MENESSE [GERÇEK AİLE]

MENESSE | YEDİ

10.08.2023

Hoş geldiniz.🌺

Keyifli okumalar..

Naz Ölçal - Yoksun / akustik
Kolpa - Nasıl Öğrendin Unutmayı

♧

Berkan Korkut'un Anlatımıyla..

Arkamı dönüp eve girdiğimde Menesse'yi ilk defa arkamda bırakmanın acısını yaşıyordum.

Bahçe kapısından salona girdiğimde kimseye bakmadan evden çıkıp arabama atladım.

Fazla mı üstüne gitmiştim?

Onun sınırlarının çok keskin olduğunu biliyordum, senelerdir böyleydi. Bana değer verdiğini biliyordum.

Unuttuğum bir şey vardı,

Menesse sadece çok canı yanarsa düşünmeden hareket ederdi.

Bende bir aptal gibi üstüne gitmeye devam etmiştim. Bana söylemişti değil mi?

O karşılaşmaya hazır olana kadar beklemeliydim.

"Aptal,"

Elimi sertçe direksiyona geçirdiğimde tekrarladım.

"Aptal,"

Bunu ona mı söylüyordum yoksa kendime mi, muammaydı.

Her ikimizde aptallık etmiştik.

Ona zaman vermeliydim,

Bana o lafları etmemeliydi.

Gözlerim doldu, kardeşimden ayırmadığım dostumu kaybetmiştim.

Kendi ellerimizle çöp etmiştik arkadaşlığımızı.

Ona kıyamazdım, hiç kıyamamıştım.

Bugün ettiğim laflar belki gerçekti ama onu bu şekilde asla yaralamazdım.

Kabullenirdim. Menesse'yi kabullenirdiniz.

O kötü biri değildi, sadece böyleydi işte. Belki biraz bencil, belki biraz düşüncesiz. Ama kötü değil. Saf kötü değil.

Bize karşı hiç öyle olmamıştı. Bugün ilk defa onu bana karşı böyle öfkeli görmüştüm.

Sanki her şeyin suçlusu benmişim gibi davranmasını kaldıramamıştım.

Arkadaşlığımızı bu kadar basite indirgememeliydi. Anılarımızı silemezdi.

Onu silemezdim. Hayatımdan öylece çıkıp gidemeyeceğini biliyordum, kuzendik.

Kan bağımız vardı ve aynı ailenin içindeydik.

Sürekli yüzyüze geleceğimizi biliyorduk.

Sinirle ağzımdan çıkanlardan birkaç dakika bile geçmeden pişman olmuştum işte.

Bana gelecekti, biliyordum.