Zorba -JayWon-

1.9 (End)

2 week later

"Hayır Yang Jungwon tüm gün burada oturacaksın"
"Hayır ben senin kölen değil! Ahh"

"Jungwon babana karşı gelme durum daha fenalaşacak"
"Bırak beni ahmak adam yoksa elimdeki  bu şeyle senin gözünü oyarım!"
"Jungwon oğlum dur!"
"Ben yıllardır duruyorum anne, çünkü o heriften korkuyordum. Okulda onca şiddet görüyordum ama susuyordum, çünkü zorbalarımdan korkuyordum. Kafamı masama gömerek ders çalışıyordum çünkü geleceğimden korkuyordum! Ama fark ettim ki ben çok özgür bir çocuğum. Senin kölen değilim herif!"
"Peki özgür oğlan şimdi ne yapacaksın bu evden ayrıldıktan günler sonra buraya dönmeyecek misin? O zaman seninle görüşmeyecek miyiz?"
"Ben bu an için yıllarca bekledim bırak da bunları düşünmüş olayım. Şimdi bırak beni!"
"Sevgili oğlum benim için kal annen için lütfen sensiz yapamayız biliyorum baban sana karşı büyük hatalar yaptı ama her hatanın telafisi vardır"
"Canım annecim ben seninle cennete bile gitmem. Zorbalığa karşı sessiz kalanda zorbadır. Ben bunu çok iyi öğrendim anne..."Kanayan bedenimin içindeki hırsla koştum oradan; öfkeyle, acıyla ve sonsuza karşı zorbalıklara mağdur kalacak ruhumla.

Sabrımın sonuna geldi desem ne kâfi, sabrım biteli yıllar olmuştu. Ancak halen cesaretsizdim. O adama karşı gelmeye oldukça yüreksizdim. Ama o gün farklı bir gündü. O günkü cesaretimi ondan alıyordum. Onun için yapıyordum. Onun bana aşıladıklarını sergiliyordum. Artık geleceğim çok daha kaygılıydı belki ama kalbimdeki kaygıyı çoktan susturmuştum.

"Jungwon ceset gibisin ne oldu"
"Sunghoon bana Jay'i cağırabilir mısın?"
"Elbette burada kal zavallı kedi hemen geleceğim" Sunghoon'un bana sunduğu hitaba gülmüş. Oysaki ben zavallı değil özgür bir kediydim artık.
"Minik kedi!"
"Jay!" Onun stresi suratından rahatça anlaşılıyordu. Benim için kaygılanıyordu, bu harika bir şey değil mi? Biri sizin için kaygılanıyor, daha önce hiç kimsemde böyle bir şey görmemiştim. Acaba bu muazzam duyguları bana ilk kez yaşattığı için mi onu bu kadar sevmiştim? Ancak bu duyguları son olarak ta onun bana yaşatmasını istiyordum nasıl bir denklemdi bu?
"Bunu o canavar yaptı değil mi? ONU BU SEFER ÖLDÜRÜCEĞİM!"
"Hayır yapma Jay, hem bak ben artık özgürüm"
"Bu da ne demek Won?"
"Ben o evden hayatım boyunca uzaklaştım Jay, oraya bir daha geri dönmeyeceğim"
"Birlikte yaşamalıyız!"
"Hayır Jay kendime bir yuva bulmama gerek yok. Kendi başımın çaresine bakabilirim"
"Birlikte yaşayacağız!" Lafının ardından beni kucaklayıp kendi odasına çıkarmaya başladı. Yakın mesafemizden onun kalp atışını hissedebiliyordum. Bu fikre çok yükselmişti, acaba onu kırmamalı mıydım?"
"Yaralarımı saran çocuğum geri gelmiş"
"O hep senin yanında olacak Won" Hamleleri oldukça yavaş ve naifti. Aynı kendi canı yanıyormuş gibi dikkatliydi yaralarıma karşı.
"Her şey için teşekkürler Jay dahasını ben hallederim"
"Az kaldı merak etme ben icabına bakarım"
"Ama birinin bana söyleyecek daha büyük şeyleri varmış gibi duydum"
"Ah evet Jungwon bu hafta olacak maçımız için beni desteklemeye gelir misin? Herkes orda olacak"
"Elbette, Bunu sormaya gerek bile duyma"
"Ya minik sevgilim benim" Buselerini kondurmaya başlamıştı bile. Anın huzurunda yükselen kahkahalarımdan utanıyordum ama onları durdurmak epeyce zordu.
"Jay dur Sunghoon duyacak"
"Öyle mi? O zaman bir dakika, Sunghoon!"
"Ne var baş aşiret ağası"
"Sen gitsene artık"
"Nereye gidebilirim şu an"
"Jake'in evine gitsene o seni bekliyormuş"
"Ne yapacakmış ki benle"
"Ya işte bir şey diyecekmiş"
"Tamam o zaman ben çıkıyorum"
"Çabuk çık ama"
"Kes, Jay çıkıyorum"

