''

Çalan kapıya doğru hızla ilerliyordum.Alpciğim gelmiş olabilirdi,çünkü herkes evdeydi ve belki beni görmek istemiş olabilirdi öyle değil mi?

Abartma tozu...

Ne abartması ya?Bu eve geleli bir buçuk hafta kadar oluyordu ve kimse gelip gitmemişti,gayette Alp olabilirdi benim için olmasa da en azından arkadaşları vardı yanii.

Kendi kendime düşüncelerimi bitirmemi sağlayan şey kapıya ulaşmam olmuştu.Yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirerek kapının kolunu sağa kaydırdım.

Kapıda gördüğüm kişiyle olduğum yerden bir iki adım geriledim ve gülümsemem bir anda yüzümden silinip gitti.O günden sonra bu karşılaşmanın elbet olacağını biliyordum ama bu şekilde habersiz plansız olacağı hiç aklıma gelmemişti.

Kısacası hazırlıksız yakalanmıştım.

Hızla arkamı dönüp uzaklaşmaya karar vermiştim ki adımı söylemesiyle adımlarımı kestim ama arkamı dönmedim.O iğrenç yüzü midemi bulandırıyordu.

''Ne var?''Sesim tam olmasını istediğim gibi çıkmıştı.Soğuk,nefret dolu değil.Tiksinerek. 

''Dilasa bak benim aklımm başımda değildi,kavrayamadım ki tek derdim sadece senin evden gitmendi.Olayın ne olduğunu bile net anlamadım sadece gitmeni istedim.Hatalıyım ne dersen kabulüm ama yüzüme de bakmayacaksın?Hı?''

Anlat anlat sen seversin yalanı.

''Gittim işte o evden kına yakabilirsin.Ama bende senin bu evden gitmeni istiyorum ne yapacağız Tunç?''

''Bak hakl-''

''Haklı olduğumu zaten biliyorum tekrarlamana gerek yok.Bu arada hangi yüzüne bakmam gerektiğini bilmiyorum.Dürüst olmak gerekirse seni ikiyüzlü sanırdım üçü gördüm şoktayım.''dedim sırıtarak.

Uzi fan clup abla biliyosun.

E herhalde.

''Tunç senin ne işin var burada?''

Kambersiz düğün olmazdı tabii ki.

''Karan abi ben konuşmaya geldim.''

Açıkçası bu sohbeti hiç çekmeye niyetim yoktu.Onlar konuşurken bende  odama doğru ilerlemeye başladım.Son duyduğum ise Karan'ın neden haber vermediğini sorduğuydu.Sanki haber verse kapıda karşılayacaktık?

Önümdeki testi değil kafamdaki kargaşayı çözmeye çalıştığımı fark ettiğim an kitabın kapağını kapatarak derin bir of çektim.Sınava hazırlanmaya başlamaya karar vermiştim ama aynı yoldan ikinci kez geçmek kesinlikle motivasyonumu kırıyordu.Olsundu.

Akşama hazırlanmam gerektiği aklıma gelince yüzümdeki hüzün dağılıp gitti yerini kocaman bir sırıtma aldı.Kıskandırmak gibi olmasın ama akşama Kalparslancığım ve ailesi yemeğe geliyorlardı.Beni en son gördükleri halimin akıllarında kaldığını tahmin edebiliyordum.Ama kimesenin aklına o halde kalmak istemiyordum.Misler gibi toparlandığımı taş gibi bir hanımefendi olduğumu göstermenin tam sırasıydı yani.