[ disclaimer: everything in this fiction is all about the author's imagination and not related to artist's legal status, so please read at your own risk.]
" ဟန်ဘင်း ငါ ခဏ အပြင်သွားအုံးမယ်နော်။ ပြီးရင် ပြန်လာမယ် "
" ဟေ့ကောင် မင်း ဥစ္စာခြောက်နေတာလား ဘာဖြစ်နေတာလဲ ဒီလောက်ကြီး "
အလုပ်မရှိတာလည်း မဟုတ်ပဲ laptop တစ်လုံးနှင့် ထယ်ရယ်တို့ studio မှာလာထိုင်နေပြီး ရည်းစားနဲ့ ပလူးပလဲလုပ်နေတဲ့ အီဂျောင်ဟျွန်းကလှမ်းအော်တယ်။
" ကိုယ့်ရည်းစားကိုယ် ကျောင်းပို့ကျောင်းကြိုလုပ်တာ ဘာဖြစ်လဲ "
ဂစ်တာကို ချလိုက်ရင်း အီဂျောင့်ကို လက်သီးရွယ်ပြလိုက်တော့ ဘေးက ပတ်ဟန်ဘင်းက ချက်ချင်း မျက်စောင်းထိုးတယ်။
သူတို့တောင် ရည်းစားထိတာနဲ့ ဒီလိုဖြစ်နေကြပြီးတော့။
ကျန်းဟောက်ရဲ့ကျောင်းဆင်းချိန်တွေဆို ထယ်ရယ် သွားသွားစောင့်ဖြစ်နေတာ ရှေ့အပါတ်ကတည်းကပင်။
အခု နှစ်ပါတ်မြောက်အထိမှာ ကျန်းဟောက်ရဲ့ ရည်းစားဟောင်းဆိုတဲ့လူကို ကျောင်းဆင်းချိန် ကျောင်းဝင်းရှေ့မှာ ရစ်သီရစ်သီနဲ့ သုံးလေးခါတွေ့သေး၏။
မဆုံခင် ကျန်းဟောက်ကို အမြဲ အလစ်ခေါ်ခေါ်လာရတာ
ထယ်ရယ် ကလေးဆန်တယ်လို့ ပြောခံရမှာလည်း မကြောက်နိုင်တော့ပါ။
ဒီတစ်ခေါက် ထယ်ရယ်ရောက်သွားတာ အနည်းငယ် နောက်ကျသွားသည်။
ဆယ်မိနစ်လောက်သာ နောက်ကျပေမဲ့ ကျောင်းရှေ့ရောက်တဲ့အချိန် မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ခေါင်းတွေပူသွားပါ၏။
ဂျောင်ဂျူဘင်းဆိုတဲ့လူက ကျန်းဟောက် လက်ထဲက ဖုန်းကို လှစ်ကနဲ ယူသွားကာ သူ့ဖုန်းနံပါတ်သူ ရိုက်ထည့်နေတဲ့ပုံပင်။
ကျန်းဟောက် မျက်နှာကိုတော့ ထယ်ရယ့်အဖို့ မမြင်ရ။
ဒေါသထွက်သွားတာက အရင်ဖြစ်နေရင်တောင် ပြဿနာထရှာလို့ အဆင်မပြေဘူးမဟုတ်လား။ လက်သီးကို အရင် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားလိုက်မိသည်။
ကျန်းဟောက် ကျောပေးထားတဲ့လမ်းကနေ လာနေတာမို့ တစ်ဖက်လူက ထယ်ရယ့်ကို အရင်မြင်သွားတာနဲ့ ပြုံးပြလိုက်ပါရဲ့။
YOU ARE READING
shady☆ [julyz] ✔️
FanfictionYou locked me with those starry eyes ever since that day, when I initially started to feel weird, odd, uncomfortable. I had a tendency to avoid you, then avoid you once more. I hate the fact that I continually find myself into you. You've become a s...
![shady☆ [julyz] ✔️](https://img.wattpad.com/cover/342131434-64-k54530.jpg)