Hayatımdaki en iyi karardı evet emindim, hayatımdaki en iyi karar. O kadar mutluydum ki en önemlisi çok özgürdüm.
Sabah kalktığında ilk kişi olarak onu görmem, en ufak şiddete bile maruz kalmamak, en önemlisi bir kimseden sevgi görmek. Sevgi her şeyi iyileştirir derlerdi eski renksiz hayata sahip olan Jungwon bunu anlamazdı, anlayamazdı. Ama şimdi bunu anlamayı bırak hissediyorum bedenimdeki yaralara bile iyi geliyor o. Artık onun sayesinde tanıdığım beş insan daha var, onlarda beni bu hayata bağlayan en önemli şeyler. Halbuki intiharı bile rüya gibi gören bir çocuktum ben. Şimdi bırakamıyorum hayatı, kendime acıdığımdan değil benim için özel olan o insanlar uzaklaştırıyor bu acıdan beni.

Şimdi bugündeyim, belki onu ilk kez destekleyebileceğim sahada. Birazdan maça çıkacaktı bu maç gerçekten önemliydi. Bu maçı kazanırlarsa bu kulübün en büyük başarısı olacaktı. Herkes heyecanlıydı, ancak Jake'den bahsetmeden geçemeyeceğim. Onun içindeki heyecan bir farklıydı, o bu işte gelecek görüyordu ne de olsa. Maça on beş dakika vardı, Jay taktikleri konuşmak ve maça adapte olmak için dudaklarımdan bir şans öpücüğü alıp çoktan yanımdan ayrılmıştı. Ni-ki ise hala Sunoo'ya büyük sözler veriyordu. "Bu maçı tek aşkım için kazanacağım" diyordu. Ancak aptal Sunoo hala "Futbola olan aşkın için değil mi?" diyordu. Acaba anlıyor muydu, yoksa gerçekten aptal mıydı?

PUBLIC PEOPLE😚

LAYLADADy
allahim yok boyle bi gun

cokyakisiklihoon
asiri iyi yendik ya

JongJAYb
adamlari yenmedik siktik ya

dertliHEE
sonda adamlarin bakisi yakaladiniz mi uff

japonbaligi
ben haraket cektim bi gerdim ortami ondan

cokyakisiklihoon
lan sende az pic degilsin ha

japonbaligi
senden kaptik birseyler

cokyakisiklihoon
bak ya

JongJAYb
lan ne ara oldu bunlar ben nedeydim

DDEONU
jungwonu yiyodun

JJWON
cok ayip

JongJAYb
duyduklarima inanamiyorum ne alak

japonbaligi
hyung ben en son gordugumde jungwon hyung senin kucagina atliyodu

JongJAYb
hayir bunlarin hepsi komplo

JJWON
kesinlikle

...
Bana göre hayattı seni değiştiren şey, bulunduğun toplumdu benliğini kaybettiğin yer. Şimdi Etrafıma bakınca her şeyi iyi ki yaşamışım diyorum. Evet acıydı, vücudumdaki yaralar kötüydü ama onlar sayesinde bu dayanıklılığımı kazandım. Evet yaşadığım zorbalıklar korkunçtu ama onlar sayesinde Jay'i kazandım...

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
aslında beklediğim bir final olamdı ama hikayenin bitmesi gerek. Zaten zamanla değişiklikler yapıp toplarım bölümü. Şimdilik görüşürüz.