❝Senin sanatın senin için hızlanan kalbimdi.❞
Ayça Erdinç başarılı bir ressamdır ve yirmi üç yaşında ilk sergisini yapar. Son anda gelemeyen fotoğrafçıyla günün ilk talihsizliğini yaşarken onun yerine gelen fotoğrafçı Sarp Akkor'la tanıştığında onda...
merhabalar! yeni bir evren yolculuğuna başlıyoruz. beni yalnız bırakmazsınız umarım.
Beyaz Işık Kırıntısı yedi kitaptan ibaret seridir ve her kitap renklerle ayrılıyor. her kitap birbirinden tamamen bağımsız, yedi farklı evren. Kırmızı evrenini tamamlamıştık, şimdi sıra Turuncu evreninde.
(Not: Kırmızı'yı okumadan Turuncu'ya başlamanız da bir sakınca yoktur, kitaplar tamamen bağımsızdır. şans vermek isterseniz hesabımdan kitaba ulaşabilirsiniz.)
Kırmızı'da esas karakterlerimiz konserde tanışmışlardı. Turuncu'daysa bölüm adından belli olduğu gibi bir sergi'de tanışıyorlar.
şimdi lafı daha fazla uzatmadan sizi sergimize alayım.
umarım Ayça ve Sarp'ı seversiniz, ben çok sevdim.
14.02.2024.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayça Erdinç.
•
Bölüm 1 | Sergi
Resim bir savaş aracıdır, diyor Pablo Picasso.
Sanat veya resimler hakkında denilen binlerce söz vardı. Hiçbirine haksız diyemezdim ancak Pablo Picasso'nun bu sözleri daima aklımda kalıyordu. Çünkü elime fırçamı aldığım an renklerle savaşırdım. Ruhumdaki renkleri dışarıya yansıtırdım. Bir nevi kendinle savaşırdın resim yaparken ancak ben kendimle savaşmıyordum.
Sadece bu rengarenk dünyanın kapkara hayatları arasında kendi renklerimi korumaya çalışıyordum.
Hayat art arda yüzünüze güldüğünde bir noktada ağlayacağınıza inanırdınız ve bunu o inançla gerçekleştirirdiniz. Hayatımın tam da öyle bir noktasındaydım; her şey o kadar yolunda gidiyordu ki, bir noktada kötü olacağına inanabilirdim. Ancak inanmıyordum. Düzeni yıllar önce böyle kırmıştım. İnandığım şeyler gerçekten gerçekleşiyordu.
Mesela...
Bugün 1 Haziran'dı.
Sizin için bir şey ifade ediyor muydu bilmiyorum ama benim için yirmi üç senelik hayatımda çok şey ifade ediyordu. İnandığım şeylerden biri gerçekleşmişti. Bir hayalime kavuşuyordum bugün. Bu yüzden daima özel olarak kalacak bir gündü.
1 Haziran 2023.
Bugün resim sergim vardı.
Ayça Erdinç başarmıştı.
"Günaydın, canım ailem!"
Heyecanın yanı sıra her zaman üzerimde olan o neşeyle salona girerek herkese heyecanımı belli ettim. Hepsi bir ağızdan bana günaydın diye karşılık verirlerken boş yerlerden birine geçip oturdum. Gözlerim masadaki herkesin yüzünü taradı.
