Kaçış o kaçış olmuştu...O günden sonra Jay'i kimse görmemişti. Hiç mesaja cevap vermemişti, yok olmuştu adete. Onun o güzel yüzünü görmeyeli üç aydan fazla oluyordu.Okulun birinci dönemini çoktan bitimiştik.Artık okula gitmek acı geliyodu.Eski planlarım,onunla olan kötü anılarımız her seferinde gözümün önünden adeta bir film şeridi gibi geçiyodu. Bu beni daha meraklandırıyordu.Onun yokluğunda sakin ve sessiz hayatıma yeni şeyler katmıştım. Artık okuldan kimseyle iletişim kurmadığımdan açıkcası daha çok can sıkıntısından yeni bir kulübe katılmıştım.
Bu kulüp beni hayata bağlayan sayılı şeylerdendi doğru konuşmak gerekirse tek şeydi.Bu kulübe başlayınca buraya yoğunlaşıp derslerimide bırakmıştım haliyle. İlk kez bir yerde kendimi fark etmiştim gizli yeteneğimi bulmuştum. Kolay kolay bırakırmıydım hiç.Kulübe beni bu kadar bağlayan bir başka şey daha vardı Haruto. Onun gelişmemde bana pek yardımı olmuştu. Bana hissettiklerimi kağıda dökmeyi öğretmişti, bunu tutkuyla söylemeyi öğretmişti. Jay'e asla söylemediğim şeyleri şarkıma dökmüştüm.Onun sayesinde bir şeyleri atlatıp konsere çıkıcakttım herkesin önünde şarkı söyliyecektim.
'Söyleyeceğim şarkıyı Jay'e arağan ediceğim bu şarkıyı tamamem onun için söyleyeceğim' diye şartlamıştım bile kendimi. Ahh onun özlemi bana neler yapıyordu Jay, ben senden aylar öncesine kadar ölesiye nefret ediyordum oysaki.
Martın ilk haftasında okula gitmek için her zamanki gibi güneş aymadan hazırlandım.Evde durmayan bağırış cağırışa kulak vermeden ayaklarımla zorla ileri adımlar atmaya çalıştım ayaklarım beni geri sürüklüyordu ama şarkımı mırıldanıp ileri doğru koştum. Uzun yürüyüş yolunun soununda ilk bulduğum metroyla uykulu bir şekilde okula vardım.
Yine her şey sessiz ve alışılmış ilerliyordu. Daha bir kaç dakika olmuş gibi gelsede çoktan saatler geçmişti okulu yarılamıştım. Öğlen yemeğimi yedikten sonra müzik odasına doğru sakin adımlarımı atarken bir yandan kulağıma eski dostlarımın oynadıkları maçın sesi geliyordu.Evet belki çok eski dost sayılmazdık Sunoo'ya küçük bir tebessüle bir el sallasam bile tekrar eskisi gibi olabilirdik.Fakat onları ne kadar özlesemde kendime iyi gelen şeyi çoktan fark etmiştim bana iyi gelen şey insanlar değildi bana iyi gelen şey yanlızlığın sesiydi...
'Bana iyi geldiğine emin değilim ama, beni değiştiren çocuk çoktan gitmişti bile.'
Tüm bu düşünceleri bir yana bırakıp bestelediğim şarkıyı ellerime alıp okumaya başladım.
Öyle bir hevesle söylüyordum ki sanki o karşımda gibiydi. Kendi hayal dünyama bırakırsak bu yalan değildi...Ben şarkımı bittirdikten sonra Haruto'nun bana karşı olan huzurlu bakışlarıyla yalnız kaldım.
"Ahh Yang Jungwon seni hiç anlamıyorum yalnızlığın sana neden bu kadar iyi geldiğini anlamıyorum sesine bile renk veriyor adeta"Sesimin rengi yalnızlığa olan hayranlığımdan değildi halbuki.Sadece yalnızken sadece onu düşündüğümden onun bana kattığı renkti bu.
"Madem benim yalnızlığıma bu kadar hayransın o zaman beni yalnız bırakmaya ne dersin?"
"Malesef hemen değil,ama merak etme yapmam gereken işleri halledip hemen kaybolacağım"ciddi bir ifadeye dönmüştü suratı bende hemen durumu kurtarmak için atlamıştım.
"Şaka yaıyorum Haruto~ burada yanımda olman beni motive ediyor"Haruto bana doğru küçük bir tebessüm ettikten sonra kulüp başkanı odasına girmişti.Bende imkansız düşlerimle şarkıma devam etmiştim...
Denizler aştım geliyorum,
İster eğlen benimle.
Yüzünü bi' görsem yeter...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Yine kisa bir bolum ama beni affedin uzatamiyorum bolumleri.Neyse boyle bir bolum yoktu aklımda ama kesfette boyle bir sarki gordum yazayım dedim buyuk ihtimal sarkinin modasi coktan gecmistir ama ben cok turkce sarki bilmedigimden yeni gormusumdur nys
~iyi okumalr~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zorba -JayWon-
Spiritual" Kendi nefesimin sesi ile yalnızdım çünkü kimsem yoktu, kimseye ihtiyacımda yoktu. " "Biz birbirimizin yaralarını sarmak için yaratılmıştık." "Bana iyi geldiğine emin değildim ancak, beni değiştiren çocuk çoktan gitmişti."
