Patisserie - sunsun

Sekiz Yaş

Gözlerimi araladığımda burnuma dolan tanıdık koku, Sunghoon'dan başkası değildi. Belime baskı yapan elini uyandırmamaya çalışarak çektiğimde, yavaşça doğrulup yatak başlığına yaslandım. Sunghoon'un elini yataktan kalkmak amacıyla çekmeme rağmen aklıma dolanlarla doğrulduğum gibi yaslanmış kalmıştım.

Dün ağlamanın verdiği yorgunlukla uyumuş olacağım ki eve geldiğimizi hatırlamıyordum. Uyku sorunlarınızı unutmanızı sağlar düşüncesine hayatım boyunca asla inanmamıştım, şimdi yeri izleyişim de unutmadığımın göstergesiydi zaten. Uyku dediğimiz yarı ölüm. Bedenimiz bir süre hayatla iletişimi kesip kendini onarmaya bakıyor bu vakitlerde sadece. Sorunlarımızı unutturmadığı kesin yani. Kalbinizi ağrıtan ne varsa, hayatla tekrardan iletişime geçince yani uyanınca aklınızda yer etmeye devam ediyor açıkçası.

Saat daha yedi sularındayken Jungwon acaba uyanık mı diye düşünmeden edemedim. Onu aramak istiyordum dünden beri konuşmamıştık ve sağ salim gidip yerleşebildiler mi diye merak ediyordum. Oturduğum yerden telefonumu ararken Sunghoon'un dün gece ikimizin de telefonunu kendi tarafında ki komodine koyduğunu fark ettim. İki ihtimal vardı. Ya yatağın etrafından dolanıp alacaktım yada.. Birinci seçeneği üşenmekten asla yapmayacağım için uzanmamı engelleyen etkenlerden bir tanesini - yorganı - hafifçe üzerimizden çekmiştim. Yatakta dizlerimin üzerine durup Sunghoon'un telefonun altında olan telefomu almaya çalışıyordum. Neden üst üste koyarsın ki? Kesinlikle bu işimi daha çok zorlaştırıyordu.

Kolumu uzatmanın yetmeyeceğini anlayarak dizlerimi biraz öne ittirmiştim. Nihayet elime değen telefonu almamla alttan gelen boğuk sesi duymam bir olmuştu. " Bebeğim ne yapıyorsun? " Telefonu alıp hemen çekilmemle korktuğumdan dolayı elimi bir anda atış hızını artıran kalbime götürmüştüm.
" Sunghoon bir anda denir mi öyle ya? "
Yatak başlığına yaslanırken saçlarının arasına parmaklarını geçirmiş geriye atmıştı.
Sabahın yedisine göre fazla iyi görünmüyor muydu? Şahsen ben dün gece ağlamaktan gözlerimin şiştiğine emindim. Gerçi ağlamasam bile sabahları bu kadar çekici göründüğümü hatırlamıyorum.

" Bir anda üstümde görünce sorma gereği duydum güzelim. Çok mu korkuttum seni? "
Sorusunu alakasız soruyla yanıtlamama rağmen naif yaklaşımına karşın daha fazla bu konu üzerinde durmak istemedim.
" Bugün güzelin değilim.." Elimde ki telefonun siyah ekranından yansımama bakarken bana anlamsız bakışlar attığına emindim.
" Çünkü güzel değilim. " İfadesini rahatlatırken yanlış anlamasını giderdiğim için bende rahatlamıştım. Oturduğu yerden kalkmadan bana doğru uzanan kollarla beni kucağına çekmesi bir olmuştu.

" Seni yemiyorsam dün gece ki hüznüne duyduğum saygıdan dolayıdır. Hala bugün güzel değilim diyorsun. Bebeğim ilgi mi istiyor acaba? "
Yerleştiğimle beraber boynuna sardığım kollarımı sıkılaştırmıştım. Ne diyorsun sen öyle? Gözlerimi kısana kadar gülmeme, şımarıklıktan yüzümü boynuna saklamama neden oluyorsun çünkü.
" Hmm.. bilmem ki. İstiyor muyum? "
Omzuna yasladığım başımı yerinden kaldırmadan gözlerimi yukarı bilmiyormuş edasıyla kırpıştırdığımda, nazlı halime başını geriye atarak gülen Sunghoon, alt profili ile gittikçe daha çekici bir hâl alıyordu.

" Şımarık Kim Sunoo'da bir başkaymış.."
Eli pembe tutamlarımı geriye doğru tararken muzipce söylediğine gülmüştüm. Neyse ki yanımda o vardı. Yoksa gerçekten yapayalnız olacaktım şu halde. Yeni tanıştığımız insanlar hayatımıza renkler katabilirdi, bu doğruydu. Ancak Sunghoon..
O gerçekten hayatımı güzelliklere boğmuştu. Bir anda kalbimi almıştı ellerimden. Ne olduğunu bile anlayamadan kollarında bulmuştum kendimi. Senelerdir sarılmayı bekleyen bir bedenim varmış sanki, ama ben fark etmemişim. Bu sarılma her kişi  sarılması değil arada ki farkı anlatabiliyorum değil mi?
Aşk ile sarılmak başkaymış. Sol tarafından ellerine kadar uzanan heyecan başkaymış. Bir çift göze bakmadan duramamak, bakmaya da kıyamamakmış aşk.