i love you

25.

SAHARDAN:
İçimdəki o pis hissin nə üçün olduğunu hal-hazırda anlayırdım. O qızın ağzından çıxan hər bir cümlə mənə aid idi... başımdan aşağı qaynar suların necə töküldüyünü hiss edirdim. Qəzəblə birliktə, mən bu səhvi necə edərəm düşüncəsi beynimi yeyirdi. Səhv məndə idi. Mənim diqqətsizliyim ucbatından bəlkə də indi biz lahiyəni qazana bilməyəcəkdik.

HÜMADAN:
necə yəni?! Bu bizim inşamızdır. Necə?!? Sahar verib?! Yox Sahar bunu nə üçün etsin axı?? 2 dəqiqə içində beynimdə milyon dənə sual əmələ gəlmişdi. Hərşeydən əvvəl isə çox istədiyim bu lahiyəni qazana bilməyəcəkdik. Əlimizdə əlavə inşa yox idi. Həm bu inşamız qüsursuz möhtəşəm şəkildə yazılmışdı..

MÜƏLLİFDƏN:
alqış səsləri ilə onlar girdikləri bu təəccüblü boşluğdan çıxdılar. Leyla onlara onların sırasının olduğunu işarə edirdi. Onlarsa, yerlərindən tərpənmək istəmirdilər.

SAHARDAN:
özümü toparlamalıyam. Başqa şansım yoxdur, Sahar etdiyin bu səhvi düzəltməlisən. O inşanı sən yazmısan.

Nəhayət, onlar səhnəyə çıxdılar. Hüma ümidsizcə, əlindəki portreti münsiflərə və tələbələrə təqdim etdi.
Onların çəkdiyi portret həqiqətəndə mükəmməl idi, yaxşı ki bunu oğurlaya bilməzdilər. Münsiflər portretə baxıb, qeydlərini etdilər.

HÜMADAN:
hərşey o qədər tez irləliyərdi ki Sahardan nə baş verdiyi haqda belə soruşa bilmirdim. Sadəcə, ikimizdə təəccüblü şəkildə bir-birimizin gözlərinin içinə baxırdıq. İnşamızın vaxtı gəldi. Sahar nə fikirləşir?! Nə edəcək??