Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
———————— ╚»★«╝╚»★«╝ —————
Küçük cadı için hayat tam hayalini kurduğu gibi geçmekteydi. Yıl sonu sınavlarını tahmin ettiğinden bile daha iyi bitirmişti.
Üstüne üstlük en iyi iki dost ve pek çok arkadaş edinmişti. Bir ilk yıl öğrencisinin seneyi kapatmak için istediği her hedefi geçmişti.
Audrey'in böyle bir durumda, o kör edici konfetileri atıp zafer kutlaması yapması gerekirdi fakat bunun yerine son üç saattir hastane kanadında nöbetteydi.
Tüm hevesini kaçıran o olay yaşadığından beri küçük cadının tek isteği ikiz kardeşi Harry'nin sağ salim bir şekilde uyanmasıydı. Sahip olduğu tek kişiyi kaybetmeyi göze alamazdı.
Genç kız endişeli gözlerle yatan Harry'i izlerken iç sesine engel olamıyordu. Nasıl bu kadar tehlikeli bir işte pervasızca hareket edebilirdi?
Sözde karanlık sanatlar öğretmenleri olan o adamla tek başına mücadele etmek de neydi?
Ron ve Kabarık Saç Granger'ın ilk yanına geldiği zamandan itibaren Audrey, Harry'nin yanından ayrılmamıştı.
Ne Daphne ne Rigel, küçük cadıyı akşam yemeğine katılmaya ikna edebilmişti. Dünya üzerinde olan hiçbir güç Audrey'i, Harry'nin yanından uzaklaştıramazdı.
"Lütfen ikiz kardeşim, biliyorum bu sene pek yakın olamadık fakat sen benim ailemsin Harry. Sana ihtiyacım var!"
Küçük cadı düşünceleriyle o kadar meşguldü ki yanına gelen Profesör Dumbledore'u fark edememişti.
"Yatma saatini geçtiğimizin farkındayım profesör fakat kardeşim uyanmadan bir yere gitmeyeceğim."
"Ah, o halde tam doğru zamanda geldim Bayan Potter. İyi günler, Harry."
Profesörün sözlerinin üzerine hızla arkasını dönen Audrey, kardeşinin yeni uyanmış bir o kadar şaşkın halini görünce göz yaşlarını tutamayarak Harry'e sıkıca sarıldı.
"Yüce Salazar Aşkına! Harry James Potter, beni ne kadar korkuttuğunu bilemezsin! Aklından ne geçiyordu ki?"
"Audrey ben iyiyim sakinleş. Profesör Dumbledore, Quirrell taşı al-"
