Santan&Monet

Przemowa

-Witam wszystkich tu zebranych, powodem spotkania jest bardzo ważna informacja którą za chwilę wam przekarzemy. Droga famillio! Za niedługo będzie nas więcej, za 6 miesięcy urodzi się nasze dziecko,a zarazem następczyni- wszyscy zaczęli klaskać i gratulować.
-Witaj Suze-przywitał się chłodno-piękna przemowa nie sądzisz HALLIE?-szepnął, skąd on to wiedział, a nie zapomniałam on wie wszystko kurwa.
-Dzień dobry Vincencie. Z tego co wiem twoja siostra nie żyje także dlaczego stwierdzasz że nią jestem?-zapytałam, będę grać na zwłokę.
-Ce n’est pas agréable de mentir à son soignant.
-Il ne ment à personne. À moins que vous ne pensiez que votre sœur s’est ridée et est entrée dans mon corps. Ridicule Vincent
-Un mensonge a les jambes courtes. Se souvenir-po krótkiej wymianie zdań wróciłam na miejsce. 
-Mam mętlik w głowie przez niego. Skąd on wie?-mruknęłam do Adriena
-Diamenciuku, nie denerwuj si..-strzał.-idź szybko do auta, ochrona  pomoże ci wyjść. Przytaknęłam.
Pobiegłam wraz z moją ochroną do lamborghini, tuż po mnie wsiadł nie kto inny jak VINCENT MONET. Jestem ciekawa jak udało mu się tutaj przedostać skoro wkoło auta wszystko jest obstawione.
-wiem że to ty mam pewność. Twój tatuaż.-cholera zapomniałam.
-każdy może mieć taki sam. Nie jesteśmy rodzeństwem.
-zmieniłaś się bardzo, lecz masz jedną cechę która została tobie gdy kłamiesz.
-co zamierzasz zrobić z tą informacja?
-nic nie powiem. Rozumiem twoje postępowanie.- ustaliśmy z Adrienem oraz Jakem, że gdy tylko rozpozna mnie któryś z moich braci wszystko mu powiem.
...dlatego nie wiedziałeś, lecz trzeba kiedyś wyznać nagą prawdę.
-rozumiem.-przytulił mnie mocno i pocałował w czoło.
-dziękuje-wyszeptałam, jechaliśmy rozmawiając było idealnie spokój, cisza dopóki auto nie stanęło pod moim domem.
-wysiadamy-otworzył mi kulturalnie drzwi do willi, zastygłam gdy zobaczyłam moich braci..
   
1-lamborghini hallie.

2-auto którym jechali do domu Momentów.