Hyunjin ve felix telefonda konuşuyor*
"Hyunjin?"
"Efendim Yongbok sorun ne?"
"Yanıma gelirmisin kendimi kötü hissediyorum."
"Hey, tamam ama sorun nedir?"
"Ailem ile kavga ettim."
"Anladım, sen sizin evin ordaki parka gel hem biraz yürüyüş yaparız. Tamam mı?"
"Tamam, teşekkürler."
Yongbok sürekli ailesi ile kavga eden, problem yaşayan biriydi. Ve bu eş cinsel olması ile ilgili değildi. Babası onu kabullenmiş ti, annesi ve ablası Jennie'de. Zaten Jennie'de eş cinseldi. Ama problem bunlar değildi.
Yongbok her ne kadar şirin ve sakin gözüksede içi bir o kadarda sinirliydi. Yani sinir problemleri yaşayan biriydi. Her zaman ya annesine yada babasına patlayıp dururdu her ne kadar yapmamaya özen göstersede. En nefret ettiği şey ise önemli bir işi, musiat olmayınca onu çağrılması, arkadaşlarını her olayı 2 kere anlatması gibi gibi şeyler. Tabi bunlar küçük şeyler fakat bu Yongbok için bir dünya probleme eşitti. Hyunjin, Jennie ve Seungmin Yongbok'u sakinleştire bilen tek 3 kişiydi. Ailesi ile kavga ettiği zaman Jennie evde değildi. E Seungmin de çalışıyor yani tek kişi Hyunjin kalıyor. Zaten Yongbok da Hyunjin ile görüşmek istiyordu.
Yongbok aşağı inmiş Hyunjin'i bekliyordu bir yandan da onu beklerken en sevdiği müzikleri açmayı unutmuyordu. Müzik dinlemek onun için bir tedavi idi. Müzik dinleyince sanki ayrı bir boyuta ışınlanıp, ne zaman isterse o zaman geliyormuş gibi hissediyordu.
"Hey Yongbok!"
"Ah sonunda Hyunjin."
Yongbok ani bir hareketle ayağa kalkıp Hyunjin'e satıldı. Hyunjin de miniğine karşılık verdi.
"Ne yapmak istersiniz sayın Yongbok?"
"Hmm bir düşünyim."
Hyunjin Yongbok'un ne diyeceğini biliyordu. Kesin yine sinemaya gidip 'yeni bir film çıkmış onu izlemeye gidelim' diyecekti minik olan.
"Sen bence benim ne diyeceğimi biliyorsun."
"Tamam hadi gidelim."
"Evett yeni bir korku filmi gelmiiş! Onu kesin izlemeliyiz Hyunjin."
"Sen iste yeteki Yongbok-ah"
"Her ne zaman istersem nasıl yanımda olabiliyorsun?"
Büyük olan şaşırdı. Onu nasıl önemsediğini ona her zaman açık ve net bir şekilde belirtiyordu büyük olan.
"Ah Yongbok bunu söylemekten bakındın mı acaba?"
İşte büyük olan bıkmıştı her zaman aynı soruyu duyup aynı cevabı vermekten.
"Bıkmadım çünkü..."
"Çünkü?"
Yongbok bazen kendini fazlalık olarak görüyordu. Hyunjin Yongbok'un her istediğini alır, yapardı. Bu yüzden kendini bebek gibi hissediyordu.
"Kendimi çok fazlalık hissediyorum."
"Bir daha duymayayım bu cümleyi."
"Peki."
_______________________________________
Selamm
Şimdi fic şöyle ilerleyecek: lisedeki yaşanan olaylar- üniversitesi de yaşanan olaylar- ve şimdiki zaman şeklinde olucak yani kendinizi ona göre hazırlayın derim
Bakın yazarınız tam bir özürlü
Uzun yazamamak gibi bir hastalığı var
O yüzden artık her boş zamanımda yazıcam
Neyse öpüldünüz bayy
