Dilemma

Chapter 5

"Teşekkür ederim bu zamana kadar, farkında bile olmadan yaptığın düşündüğün her şey için."

Andrés..Hayran olduğum örnek aldığım adam,abimden öte gördüğüm,babamın yerini doldurabilecek kapasitede bi insan.

Ama..

O geceyi atlattıktan sonra bir şeyin farkına varmıştım.

"Bak Jack,bana ne oluyor bilmiyorum ama seninleyken çok iyi hissediyorum."

İnsanlar birbirlerine aşık olsun veya olmasın belirli bir süreden sonra hayatlarında hep cinsellik isterler. Ama Jack öyle değildi,babamdan sonra güvenebileceğim bir adam bulduğuma inanıyordum.

Bana yaklaştı ve ellerimden tuttu.

"Rahat olabilirsin,senin için hep buradayım."

Stresin dibine vurarak ellerimize baktığımda kekemeliğimi düzeltmeye çalıştım.

"Bak her şey bir anda gelişti,ben uzatmayı pek sevmem ve duygularımı da ifade etmek benim için çok zor,anla beni lütfen. Seninle yeni tanışıyorum ama artık eminim,senin yanındayken bambaşka biri olduğumu anlıyorum her geçen gün." Biraz daha nefes egzersizi yaptım ve tüm cesaretimi topladım. "Seni seviyorum."

Cümlemin sonundaki ifade dudaklarımdan firar ettiğinde gözlerindeki ışıltı beni rahatlatmaya yetmişti. Geriye ne tepki vereceği ve ne söyleceğini tahmin etmek kalmıştı. Tabi beni bu boşlukta bırakmadan derin nefes aldı ve sözüne girdi.

"Teşekkür ederim,etraf cehennem gibiyken bana cenneti yaşattığın için. Beni sevdiğin için. Benim için önemli olan senin mutlu olman asıl,seni çok seviyorum,bunu sakın unutma olur mu? Ne yaşarsak yaşayalım ben seni hep çok seveceğim."

Karşılıklı olmasının kalbimde bu kadar çok yankı uyandıracağını hesaplayamamıştım. O da anında boşluk anımda yakalayıp dudağımın kenarından öpmüştü.

Sarıldığımızda kalplerimiz üst üste gelmişti,bunu anlamak çok zor değildi. Kalp atışlarımız birbirlerine 'buradayız' dercesine atarken dünyadan soyutlandığımı hissettim.

Asi bir kız olduğumu söylerlerdi ama içimde bu duyguya yer açabildiğim için huzura ermiştim. Yıllardır aradığım şey buymuş gibi..

Ayrıldığımızda gözlerini ayaklarıma kaydırdı ve alçının üzerinde ellerini hafifçe gezdirdi.

"Nasıl oldu ayağınız hanımefendi? 2 haftadan fazladır yatıyorsunuz da."

"Bak sen şu işe napayım kanatlanıp uçayım mı?"

"Hayır tabi ki de,sadece..Seninle güzel ve özel zamanlar geçirmek istiyorum."

Gözlerini bu sefer dudaklarıma kaydırdı ve tam yaklaşıyordu ki..Hayır,aşık olsam bile bundan bir süre hoşlanmayacağım Harlow.

"Kahvaltı mı yapsak,ben çok acıktım da."

Oda içinde bastonlarımı ararken Jack'in hali hazırda bekleyişi ve beni kucağına alıp mutfağa yönelişine anlam veremedim. Bu adam neden böyleydi? Işık hızında hareket etmesine alışamamıştım hala.

Aman Casey sanki sen çok farklısın da.

Evet?

"Tamam özel şoför Harlow,beni şu sandalyeye bırakabilirsiniz."

Kahkahası mutfak duvarlarına çarpıp kulaklarıma bahar getirirken başıma öpücük kondurdu ve tezgaha yöneldi.

Neden ayağımın alçıda olduğu konusuna gelirsek..
O gece merdivenlerde ayağımı burkup hep birlikte eve girdikten sonra biraz daha sohbet ederim,nasıl olsa sabaha geçer bir şeyim kalmaz düşüncesiyle devam ettim.