Napatulala na lamang ako sa sobrang gulat nang may isang pares ng kamay ang humila sa akin at hinila ako palayo sa sasakyan.
"Kio?!" gulat kong tawag dito pero hindi siya nakatingin sa akin at sa sasakyan lamang siya nakatingin.
Binalik ko ang tingin sa kotse at bigla itong bumangga sa malaking puno saka umatras para umalis. What is that?! Aksidente ba talaga 'yun dahil sa ulan?
Napabitaw naman si Kio sa akin.
"Are you okay?" tanong nito dahil hindi pa din talaga ako makapagsalita dahil sa gulat.
Dahan-dahan akong tumango saka muli siyang tiningnan. "Anong ginagawa mo dito?" tanong ko.
"Well, sa kabilang street lang ako nakatira, umuwi lang ako para kumuha ng gamit, and then pabalik na sana ako ngayon kaso nakita kita at yung sasakyan." Explain niya na kinatango ko.
"Maraming salamat." sabi ko at nag-nod lang siya.
"Okay. Are you sure, ayos ka lang?" tanong nito at tumango ako.
"Sige..babalik na ako sa bar." Sabi niya pero agad ko siyang pinigilan.
"Can you not tell this to Evan, madami na siyang iniisip, ayaw ko lang mag-alala siya. Wala naman nangyari eh." Sabi ko pero parang halata ang alangan sa mata niya kaya agad akong nag-please.
"Okay...FINE! Iisipin ko nalang na hindi kita nakita ngayon." Sabi niya na kinangiti ko at agad na nagpasalamat muli.
"Sige na, magiingat ka ha." Sabi niya at sumakay nasa kotse niya.
_____
Several days pass, and the weekend finally arrives.
I'm finally starting to feel normal again. That close call with the car was really frightening.
Parang ayoko munang lumabas ng apartment ko dahil sa nangyari, at hanggang ngayon hindi ko pa din nasasabi kay Evan ang nangyari dahil ayoko siyang mag-alala pa.
But it's a weekend and finally magkikita na muli kami. Habang naguunat ay biglang nakarinig ako ng katok mula sa labas na kinangiti ko at agad napatakbo sa pintuan. I know it's Evan!
"Hey, babs. I missed you." bati agad niya pagkabukas ko na lalong kinangiti ko.
Siya na nga ang humila sa akin para yakapin ako ng mahigpit. Napahagikgik naman ako ng bitawan niya ako at halikan sa noo ko.
"I missed you too, Evan!"
"I was finally able to finish up everything down at the bar. Now I can focus on what's really important." Sabi niya habang lumalapit kami sa sala at dun naupo.
"And what's that, Mr. Santivedaz?" nakataas na kilay kong tanong.
Evan chuckles.
"You. Of course." Sabi niya saka hinila ako para makaupo sa lap niya at agad ko namang niyakap ang braso ko sa leeg niya.
"It's really been pretty crazy down there. I'm surprised that Kio and Van managed it as long as they did." pagkwento nito sa mga naganap sa bar.
I smile. "I'm glad you have them. Masasabi kong malaking tulong talaga silang dalawa sa business mo." Sabi ko at tumango ito.
"They are. Masaya din akong inako muna nila ang mga gawain ko para makasama ka." Sabi nito kaya mas lalo akong napangiti at sinandal ang ulo ko sa balikat niya pero bigla ko namang naalala ang muntikan ko ng pagkasagasa isang gabi.
Napaka-busy ni Evan nung mga nakaraang-araw kaya hindi ko din masabi sa kaniya para hindi ko siya magulo sa mga iniisip niya. But maybe now....I should.
